Na twee jaren waarin heel weinig “normaal” was er dit jaar eindelijk weer een redelijk normaal Nieuwelingentrainingsweekend. Eindelijk ging het weer door: trainen op zaterdag, een klimtijdritje op zondag. Én de kasseien-ronde van Eijsden op zondag middag.
Bijna normaal dus. En normaal betekent dan op zaterdag een zware training mét nog ergens een “GP AB”, elkaar op de pijnbank leggen op alle klimmetjes (en in het begin zelfs bij plaatsnaambordjes) Dit keer niet in Sint Martens Voeren (de herberg was vol), maar in Berg en Terblijt. Maar dat drukte de pret niet: het werden twee pittige dagen met trainingen waarbij de heuvels en de onderlinge strijd de “koers” zwaar maakten en de sterkbezette koers in Eijsden het een mooie afsluiting maakte.
Zaterdag: GP-dag
Negen renners en drie begeleiders togen naar B. en T. , de prima uitvalsbasis voor álle klimmetjes uit de Gold Race. En dan ook nog eens heerlijk weer, dus de mannen hadden zin om de heuvels op te knallen. De begeleiding -Ben, Andres, Auke- wisten al snel hoe laat het was: ze vlogen naar boven en konden in eerste instantie slechts een bus vormen. Ook het Vijlenerbosrondje (5 keer naar boven voor de GP AB met de handicap formule) was er weer. Michiel was deze keer de sterkste nadat hij keurig het bordje van de beste klimmer, Thomas, had opgegeten. Samuel Gunnink was niet ver, met daarachter Ravi (die een goede knecht had) en vervolgens het groepje van Lieuwe, Fabio en Luuk, terwijl Tyler en Jesse iets later boven kwamen.
Daarna geen rust: want de scherprechters wachtten nog: eerst naar boven op de Gulperberg, en na de cola stop, de Eyserbosweg en de rest van de AGR finale. Langzamerhand kroop de vermoeidheid bij een enkeling in de kuiten en werd het toch nog zwaar. 100 km met bijna 1600 hoogtemeters waren voldoende om de pasta van die avond en de “hersteldrankjes” voor de ouders te mogen aanvallen. Uiteraard werd de dag even geëvalueerd en voorbeschouwd op de zondag. Maar niet nadat de wielerquiz werd gehouden (MM, Tyler en Luuk waren de afgetekende winnaars) waarbij weer de uiterst noodzakelijke wieler- en strava kennis werd opgehaald.
Zondag: knallen, chillen en koersen
De zondag werd eerst gebruikt voor de weer in ere herstelde Bemelerbergtijdrit. In een ver verleden al bekampt door meerdere roemruchte Amsteljongeren. Samuel Gunnink gebruikte die om de snelste tijd aan te scherpen (met een niet al te gunstig windje, dat moet gezegd). En álle mannen spaarden zich niet, dat moet gezegd: het is dan ook een trainingsweekend, waar je beter van moet worden.
Bemelerbergtijdrit-Amsteljeugd
Daarna was het vlaai halen en in Maastricht lunchen en wachten op de koers in Eijsden. Eijsden toch een klassiekertje onder de criteriums. Een prachtig rondje van ruim 2 km met bijna 800 meter kasseien. En daarnaast ook nog een aantal landelijke toppers aan de start wat de uitdaging des te groter maakte.
Meteen van quitte af aan was het koers (zie video). Nadat de stofwolken waren opgetrokken zaten Tyler, MM en Samuel in de eerste groep; Thomas, Luuk en Lieuwe in groep 2, en Fabio, Jesse en Ravi daar achter. Maar opgegeven werd er nergens. Met name Thomas zat eigenlijk te ver voor zijn kunnen en probeerde de meubelen nog te redden, maar een gat dichtrijden naar de zeer sterke eerste groep was onmogelijk. Uiteindelijk werden Lieuwe en Thomas nog resp 26e en 23e en mochten Tyler, MM en Samuel nog met 14 anderen door voor de prijzen. MM deed het heel knap door 5e te worden, Samuel 14e en Tyler 16e. Iedereen reed de koers overigens uit: moe maar voldaan.
De mannen zijn nu helemaal klaar voor de volgende (zware) koersen. Een mooie traditie!
