Er moesten eerst wat teleurstellingen voor worden verwerkt. Vorig jaar maart zat het land door corona zo goed als op slot, en begin dit jaar was het al niet veel beter. Maar gaandeweg leek het toch te gaan lukken: 18 Amstelmasters konden zich serieus gaan voorbereiden voor hun eerste Tour de Masters, van 28 t/m 30 mei. Drie etappes, standplaats Valkenburg, met hoofdzakelijk koers in België. Elke dag een klassement en kleine prijzen. Voor de eerste drie van het eindklassement eeuwige roem. En dat alles geheel coronaproof! Ook de weergoden lieten zich van hun beste kant zien: donderdagavond verliet de koelkast ons land en ging de hemel letterlijk open; drie zonovergoten en warme dagen volgden.
Wie vaker mee is geweest met de Amstel Alpenweek of het Masterweekend is bekend met ‘het systeem en filosofie’ achter deze wedstrijden. Een grote groep op de openbare weg is vragen om moeilijkheden. Daarnaast zou het niveauverschil voor weinig onderlinge spanning zorgen. Startgroepen met handicaptijd bood ook hier weer uitkomst.
Maar eerst moest er nog wat gebeuren:
Allemaal geslaagd voor de sneltest!
Daarna kon er opgelucht afgereisd worden naar het wielerhotel in Valkenburg, Le Baroudeur. Gelegen tegenover een oude steenkolenmijn, aan een weg die niet onder deed voor een bocht aan de Nürburgring. Maar dat is een detail, want er is prima geslapen en alle dagen zonder probleem buiten gegeten.
Vrijdagmiddag, etappe 1 van ca 65 kilometer waarvan drie onderdelen meetelden: tijdrit Tom Dumoulin in Kanne, sprinten Bemelerberg en de Cauberg. Gestart werd in drie groepen die afzonderlijk van elkaar de drie onderdelen afwerken. Met name de route van de tijdrit zorgde voor veel getuur op de Garmin. Er werd op punten verkeerd gereden waar dat niet kon. Knap.
Wie waren het snelst? Tijdrit Sander Boerkamp, Cauberg Ronald de Waal en de Bemelerberg gedeeld Roel Gerritsen en Sander.
Start van de tijdrit langs het kanaal.
Niet onbelangrijk detail. In de aanloop naar Bemelerberg ligt de Bemelerhof, “de ouderwetse fruitboerderij verstopt tussen de heuvels van Zuid-Limburg maakt van haar oogst de lekkerste sappen en wijnen.” Wil nou net hún kersensap als hersteldrank klaar staan in de teambus van Jumbo -Visma.
De zaterdag zou een lange dag worden. Een omloop van 70 kilometer met 1270 hoogtemeters. Inclusief heen en terugweg 160 kilometer. Waar reden we?
Start in Goe, finish op La Gileppe. Vrij snel na de start de Baraque Michel, een loper van 12 kilometer, gevolgd door een lange afdaling. Dan scherp rechts en direct 15%-20% van de korte en immer lastige Ferme Libert. Tweede helft omloop vooral glooiend met machtsklimmetjes. Slotklim een loper op een hele brééde weg.
De voorlaatste startgroep in Goe, met Dick Visser, Auke Broex, Michael Breedt en Caspar Hermans.
Pierre Deen en Michiel Verspuy waren ontketend die dag, een onverslaanbare tandem. Zou het startgroepenalgoritme dan ongelijk krijgen? Nee, het was wederom Sander die in de finale met overmacht won, gevolgd door Roel. Michiel nog heel knap derde. Pierre moest in de slotfase letterlijk afhaken met een aanval van integrale kramp. En Romke, die werd ‘slachtoffer’ van zijn eigen succes. Vrijdag beresterk=zaterdag vertrek in laatste startgroep. Maar de vrijdag was niet de zaterdag. Ardense hellingen en warmte. Zondag weer nieuwe kansen.
Op de top van La Gileppe, vermoeide renners. Na in een welverdiend terras in Limbourg ging het in kleine groepjes terug naar Valkenburg.
Want … er stond barbecue op het menu die avond! Romke (- naast Auke Broex – medeorganisator en verantwoordelijk voor alle logistieke en praktische hotelzaken) was duidelijk hersteld. Samen met Serge van der Putten bakten zij ze bruin die avond. Top!
Hotel Le Baroudeur is een wielerhotel. Het ademt er naar de wielersport. In de lees- en eetzaal (die helaas gesloten was) lagen prachtige klassieke (foto)wielerboeken. Dat deed enkele Amstelmasters ontlokken dat ze Peter Winnens Van Santander naar Santander al voor de vierde keer gingen lezen! Vipspotpunten waren er ook te verdienen: Boy van Poppel en Corné van Kessel waren te gast en gingen op duurtraining met de eigenaar – geen onverdienstelijk coureur overigens.
De zondag zou in het teken staan van een omloopje rondom de klim het Bovenste Bos. Zou, want alles werd anders. Het begon met de spaakbreuk van Pierre onderaan de klim. Er moest even wat gedraaid en gericht worden aan het wiel. Ondertussen kwamen links en rechts van alles voorbij: van oldtimer rallygroepen, tot elektrische eenwielers. Te druk om verantwoord te koersen was de conclusie na de verkenning. Plan B werd van stal gehaald, een omloop rechtsom van ca 11 km, met als klim en finish het hoogste punt in Henri-Chapelle. Ook hier hield de eerder gestarte startgroep heel lang stand. Serge was ontketend, liet Coen Emmer de laatste van 4 ronden achter zich en ging alleen voor de zege. Maar zoals het bijna altijd gaat, op 200 meter van de streep was die droom voorbij. Sander, Roel én Romke gingen er met de podiumplekken vandoor. Serge 6 en Coen 10. Mooie koers op een listige omloop.
Het podium van de eerste Tour de Masters stond nu vast: Sander, Roel en Dick. Alleen nog even op de foto van jullie juichcape!
En de groepsfoto, die mag niet ontbreken. Auke en Romke, bedankt voor de geweldige organisatie!
