De Nieuwelingen zijn inmiddels klaar met hun Tour de l’Ain Cadets. En helaas voor De Amstel: ze konden het geel niet vasthouden. De Zwitsers van Team Romandie wisten in de laatste etappe gelijk te komen met de Amstelmannen en omdat de laatste etappe dan doorslaggevend is, raakten ze het geel kwijt.
Met een bak aan ervaringen, zowel mooi als minder mooi, is de Amstel-équipe uit de Ain vertrokken. Later zullen we nog proberen om een en ander in verslagvorm vast te leggen, want in die paar dagen gebeurt er zó veel moois. Maar als we ons even beperken tot de laatste etappe, dan was het vooral spannend en intensief.
De laatste rit voerde naar het Jura-bergdorpje Lélex (1100 meter hoogte- laatste tien kilometer een procentje of 3 á 4 omhoog) met tussendoor de col van eerste categorie: de Menthières. Wel bekend bij de eerdere Ain-gangers.
Max was in de ochtend met zijn blessures terug naar Nederland gegaan en dus stonden er vier
mannen in het geel aan de start. Vanuit het vertrek namen ze hun verantwoordelijkheid door opvallend van voren te koersen, maar op de steile eerste kilometers van de Menthières werd het tempo door de Romandiërs en de Zwitserse selectie fors opgevoerd. Zo fors dat er als snel nog maar een vijftiental van voren reed (met Thomas en Viego) en zodat Tobias en Julian in een tweede groep terechtkwamen. Vlak onder de top versnelde Viego nog een keer om de Romandiërs te lossen, maar hij kwam niet van een renner van de Zwitserse selectie af. Samen reden ze de duizelingwekkende afdaling en naar de finish in Lélex. Daar was de Zwitser een maatje te groot voor Viego die na winst in etappe 1 met twee tweede plaatsen de ronde meer dan goed afsloot. Achter Viego finishte een zevental met helaas voorin twee Romandiërs.
Thomas zat met twee anderen in achtervolging en sprintte heel knap naar de tiende plaats,
maar de derde Romandiër werd 12e. Thomas is als eerstejaars een geweldig snelle leerling.
Toen was het wachten op Julian en Tobias in de volgende groepen. Tobias had zijn werk gedaan en het was zaak dat Julian in elk geval bij de eerste 24 zou eindigen. Julian deed wat hij kon, maar werd een beetje ingesloten en eindigde als 25e….. Eerst dacht men dat dat genoeg was, maar dat was net hiet. Gevolg: een “draw”, met 106 punten voor De Amstel en 106 voor Romandië….en dan wint de beste van de laatste rit. Geklopt met banddikte zeg maar.
Dat was even slikken, maar wat mogen de mannen trots zijn. Koersen om de overwinning in de bergen, op het vlakke, in een superinternationaal veld en dan weten dat iedereen naar jou kijkt. Prachtig. De Amstel is alvast uitgenodigd om volgend jaar weer met een nieuwe lichting mee te doen. En met de verschillende lichtingen talenten bij onze club komt dat vast goed.
