Op 1 april toog en groep van 17 masters richting het zuiden voor de belangrijkste bijzaak in het leven: drie dagen een beetje koersen tegen elkaar. Een uitgedund peloton, want ook de afgetrainde masters bleken bevattelijk voor koudjes en coronatjes.
Zelfs de directeur wist de dans niet te ontspringen. En zo was het voor het eerst sinds mensenheugenis dat Broex niet mee ging en de groep verweesd moest laten vertrekken. De taken werden verdeeld: Sander kreeg de taak van koersdirecteur en Romke die van logistiek directeur. Daar waar we in het echte leven de waarde van democratisch leiderschap weer herwaarderen, is in zo’n weekend autocratisch leiderschap niet ongewenst. Dus het was de vraag hoe de groep om zou gaan met deze nieuwe leiders. Zou er anarchie uitbreken? Zouden er ineens allerlei meningen zijn? Complicerend daarbij was dat de weersverwachtingen de angst voor kou, regen en sneeuw inboezemden. Kortom een zeer onzekere start.
De plek waar dit gebeurde was jeugdherberg de Veurs in de Voerstreek, te karakteriseren als een praktische locatie. Matrassen uitgerust met een goede laag plastic, zodat zelfs de aftakelende master met een zwakke blaas ongestoord alles kon laten ontspannen. Een degelijke douche. Een brasvaste eetzaal. En vier koelkasten met een oplopende intensiteit van drankjes.
De vrijdagmiddag startte met een etappe met drie getimede segmenten (Val Dieu, Heiweg en de Loorberg via het Kersenpad), die je als groep reed, maar waar je individuele tijd telde. En hier gold dat scherpte in het voortraject, zoals de briefing, cruciaal bleek. Dan had je de hints kunnen opvangen waar ieder segment eindigde. Daar waar op de heenweg enkele renners (denk aan een Mark en Serge) lang voorbij de uitkijktoren op de Heiweg nog doorjaagden, waren de scherpen van geest al weer aan het herstellen. De winnaar van deze dag was vooraf al bekend en werd dat ook en dat was Sander.
De directeur afwezig? Dat was gerekend buiten de lange arm uit Ouderkerk, want Wouter had een epistel meekregen waarin iedere renner (al dan niet aanwezig) werd geanalyseerd en tot het maximale werd geprikkeld. En zou de nieuwe koersdirecteur bij de groepsindeling en handicaps gevoelig zijn voor druk vanuit de groep. Even leek dat het geval totdat hij met enkele last minute wijzigingen elke vorm van democratische oprispingen de nek omdraaide.
De nacht sneeuwde het. En sliep een ieder heerlijk op en onder zijn lakentje met een net omgevouwen randje. Dat was gerekend buiten Sander die zijn fietshouding perfectioneerde door als een foetus in een kussensloop te slapen.
Zo koud was het zaterdagochtend
Daar waar menig master wat klaagde over autonoom groeiende kilootjes, was dan nu niet zo ongunstig. De sneeuw en de wind maakte het koud. Zo koud dat de route werd verplaatst (geen Baraque Michel) en ingekort met maar één ronde langs het slechtste asfalt van België. De winst ging deze dag naar Roel. Na afloop konden we Amber Kraak zien soleren naar de winst in de Volta Limburg Classic. Waarbij de altijd bescheiden Pierre meende dat zijn appjes aan haar waarschijnlijk de doorslag hadden gegeven. En waarom konden ze daar eigenlijk wel gewoon de volledige route rijden?
Amstelmasters op de Loorberg, in afwachting van de renners
Op zondag was het stralend zonnig. Maar het zat niet mee, want er moest vanwege een defecte koffiemachine cafeïnevrij gekoerst worden. Henri Chapelle was het decor voor 5 ronden. Tegen het einde van ronde 3 waren de meeste handicaps weggereden. In ronde 4 was er een kopgroep van vier (Sander, Serge, Mark en Simon). Daarachter zat Roel in een onvervalste chasse patatte, die hij echter op eigenzinnige wijze de nek wist om te draaien door ineens toch in de kopgroep te zitten. Wel won Sander de etappe.
En de ongefilterde analyse van de koersdirecteur kan de lezer niet worden onthouden. Niets gaat boven transparantie:
- De voorzitter heeft wel eens sterker gepresteerd en had het over lekker trainen tijdens de koers. Zit met zijn benen al in Lelystad
- Serge smaakmaker van het weekend. Zijn positief disruptieve gedrag gesteund door vorm maakten hem het middelpunt van de koers. Terecht derde.
- Simon was verrassend sterk maar moest wennen aan het rijden in groepen dus krijgt het dwingende advies weer vaker naar de club te komen.
- Roel stond er, zijn fiets iets minder. Had natuurlijk gewoon voor de podiumplekken mee kunnen strijden maar hiervoor geld hetzelfde als voor de voorzitter. Het huis krijgt meer aandacht dan de fiets.
- Niemand is verkeerd gereden dit weekend. Dit is een groepsprestatie maar de jury heeft besloten hier een prijs voor uit te reiken aan Jan Buisman.
- Runner up Mark is een man om serieus rekening mee te houden. 2de plek kwam nooit in gevaar en klopt aan de poort voor het hoogste treetje.
- De jury heeft de indruk dat er contra op de landelijke trend ieder jaar meer gedronken wordt <1>. Winnaar hier was Pierre voor Peter en Coen. Volgend jaar een combi-klassement?
En uiteindelijk was het toch ook weer een beetje normaal mastersweekend, omdat de kans dat de koersdirecteur wint net altijd even groter is dan dat ie niet wint.
En op maandag konden we vaststellen dat we het weekend eigenlijk prachtig weer hadden gehad. Het is maar door welk frame je naar de werkelijkheid kijkt.
<1> Een proost op het weekend en op de afwezige directeur. Etappes zijn uitgesteld en ingekort: kortom er is ook veel gepraat tijdens het masterweekend.
Met dank aan Joos en Sander voor de verslaggeving
