Afgelopen weekend moest de Nederlandse equipe het jammer genoeg zonder renners van de Amstel doen. Gelukkig was het WK niet de enige wedstrijd en werd onze vereniging wel vertegenwoordigd in een Belgische koers, die minstens zo belangrijk was: de Arden Challenge.
3 dagen lang koersten amateurs Roel Mouris, Stephan Scherpenisse, Edgar Bohte, Alexander Evers, Miguel Overzier, Edwin de Graaff en Nathan Frenkel door het Waalse landschap.
Vrijdag startte de koers vanuit Neufchateau voor 2 rondes op/af. Na de eerste ronde kwam Stephan als 4e over de meet bij de tussensprint. Vervolgens wist Nathan aan het begin van de tweede ronde goed bergop te demarreren. Jammer genoeg eindigde de ontsnapping, op z’n Evenepoels, met een gemiste afslag. Later in de race moesten Alexander en Roel het ontgelden in een grote valpartij. Wat schaafwonden bij Roel en een gebroken achtervork van Alexander zorgden ervoor dat zij de Etappe niet hebben uitgereden.
Miguel daarentegen reed sterk en wist in het peloton te finishen. Ook Nathan had rustig doorgefietst en kon zo zijn positie als rode lantaarn consolideren.
Na zo’n bewogen eerste dag kon de ploeg wel wat versterking gebruiken. Gelukkig arriveerde Edgar die avond en daarmee ook de fiets van Alexanders zus. Met dit nieuwe moraal en materiaal kon iedereen van start in Erezée.
De tweede en tevens zwaarste etappe, startte hard bergop. Al op de eerste klim wist een groep van 25 man te ontsnappen. Nathans poging de vroege vlucht bij te halen eindigde snel in de teleurstellende realisatie, dat alle jongens in zijn wiel een ploeggenoot in de kopgroep hadden.
Deze ontsnapping en pogingen tot terughaling, zorgde voor een uitermate harde koers waardoor veel deelnemers moesten lossen. Daarnaast was Alexander weer ongelukkig ten val gekomen waardoor, na een ronde, alleen de ex-roeiers nog over waren.
Edgar kwam goed mee en Miguel begon het positioneren steeds beter te begrijpen. Zo zat hij aan de voet van de laatste klim ideaal gepositioneerd. Hij had zelfs nog de longinhoud over om (terwijl hij zelf keihard naar boven fietste) Nathan aan te moedigen in zijn sprint naar de finish. Dit was echter tevergeefs, aangezien de vroege vlucht het inmiddels had gehaald.
Zoals vaker was de laatste dag ook hier voor de echte klasbakken. Grote mannen kunnen na wat meer dagen laten zien wat koerservaring nou echt inhoudt. Zo opende Roel dus ook de etappe in Sainte-Marie met een keiharde demarrage, waarna hij 3km wist weg te blijven. Het voorbeeld van de ervaren rot werd daarna gevolgd door Edgar die wist weg te springen en het met Nathan en een andere renner in zijn wiel ook een behoorlijk stuk wist vol te houden.
Op de laatste klim brak het peloton, waarbij een groot deel gelost werd. Zelfs Edgars goede benen konden de meubelen niet redden, aangezien hij hiervoor al lek had gereden.
Gelukkig wist Miguel zich weer goed te positioneren en kon zo zelfs Nathan naar voren brengen om een stuk op kop te brommeren.
Nadat de kopgroep weer was bijgehaald, eindigde de wedstrijd in een massasprint, waarbij Nathan en Miguel als eersten van de Amstel over de streep kwamen.
Toen het echte geweld voorbij was, hadden de renners nog tijd om naar dat andere koersje in België te kijken. Ook al was deze wedstrijd wat minder bewogen en spannend dan wat jongens zelf hadden meegemaakt, was dat toch een ideale afsluiting van een mooi en leerzaam koersweekend.
