Een deel van de Amstel wielerjeugd heeft in het lange Hemelvaartweekend en de dagen daarna weer een fantastisch wielerkamp beleefd in onze meest zuidelijke, en vanwege de bergjes meest aantrekkelijke, fietsprovincie.
Aan de provincie Limburg (en haar inwoners) lag het overigens niet dat het zo’n fijn wielerweekend was. Limburg toonde zich van haar ongastvrije kant. Ten eerste was Limburg de afgelopen week het plekje in Nederland met het aller-allerslechtste weer. Twee dagen met temperaturen van 6 – 8 graden en miezerregen, dat tref je anders alleen in januari aan. Daarnaast strooien de Limburgers op de mooiste fietswegen het liefst tonnen aan grindjes (met gevaarlijke afdalingen en lekke banden voor de renners tot gevolg), lappen ze in veel horecagelegenheden het rookverbod aan hun laars, en vooral tonen de Limburgse automobilisten weinig respect voor de vele fietsers die de wegen bevolken: nauwelijks voorrang geven aan onze grote groep, nog even snel rakelings inhalen, intimiderend optrekken, toeteren als we niet snel genoeg afslaan of oversteken en bumperkleven op de klims. Dank u Limburgers: deze fietsers zorgen er echter wel voor dat het toerisme in uw land hoogtij viert en de provincie niet verandert in een soort Noord-Oost Groningen.
Maar goed, dat weerhield de Amstelploeg er niet van om met 13 renners van 10 – 14 jaar en 9 begeleidende meefietsende mensen enkele heerlijke dagen te hebben vanuit de standplaats bovenop de Bemelerberg.
Op dag 1 werd een flinke, maar koude en natte, tocht gereden richting Vaals en Vijlen om de benen aan het klimwerk te laten wennen, waarna de avond in het warme zwembad en een warm restaurant werd doorgebracht.
Dag 2 stond in het teken van de verkenning van het NK parcours voor de jeugd in Beek. De daarin opgenomen Adsteeg werd tot zes maal toe beklommen en iedereen was het erover eens: een schitterend en selectief parcours. Na de koffiestop in het natte Beek begon het uiteindelijk op te drogen en werden met een flinke omweg nog een aantal kuitenbijters genomen, maar de Bemelerbergtijdrit werd i.v.m. de kou verplaatst naar de zaterdag.
Op zaterdag was er dan eindelijk een heerlijke zon bij het ontbijt en werd begonnen met de tijdrit. 3,7 km licht en meer serieus bergop van Maastricht naar Gasthuis (bovenop de Bemelerberg) zijn altijd zwaar. De recordtijd van Roel Mouris van vorig jaar werd niet gebroken, maar veel van de renners haalden tientallen seconden van hun tijd van vorig jaar af. Mooi om te zien hoeveel progressie er wordt geboekt. Max van de Water was dit jaar met afstand de snelste: volgend jaar zien we hem wel een recordje zetten. Uitslagen van de tijdrit: klik.
Na een lichte versterking volgde dan nog de gebruikelijke Amstel Gold Race finale met de trits bergjes: Kruisberg – Eyserbosweg – Fromberg – Keutenberg – Cauberg; genoeg om de benen vol te rijden. Na het avondeten, dat met chef kok Jeroen Verhoeven aan de pannen natuurlijk heerlijk was, moesten enkelen het kamp verlaten. De rest verliet pas de dag erna via het Jeugdtoernooi van Velden Limburg. Goed getraind en lekker moe kwam iedereen thuis. Ondanks het weer en de Limburgers komen we zeker weer een keer terug!
