TT Jeugd

Het Amsterdam-Rijnkanaal is opgeleverd in 1952. De geschiedenisboeken roemen het belang voor de scheepvaart. Wikipedia spreekt zelfs van “het drukst bevaren kanaal ter wereld”. Dat is een waarheid. De andere waarheid is dat het Amsterdam-Rijnkanaal de plek is voor de tijdritten van De Amstel. Er gaan zelfs geruchten dat de weg langs het kanaal specifiek voor tijdritten ontworpen is. (N.B. de redactie heeft geprobeerd deze feiten toe te voegen aan de wikipediapagina, maar wikipedia beschouwt deze als “een mening”.)

De tijdrit langs het kanaal is een van de hoogtepunten in De Amstel clubkalender. Categorie 5, 6 en 7 rijden 5km heen en 5 km terug. Dit keer rijden ook twee categorie 4 renners mee. De tijdrit zit zo diep in de genen van De Amstel jeugd en trainers, dat het lijkt of hij zichzelf organiseert. Om 18:00 vertrekt er een ploegje jonge renners en begeleiders bij het clubhuis, om 18:15 voegt zich daar bij De Haan in Ouderkerk een groepje bij. Bij Driemond staan weer een paar begeleiders en jong renners. Hans pakt zijn laptop uit zijn tas. Jos installeert zijn klokken. Alsof door een onzichtbare hand aangestuurd stellen de jonge renners zich op.

Het is prachtig weer. De brug bij Driemond biedt aangename schaduw. Vlak naast de de start zijn trekkers in de weer op een weiland “ze doen iets met het gras”, merkt een van de Amsterdamse jonge renners scherp op. Trekkers en tijdrit, daar worden begeleiders zenuwachtig van. De jonge renners wordt op hart gedrukt te remmen / stoppen voor een trekker (buiten de context van een De Amstel tijdrit voelt dit misschien als een open deur).

De “klokken van Jos” tellen af. Nog twee minuten tot de eerste renner start. De spanning neemt toe. Gefriemel met kleding, bidons en fietscomputertjes. Door Corona is het voor velen de eerste keer dat ze een tijdrit rijden van 10 km, op de openbare weg. “Je moet gewoon knallen, tot de pion, omdraaien en dan weer knallen tot de finish”, is de tip van een ervaren renner aan een debutant. Zo simpel is het eigenlijk. De ervaren renner vergeet wijselijk te vermelden dat er nog iets bij komt kijken. Het doen pijn, na een tijdje. En dan moet je door. De ene jonge renner gaat daar makkelijker mee om dan de andere.

Een voor een komen de jonge renners weer over de streep. Ze hebben alles gegeven. Al snel wisselen ze ervaringen uit, nahijgend in de schaduw. Een flink aantal renners is gehinderd door een trekker en moest even in de remmen. De twee tijdswaarnemers leggen de tijden naast elkaar. Ze komen exact overeen. Onder de schaduw van de brug brult een van de tijdwaarnemers de tijden. De jonge renners zijn doodstil. Iedereen wil de tijden weten. Zeker ook in relatie tot de andere tijden. “En was het leuk?”. “Leuk is niet echt het juiste woord voor een tijdrit”, antwoord een categorie  7 renner, “maar ik kan er nu wel van genieten”.

Rond 19:30 verlaten de jonge renners het kanaal en rijden in groepjes naar huis. Het kanaal is weer even van de scheepvaart. Tot de volgende De Amstel tijdrit.