Een Nieuwlingenploeg van De Amstel stond zaterdagmorgen aan het vertrek van deze klassieker. Job Lutjens doet verlag:
We moesten vroeg weg, om half 6 ’s ochtends reden we (Arend Hogenhout, Matthew Overste en ondergetekende) weg bij het huis van Arend richting Stein. We kwamen keurig op tijd aan, om 8 uur precies waren we er, waardoor we nog ruim de tijd hadden om de laatste kilometer en de Musschenberg goed te verkennen. Om half 10 stonden we bij de start, klaar voor onze 73 km. Maar toen bleek dat de materiaalcontrole op nummer ging. Wij hadden nummer 76, 77 en 78 waardoor we best ver achteraan stonden.
In de neutralisatie was het moeilijk om op te schuiven, alleen Arend lukte dit. Het ging meteen hard, maar we konden het tempo allemaal goed bijhouden. Toen kwamen we bij de Maasberg, een zware klim met kasseien. Arend zat helemaal voorin toen we de Maasberg opdraaiden, en Matthew en ik zaten wat verder van achter. Toen moesten wij ineens remmen en zag ik mensen op de grond liggen. Arend bleek ook betrokken bij de valpartij, was zelf niet gevallen maar moest wel stoppen. Op de Maasberg was het moeilijk weer op gang komen en Arend kwam hierdoor in zijn eentje op ongeveer 50 meter van het 1e peloton te zitten. Het peloton was namelijk in stukken gebroken en Matthew en ik zaten achter de breuk. Arend reed een half rondje in zijn eentje tussen de 1e en de 2e groep in, toen er een auto voorbij reed die zei dat hij moest stoppen. Arend was hierdoor in de war gebracht en de 2e groep haalde hem in en Arend pikte niet aan omdat hij dacht dat hij uit de wedstrijd moest. Toen bedacht hij zich dat het helemaal niet kon dat hij uit de wedstrijd moest omdat hij helemaal niet achteraan zat. Daarom reed hij weer vol door, tot hij bij de finish kwam, waar nogmaals werd gezegd dat Arend moest stoppen. Toen heeft hij dat maar gedaan.
Matthew en ik waren inmiddels weer bij het peloton gekomen en hielden het tempo nog redelijk goed bij. Bij de derde passage op de Maasberg zat ik goed in het wiel van iemand, tot hij zijn ketting brak. Hij stond helemaal stil op de berg en ik daardoor ook. Gelukkig kwam er een toeschouwer aan die mij weer op gang duwde en ik kon mijn weg weer vervolgen, helaas niet meer in het peloton. Een half rondje verder werd ik uit koers gehaald, ik had 50 km gereden. Matthew kon er iets langer bijblijven, maar iets verderop schakelde hij verkeerd waardoor zijn ketting eraf schoot. Hij kreeg er hem vrij snel weer op, maar moest ook het peloton laten gaan. Hij werd na 60 km uit koers gehaald.
Na afloop waren we allemaal wel een beetje teleurgesteld dat we hem niet uit hadden mogen rijden, maar we waren het erover eens dat het een leuke koers was en dat we hem volgend jaar zeker weer wilden rijden.
Bij de Junioren stond er 3 man aan de start, Christiaan Smit, Roel Mouris en Joost Mouris. Voor de wedstrijd ontstond er al een probleem, De ploegleider + 1 renner van Team Amsterdam Junior hadden zich een dagje vergist, dus moesten we zelf op zoek naar de nummers. Roel reed in de districtspleog dus had van al deze hectiek geen last.
Tijdens de start liep de temperatuur op naar 27 graden, best warm dus.
Gelukkig was er wel een verzorgster/moeder die ons elke ronde een bidon aan kon geven.
Christiaan kon hier helaas geen gebruik van maken, omdat hij in de eerste ronde last had van een plastic zakje dat een intieme relatie aanging met zijn derailleur. Christiaan moest voortijdig uit koers omdat hij teveel achterstand had. Roel kreeg na 6 rondjes(90 km) last van een hongerklop(vanavond naar Richard Louman dus!), en Joost reed de wedstrijd wel uit, en werd 50e.
Ongeveer de helft van de gestarte junioren was gefinisht.
Joost goede prestatie in een heel zware wedstrijd. We moeten echter de nummer 2 van die dag ook wel wat credits geven. Derk rijdt bijna 100km in de aanval en weet maar weer eens te tonen over fanastische klimmersbenen te beschikken.
Zeker knap weekendje voor DAB. En in de Ronde van Limburg deden Dion (hele dag in de aanval) en Bart van Haaren (3e) het niet minder goed. Knap mannen!