Waar de Jeugd van de Amstel dit jaar al in Denemarken hun meerdaagse reed, trokken enkele Amsteldames nog iets verder naar het noorden om in Zweden de U6 Cycle Tour te rijden. Lisanne Immerzeel doet verslag. Elk jaar weer een mooie weekje koers, en een aanrader voor iedereen, van jong tot oud.
Voor Judith van Maanen, Leonie Balter en Francien Looije was dit de eerste keer, maar zij maakte dankbaar gebruik van de route kennis van Lisanne die 3 jaar eerder ook al was geweest. Zij reden in een gecombineerd team met enkele Noordhollanders.
De U6 is een zesdaagse etappewedstrijd vanuit het plaatsje Tidaholm, op zo ‘n twee uur van Göteborg. Mooi lieflijk en glooiend landschap waar mooie koersen zijn uit te zetten zonder dat er overigens heel zware klims zijn.
Maandag werd gestart met een proloog van 3,2km. Hier was het niet de afstand die het zwaar maakte, maar de finish bergop waarop iedereen flink kapot ging. Toch werden er dankzij alle aanmoedigingen keurige tijden gereden.
Dinsdag was dan de eerste échte etappe. 85km met de nodige spanning vooraf, hoe rijdt het peloton hier? Hoe zal het parcours mij liggen? Hoe wordt er over de lange gravel strook heen gereden? Tijdens de koers was hier weinig meer van te merken en werd er door alle Amsteldames alert meegekoerst waardoor de valpartijen ontweken konden worden (op één kleintje na…) en netjes in het peloton werd gefinisht!
Woensdag stond een etappe van 93km op het programma met finish heuvel op. De klim werd vooraf nog even verkend waaruit geconcludeerd werd dat deze toch niet zo steil was als in het routeprofiel was beschreven, maar misschien wel wat langer dan gedacht. Leonie en Francien konden tot in de slot van de wedstrijd met de eerste groep mee, waar Judith deze op het laatste deel van de klim moest laten gaan en op een kleine achterstand binnenkwam. Lisanne had helaas haar dag niet en besloot zich daarom na 65km maar wat meer te sparen voor de komende dagen.
Donderdag, criteriumdag. Van het criterium is bekend dat er altijd hard wordt gereden en ook daar verschillen worden gemaakt in het klassement. De meningen vooraf waren verdeeld, van Yes! Criterium! tot Help! Ik heb nog nooit een criterium gereden! 
Het feit dat er altijd hard werd gereden tijdens het criterium werd ook dit jaar weer overduidelijk waargemaakt met zelfs nog een ruim hoger gemiddelde dan voorgaande jaren. Toch konden Leonie (die meteen een goede vuurdoop had om dit als eerste criterium te rijden), Francien (was de hele week al niet uit de eerste groep weg te slaan) en Lisanne (keek al uit naar het criterium en had wat goed te maken na een off day) zich keurig handhaven in het sterk uitgedunde peloton. Judith zat in een sterke achtervolgende groep en was (zoals na elke etappe) weer erg enthousiast over de race en de resultaten van het team!
Vrijdag stond een etappe van 65km op ons te wachten met de nodige beklimmingen (Die dit keer wel echt steiler was). Na een start in de felle zon begon het na 3km hard te regenen, dat was even wat anders want dat hadden we de hele week nog niet gehad! Uiteindelijk bleek dat de vijfde dag koers voor sommige zijn tol had geëist, maar nog niet voor Leonie en Francien welke die dag nog als 13e en 23ste wisten te finishen!
Zaterdag was dan de afsluitende tijdrit. 15km door het glooiende landschap van Zweden. Iedereen sloot de tijdrit met een keurige tijd af en toen zaten de 6 dagen koers er weer op.
Er is ontzettend veel gefietst, geleerd, gegeten, geslapen, gelachen, gezwommen maar door iedereen vooral genoten van een prachtige week met een super team en begeleiding! Wie weet… tot volgend jaar! 🇸🇪
