De Junioren van WPGA reden afgelopen weekend de driedaagse GP Rüebliland. Een sterkbezette internationale koers. Met verschillende top-10 klasseringen van Enzo Leijnse, Owen Geleijn en eerstejaars Wessel Mouris en een 4e plaats in het ploegenklassement een mooi weekend. En er werd nog meer gekoerst, dus berichten uit d e criteriums, de U23 Road Series , Cyclo’s en uit het veld (!). De weekendupdate.
De GP Rüebliland was vorig jaar een prooi voor Enzo en dit jaar ging hij het weer proberen, met in de ploeg naast Owen en Wessel ook nog Sten Verzijl, Tijmen van der Pijl en Roy Duijvesteijn. Dit jaar stuitten Enzo cs op een ongenaakbare Amerikaanse ploeg. De Amerikanen waren sterk met twee maal een “full swing”op het podium en de eindwinnaar. Maar op de vierde plaats en 
met de Amstel-equipe achter USA, Frankrijk en Noorwegen als vierde ploeg is dat ook iets om trots op te zijn. Owen Geleijn scoorde in etappe 2a (4e) en etappe 3 (6e) twee top-10 klasseringen en in de laatste etappe schoof Wessel mee in de vlucht en werd knap 9e. In het eindklassement werd Enzo dus 4e, Owen 9e en Wessel 16e. Roy werd 43e en een andere eerstejaars, Tijmen reed de koers ook keurig uit op de 68e plaats. Sten Verzijl kwam in etappe 2a door pech buiten tijd.
Een korte blik op de uitslagenblaadjes van afgelopen weekend zag Amstelrenners in o.a. Baarn, Den Haag, Mechelen (maar dat was in het veld!), Zaandam en ook in het buitenland in een aantal cyclo’s. Vooruit: er is een start en een finish met winnaars, dus dat is ook koers!
In Hartje Baarn reed een aantal Masters mee. Geheel volgens traditie werd er niet gewonnen. Edwin Commandeur was met de 11e plaats beste, voor o.a. Coen Emmer (17e). In Den Haag reed Raul Woudstra in de Sportklasse wel naar top-10: hij werd 7e op het ultrasnelle parcours daar.
Er waren ook mensen die (nu al) meededen aan een cross….in het Limburgse Mechelen wacht men niet op oktober, maar is de R ind e maand voldoende om op 1 september een cross te organiseren. Bij de Masters deed Michael Breedt het alvast prima met een 7e plaats, terwijl Marcel Witte de gebruikelijke materiaalpech onderging en 13e werd. Ook Nieuwelingen Mees van Duren en Pelle van der Putte trokken hun crossschoenen al aan, maar eindigden in de achterhoede. Judith van Maanen snelde naar plek 8 bij de dames.
Bij de Jeugd was er een zege van Michiel Mouris in Ossendrecht en reed een enkeling nog de Interclub bij DTS. Details ontbreken.
In de buurt van Charleroi werd de laatste rit gereden van de U23 Road Series, een serie internationale topwedstrijden met de beste Belgische en Nederlandse Beloften. In de GP Albert Fauville reden Victor Broex en Friso van Diemen met WPGA mee. Na een rit met wat heuvels en kasseien lag in de laatste 50 km nog vier keer de Rue du Petit Try te wachten. Een weggetje met stijgingspercentages tot 20%. Voor Friso ging daar in de finale het licht uit. Victor trok in de laatste 30 km nog ten aanval, maar werd teruggepakt en finishte in het tot minder dan 50 man gedecimeerde peloton. Uiteindelijk was Victor de 6e eerste jaars in het eindklassement dat vooral beheerst werd door de Belgische opleidingsteams als Lotto-Soudal en Wallonie-Bruxelles. De WPGA-beloften wisten zich overigens meestal na Metec of SEG als beste Nederlandse team in de uitslagen te rijden.
Cyclos zijn ook koers
Wat betreft cyclo’s was er het meeste succes voor Koos Jeroen Kers. In de Ballons Vosgiens, een soort Trois Ballons, maar dan eens per twee jaar en minder massaal, maar wel met alle bekende Vogezen, werd Koos heel knap 4e, , Koos deed dat in het spoor van o.a. prof Steve Chainel. Waar de NJC allemaal niet goed voor is.
Even noordelijker reed een aantal Masters en een paar Dames de Crique; de bekende cyclo ind de Ardennen. Warm weer en de bekende 162 km met 3000 hoogtemeters. Lieske Coumans reed sterk naar de 3e plaats bij de Dames. Tessa Sandberg was er ook, maar moest Lieske ruim laten voorgaan.
In de Ardense hitte dekten de aanwezige Masters zich op voorhand in. Al dan niet incognito of met een zelf veroorzaakte achterstand reden de Masters Deen, Stoffels, Hermans en Broex urenlang meer of minder in elkaars nabijheid. Uiteindelijk was Broex net iets eerder terug dan Deen en Hermans. Terwijl Tony een inderhaast vervangen derailleurkabel als excuus had waardoor hij de start miste, maar wel de hele tijd “eigen tempo” kon rijden en nog zo’n 1300 van de 1600 starters inhaalde. Knap.
