De groenstroken worden schaars bij de Bataaf in Zwanenburg. Waar vroeger de grassprieten welig tierden verschenen in de afgelopen jaren een tennisbaan (of is het een handbalveld?), een parkeerplaats, een BMX-stadion en een bloemperk met een bankje vernoemd naar (vermoedelijk) een plaatselijke legende. Met tot gevolg een weinig uitdagend parcours voor de 6e race van de Amsterdamse Crosscompetitie. Renners met power waren in het voordeel: veel rechtdoor en goedlopende asfaltstroken.
Jeugd
De weg naar de Bataaf begon met een mooi zonnetje op de A4. Eenmaal aangekomen op het karakteristieke bedrijventerrein bleek dat je middenin het parcours kon parkeren. Wat een luxe. Uitpakken, inrijden en inschrijven geblazen. Eerste en unaniem commentaar van de jeugd: “Wat een saai rondje”.
Categorie A en B starten met prachtig winterweer. Waar de deelnemers de lange rechte stukken en het gebrek aan technische stukken misschien wat saai vonden, was het voor de begeleiders een heerlijk overzichtelijk schouwspel. Met per ronde wel 4 plekken om de race te volgen op 10 meter heen en weer lopen.
Bij de categorie A zagen we Torben en Briek mooi mee draaien in een uit elkaar geslagen veld. Bij de B ontstond er snel een kopgroep van 3 met daar achter een spannende strijd tussen DTS en de Amstel. Gijs kroop naar voren om uiteindelijk 5de te worden. Max en Nicolai sprintten met hun tong op het stuur. Nicolai 6de en Max 7de. Ondanks het gebrek aan uitdaging maakte de wedstrijd alles goed. Moegestreden zagen we tevreden koppies.
Degenen die bleven voor de demonstratie van Michiel werden beloond met een prachtige regenboog bij start/finish. Daarna werd het nog leuker voor de jeugd; Dylan Groenewegen (waar is zijn Amstelkostuum?!) startte bij de 45-min.
C-Jeugd en de Dames en de Nieuwelingen
Na de Jongste Jeugd was het de beurt aan de C-Jeugd en de Dames en de Nieuwelingen. Forse startvelden waarin uiteindelijk een crossspecialist (maar wat kan hij niet) Michiel Mouris ruimschoots boven kwam drijven. Toch reed de “schaatser” Thomas Landman nog redelijk lang in de buurt. Maar Thomas moest uiteindelijk het hoofd buigen en werd 3e. Ook knap. Verderop in het veld ook de knokkende Ravi van de Putten (16e) en Tom Landa (17e). Techniek en conditie, dat gaat hand in hand bij de besten, dat was te zien. Wie ze allebei heeft, die rijdt van voren. In de C-Jeugd reden Davin Huisjes en Quinten de Jong. Quinten reed tot zijn teleurstelling op zeker moment zijn band lek en had een dnf. Davin wist zich tot net buiten de top-10 te knokken: 11e.
Bij de Dames ging de zege weer naar Bianca van den Hoek, maar de jonge Jente Koops begint de conditie en techniek ook steeds beter onder de knie te krijgen: Jente wist knap een spannende strijd om het zilver in haar voordeel te beslissen. Tessa Sandberg was ingevlogen vanuit Mallorca, maar moest nog even wennen aan het geploeter en werd 5e, net voor Ellen Valk die 6e werd.
Masters: tweede streepje voor Behrens
De klasse waar De Amstel altijd met veel is en steevast een stempel op de wedstrijd drukt. Vorige week kwam er na vier races een einde aan de onafgebroken zegereeks van Michael Breedt en nam John Behrens het stokje over; hij boekje bij de Bataaf zijn tweede opeenvolgende zege. Op de snelle omloop denderde aanvankelijk een kopgroep van zes over het parcours, maar gaandeweg begon de groep uiteen te vallen. Op een moment dat Michael en BBB vooral naar elkaar keken stoomde Behrens voorbij, gaf zijn wattages de vrije ruimte en de rest het nakijken. Michael werd 2e en Nick Evans (ATAC) pakte het laatste podiumplekje. Op plek 6 – verassend – Serge van der Putten die zijn power goed kwijt kon op dit parcours en verstoken bleef van tegenslag en op plek 7 Pierre D. wiens rijden na zijn ‘eindsprint met het mes tussen de tanden’ van vorige week onder een vergrootglas ligt. Pierre moest zich bij de jury verantwoorden voor een renner die verwondingen had opgelopen terwijl Pierre zich aan de andere kant van het parcours bevond… Auke Broex (10) was de vijfde Amstelrenner in de top 10.
45-: Strijd achter Dylan
Om stipt 13.00 doken dan de 45-minners het veld in en dat was na de korte aanloop aanleiding tot enige opstopping op het eerste dijkje. Na de eerste ronde dunde het veld langzamerhand wel weer uit en na een rondje wennen begon Dylan Groenewegen (net klaar met zijn “Off-season”) aan zijn solo. Op elke zware strook was zijn power zichtbaar groter dan de concurrenten, want hij liep weg, heel ver weg en pakte onbedreigd de tweede ACC zege van dit seizoen. Daarachter was het spannender: zowel de strijd om plek 2 (Niek Voogt en de Zuidafrikaanse oud-wegkampioen Christoff van Heerden van Olympia) als om plek 4 (Sander Boerkamp en Kenny Nijssen). De koppels streden voor elke centimeter modder, maar uiteindelijk dolf Niek (3e) toch het onderspit en ook Sander (4e) werd moreel geklopt. Elke glibberpassage moest hij afstappen en – vooral – weer opstappen, om vervolgens weer Kenny in te halen en te proberen af te schudden. Eén donderdagavondtraining de op-en-afstap-techniek onder de knie zien te krijgen en van een strijd is dan geen sprake meer: Sander wordt dan ruimschoots 4e. Hij staat overigens wel ruimschoots eerste in de ACC-stand.
Verderop was er ook nog veel strijd waarin Max Bergsma, Tristan Geleijn, de terugkerende Wessel Mouris en Stephan Scherpenisse om elke plek nét buiten de top-10 knokten, net als Alexander Evers.
De Bataaf: volgend jaar komt iedereen graag weer terug en dan zal je zien dat de grote parkeerplaats en de randen van het BMX-parcours nog heel veel méér crossmogelijkheden bieden.
Volgens velen was dit de laatste voorbereiding op de Ouderkerker Cross. Dat klopt echter maar deels: volgende week een véél langer en zwaarder parcours met dijkjes, zand, balken. Zondag 28 november de volgende ACC.
