Normaal gesproken trekken de Nieuwelingen en begeleiding jaarlijks eind april naar de Voerstreek voor een trainings- en koersweekend. Door de Corona zat dat er dit jaar niet in. Maar wat in het vat zit verzuurt niet en afgelopen weekend werd dat weekendje alsnog dubbel en dwars ingehaald. Het werden twee pittige dagen met trainingen waarbij de heuvels en de onderlinge strijd de “koers” zwaar maakten.
Acht renners en uiteindelijk vijf begeleiders togen naar de Jeugdherberg die juist op zaterdag 27 juni haar deuren weer opende na ruim drie maanden sluiting. Prima uitvalsbasis daar in de Voerstreek waar de heuvels lonken.
Na de aankomst en inkwartiering stonden de mannen al te trappelen om de heuvels op te knallen. Met vedergewichten tussen de 50 en de 65 kilo kost het omhoog rijden nauwelijks moeite. De begeleiding, met Ilan (in de volgauto), Emiel, Remco, Derk en Auke dachten aan te haken, maar dat viel niet mee. Emiel simuleerde samen met Remco al snel een lekke band en kozen hun eigen route, terwijl Derk en Auke telkens als bijna laatsten met tong op de schoenen boven kwamen. Kruisberg, Eyserbos, Keutenberg etc., alle klimmetjes werden opgevreten. Ook de Camerig-test werd twee keer gedaan, met meer dan bevredigende resultaten. Deze keer geen “GP AB”, daarvoor was het ook eenvoudig te druk met fietsers, auto’s, motoren en wandelaars: iedereen duidelijk blij dat men er weer op uit kan. Vaste prik is even langs het Drielandenpunt, waarna de afzink naar de herberg begon.
85 km met 1600 hoogtemeters waren voldoende om de pasta van die avond en de “hersteldrankjes” voor de ouders te mogen aanvallen. Uiteraard werd de dag even geëvalueerd en voorbeschouwd op de zondag.
In de vroege ochtend werden de renners en begeleiding gewekt door klokgelui van de dronken pastoor van Sint Martens Voeren, en regen op de ramen. Maar buienradar bood hulp: bij vertrek om 10.00 was het keurig droog en kon de tocht naar de Baraque beginnen. Zonder Jorrit deze keer, want die moest nog leren voor een herkansing. Nu een rit van ruim 100 km met hetzelfde aantal hoogtemeters, dus iets meer geleidelijke klimmen. Na wat inleidende beschietingen werden de mannen in groepjes de Baraque Michel opgejaagd. Viego en Jelle reden hem in een zeer snelle 27.10 op. Tobias en Julian (met gebroken shifter) hielden hun voorsprong, terwijl Mees net voor de streep werd achterhaald. Jesse en Tristan reden hem in steady pace in nagenoeg hetzelfde tempo op.
Vanzelfsprekend was het vochtig en koud boven op de Baraque (11 gr), en werd er snel afgedaald om na een colastop in Limbourg nog even de klim naar De Plank op te knallen.
De begeleiding zag dat het wel goed zit met de klimmerscapaciteiten van de mannen. En met de moraal! Zo zonde dat ze het nauwelijks in koers kunnen laten zien. Gelukkig biedt Strava een beetje referentie, en dan zit het wel goed zo blijkt: de mannen hebben de coronatijd goed overleefd.. 
