Sommige renners schrikken ‘s nachts nog wel eens wakker: ze droomden dat ze rennend met hun fiets over de schouder steeds verder wegzakten in de modder, heel langzaam, en niet meer bovenkomend. Gelukkig was het maandagmorgen, scheen de zon door de gordijnen, en lag het cyclocrossparcours van WSV de Peddelaars in Hoogeveen er stralend bij. Alsof er niets gebeurd was op zaterdag en zondag. De renners hadden twee jaar moeten wachten om weer een NK te mogen rijden. Pas na de laatste versoepelingen half januari kon de wedstrijd in Hoogeveen definitief doorgaan, op het clubparcours van de lokale vereniging. Het evenement kon zo geheel coronaproof worden georganiseerd: alle toegangswegen afgesloten en alleen toegang met QR-code en polsbandje met stempel. Extra veel tijd tussen de categorieën, strak schema voor parcoursverkenning en na de wedstrijd direct van het parcours af. De bubbel werkte, maar je miste wel de uitstraling dat bij een NK hoort.
Het parcours. De neutrale blik zegt een technisch draai-en-keer-rondje op een overzichtelijk grasveld met een centraal gelegen talud (waarvan je overzicht had over het hele parcours) of heuvel (wat je ook wilt, noem het eens Waterschapsheuvel, of Ark van Noach) met wat schuine kanten, steil stroken en trappen. Tel er twee zandbakken, balkjes en een brede asfaltaankomst bij op, en je hebt, op een postzegel, een fraai parcours. De vraag was alleen: wat zou er gebeuren bij regen?
Op zaterdag hoefden renners zich geen zorgen te maken over die vraag. Oké, het was modderig en zwaar, maar dat hoort bij veldrijden.
De Junior vrouwen mochten het spits afbijten. Geen Amsteldeelname in deze categorie.
Daarna de Junior mannen. Op het WK ging het mis, hier was hij iedereen de baas: David Haverdings. Mees van Duren zien we terug op een prima 28e plaats.
Vervolgens de Nieuwelingen vrouwen. Jente Koops was hier meer dan goed: negende!
Jente, links, in de switchback, die er zondag was uitgehaald. Foto Roda Fotografie
Slotstuk van de zonnige zaterdag waren de Nieuwelingen mannen tweedejaars. Thomas Landman werd hier prima 23e, nog voor veel meer ervaren landelijke rijders. Tom Landa eindigde als 36e.
Thomas Landman op de trappen. Let op de zon en de relatief droge grond. Foto André Weima, dvhv
Daarna viel de avond en nacht over het parcours, en begon het lichtjes te regen …
De zondagmorgen leek Hoogeveen wel een andere wereld: regen viel met bakken uit de lucht, waarbij er ook nog eens veel wind stond. Alsof de wereld 180 graden was gedraaid. In de verschillende appgroepjes was de stress duidelijk merkbaar: bandenkeuze, kledingkeuze, angstaanjagende foto’s van het parcours, regenvoorspelling tot op de minuut, en appjes als “wordt toch wel afgelast bij dit weer?” Ook de naam Veldhoven viel, het NK uit 2015, de cross die in de boeken stond als het NK met de diepste modder. “Mocht dat weer dreigen, dan zullen ze wel afgelasten”, klonk het.
Niets van dat alles. Koersen kon en mocht weer, en dan zou het ook doorgaan. Gaandeweg de dag werden de plassen steeds dieper, op sommige plekken ontstonden complete sloten. Even het parcours herleggen ging zo snel niet, de piketpaaltjes stonden diep verankerd. Wel probeerde de vrijwilligers her en der goten te graven om het overvloedige water af te voeren.
De Masters 40+ zorgden voor de dagopening. Regen in combinatie met de harde wind maakte het een uitputtingsslag. Michael Breedt was zeer goede gestart, met enige tijd zicht op podium. Hij kreeg het gaande weg de wedstrijd (denk dus aan een rondetijd van 12 minuten en veel meer!) steeds zwaarder. Daarna begon Mark Touwen (nieuw lid) aan zijn opmars. Tot op de streep werd er gestreden, Michael net voor Mark gebleven, 13 en 14. Klasse! Was het gezond? Niet helemaal, want Michael moest zorgelijk lang douchen bij de EHBO om het terug warm te krijgen.
De Amateurs zijn wat jonger, en ook niet van suiker. Toch voor hun ook een uitputtingsslag. Stephan Scherpenisse verdedigde de Amstelkleuren. Hij werd 36e en kan weer jaren voort met verhalen over dit NK.
Daarna had de regen er ook genoeg van. Nog wat felle buien om het laatste water te lozen, waarna de Masters 50+ en de Nieuwelingen eerstejaars konden gaan inrijden. Bij de Masters (en wellicht ook bij eerdere categorieën) deed zich het merkwaardige fenomeen zich voor dat renners ter plekke afschreven. Een enkele had (een deel van) het parcours gereden, een andere had het alleen maar aanschouwd en zag dat het níet goed was.
Droog weer bij de Masters 50+, soms een klein zonnetje. Pierre Deen en Jan van Herwijnen durfden het modderlopen aan. Het was zeker niet ongevaarlijk, want op sommige delen zakte je tot de knieën diep weg. Pierre was goed. Loopkousen aangetrokken, beenstukken erover heen, en gaan! Dat renners die goed konden lopen hier overduidelijk voordeel hadden hoeft niet gezegd te worden. Jan was net weer op de weg terug na Covid. Deze cross kwam te vroeg, maar mocht ook niet worden gemist. Pierre 13e, Jan 26e. (Foto Roda Fotografie)
Sluitstuk en klapstuk van de zondag waren de Nieuwelingen eerstejaars. Alle ogen natuurlijk gericht op Michiel Mouris. Weinig verloren, wel enkele gevoelige nederlagen, maar dat maakt hem alleen maar sterker. Start was goed, en na de eerste heuvel en modderpoel lag hij eerste. Daarna gaandeweg de voorsprong uitbouwen. Waar pakte hij nu zijn winst? Niet bij het lopen, maar bij het fietsen. Michiel kon veel langer blijven fietsen, of dwong zichzelf om te blijven fietsen. Fysiek was hij zo perfect in evenwicht tussen lopen en fietsen. Prachtige titel. Gefeliciteerd Michiel!
Michiel soepel over de heuvels. Let ook op de plassen!
En hieronder, helemaal weer schoon. Stralend middelpunt in rood-wit-blauw!
Terugkijken
Er is veel terug te zien van dit NK op de Facebookpagina: https://www.facebook.com/nkveldrijdenjeugd2018/
Foto’s via: Roda Fotografie: https://roda-fotografie.nl/
Tot slot
Het verhaal gaat dat in 2024 Hoogeveen weer op de nominatie staat voor een NK. Dan voor álle categorieën. Zal het water zich dan hebben teruggetrokken?
