De Ronde van Amstelveen werd door omstandigheden dit keer op het clubparcours verreden. Dat is anders dan het zware stratenparcours in de Westwijk, maar het werd wel georganiseerd, en er was koers, met prijzen en premies, en thuisrijders op alle podia. Toch mooi dat het kon op deze zonnige zondag.
Zes keer Amstel op het podium. Tobias Kool won bij de Nieuwelingen, voor Julian Vergouw en Justin de Hart. Ivo Zwaans werd 3e bij de Junioren; Caspar Hermans zat mee in de kopgroep van drie bij de Sportklasse (en werd 2e) en Niek Voogt werd 3e na een sterke Elite-koers net achter Patrick Bos (Adelaar en ook nog een beetje Amstel want lid van verdienste).
Nieuwelingen en Junioren
De dag begon met wat kleinere pelotons bij de jongemannen. Vooral een aantal Nieuwelingen liet het op het laatst afweten, maar in een klein peloton is het vaak juist goed opletten. De Amstelmannen (zes in getal) hadden het goed onder controle en na de nodige schermutselingen reden Julian en Tobias weg uit de groep. Het schijnt dat ze dit de afgelopen 
dagen al samen besproken hadden, maar mooi dat het lukte. Of ook al duidelijk was dat Tobias zijn wiel als eerste over de streep zou drukken vertelt het verhaal niet. Achter de twee koplopers wist Justin de Hart ook nog eens een mooie sprint te trekken en 3e te worden. Taco Keijzer werd 9e, Tristan Stoelinga 10e en de actieve Jorrit Wynia 11e.
Bij de Junioren eindigde koers na de nodige aanvallen toch in een sprint. Noordhollander Joost Nat sprintte naar de zege voor Tom Tiegelaar en Amstelrenner Ivo Zwaans. Tristan Geleijn reed naar plek 8, Tijmen van der Pijl naar 14 en Lars Ruizendaal 20e.
Teamwork bij de Amstelmasters
Meestal staat een verslag van een koers van de Amstelmasters bol van onbegrepen acties, mislukt ploegenspel en woordenwisselingen in en buiten de koers. Het zal wel door de coronapauze komen, maar de Amstelmannen waren zonder uitzondering tevreden over het verloop van de Sportklassekoers. Er werd ook goed samengewerkt deze keer en dat eindigde met bijna-winst voor Caspar Hermans.
Vanuit het vertrek togen Raul Woudstra en Serge van de Putten met een kompaan (Edwin de Graaff uit Woerden) al op avontuur. Vele rondenlang wisten ze uit de greep te blijven en dat kwam mede oor het werk van hun ploeggenoten. Uiteindelijk was de druk van achteruit te groot en snel ontstond er weer een serieuze kopgroep van 5 met daarin Marcel Witte en weer Serge, maar ook Peter Vermeulen die de sprong nog maakte. Ook nu was de weerstand van het peloton nog te groot, want in een paar snelle rondes kwam het hele peloton in brokjes weer aansluiten. Het leek dan ook een sprint te worden, maar met nog een ronde of 10 te gaan trok Caspar nog eens door om even later gezelschap te krijgen van twee Volendammers (Mike Kes en Marcel Hillaert) en die verstaan elkaar natuurlijk goed. Pierre Deen deed nog een onvervalste chasse patatte zodat de drie vooruit bleven en het in de sprint mochten uitmaken. Een Limburger tegen twee Volendammers…Caspar wist dat dat lastig zou worden. Naar verluidt lag het wattage van de grote Kes minstens 33% hoger dan dat van Caspar…tweede ook sterk!
Raul Woudstra had wellicht wel kans gehad in de sprint: hij won namelijk de pelotonssprint waarin Marcel (9e), Auke Broex (11e) en Edwin Commandeur (17e) ook nog een klein prijsje behaalden.
Zoals gezegd, na afloop geen gedoe, maar gewoon lekker tosti’s eten!
Alles op een lint bij de Elite: Niek Voogt naar podium
80 ronden stonden er op het bord bij de start van het forse Elite-peloton met de nodige toppers daarin. En er werd meteen hard gereden ronde na ronde en dat leidde ertoe dat de koers het eerste uur een beetje op slot zat: niemand kreeg ruimte. Totdat plotseling Niek Voogt een keer doortrok en o.a. Matthew Overste, Vlasmanrenner Wolsink en Patrick Bos meekreeg. Uiteindelijk was het een zestal dat de handen ineensloeg en goed samenwerkend een halve ronde voorsprong nam. Met nog tien ronden te gaan was het dan ook duidelijk dat zij het onderling zouden uitmaken. Hoewel een beetje op Patrick Bos gerekend werd was het toch Jelle Wolsink die met een aantal meters voorsprong door de laatste bocht kwam en die wist vast te houden tot op de streep, vóór Patrick. Niek Voogt liet zijn talent zien door zijn wiel net iets eerder dan Matthew over de streep te drukken en zijn eerste Elite-podium te rijden.
Uit het peloton was nog een groepje van zes weggereden en daarin Victor Broex en Daan Hoeks die 7e en 8e werden. Koos Jeroen Kers reed nog naar een voor de jury onzichtbare top-20 plek en Joris van Nieuwkerk had zich de eerste 60 kilometer leeggereden.
Zo eindigde een Ronde van Amstelveen in een bijzonder jaar. Mooi dat het comité een en ander toch organiseerde en veel renners een mooie koers bezorgde. Ongemerkt gaat daar toch weer veel tijd in zitten. Hopelijk volgend jaar weer een Nicooz Ronde van de Westwijk 2021. We gaan het zien.
De komende tijd staat er nog één evenement op het clubparcours op het programma: de Jeugd Interclubwedstrijden op 27 september.
Hans Steekers maakte weer mooie foto’s: te zien op zijn Facebookpagina
