Na 2 coronajaren eindelijk weer een Tour de Himmelfart! Het is een lange traditie dat De Amstel goed vertegenwoordigd is bij de meerdaagse koers in Denemarken: Tour de Himmelfart. Gelukkig is de draad weer opgepakt, én omdat het zo’n mooi evenement is, niet één maar twee verslagen. Compleet met foto’s.
Tour de Himmerfart wordt georganiseerd door de lokale fietsclub uit Odder. Odder ligt in een gebied dat zich het beste laat omschrijven als een soort verlaten zuid Limburg, aan zee. Geen meter vlak, veel wind. Draaien en keren. Er komen veel deelnemers uit Scandinavië (“wat zijn ze groot!”) op af. Met natuurlijk ook stevige delegaties uit Nederland en België. Slapen gebeurt in een basisschool, of op omliggende campings. Deense gemoedelijkheid en keihard koersen op hoog niveau. 5 etappes in 3 dagen. Zon, regen, hagel, windkracht 5 tot 6 (volgens sommige apps windkracht 8) en geaccidenteerd terrein alle ingrediënten voor KOERS en het werd een koers. Sander Baars doet verslag.
Namens De Amstel reden dit jaar mee: Nick, Greg en Max (u13), Phearon, Moos (u15), Fabio, Michiel (u16), Ravi, Lieuwe, Jente en Mimi (u17), Taco, Max en Jasmijn (u19).
Etappes: van alles wat: vallen en opstaan
Een 1e etappe met gelijk alle elementen van een internationale koers. Sprinten voor punten, sprinten voor de bergtrui en sprinten voor de winst (enveloppen) en boni seconden. In vrijwel alle categorieën wordt er gevallen. Zoals het blijkbaar hoort bij de start van een grote ronde. En als je dan valt, of achter een valpartij belandt, dan wordt het heel moeilijk. Moos, Ravi en Nick zijn de grootste slachtoffers. Met schade aan fiets en lijf. Zonder erg, heet het dan. Maar schrikken is het wel. Gelukkig was de plaatselijke fietsenmaker (Cykelsmeden) bereid tot een spoedreparatie van een afgebroken shifter en stond de EHBO paraat. Jente, Michiel en Phearon weten de dans knap te ontspringen en doen het goede zaken voor het klassement.
‘s Middags is er op een “min of meer” afgesloten rondje een “street race”. Een parcours van 1,5 km. Omhoog, met storm tegen en naar beneden, met een paar haakse bochten. Genieten voor de jongens en meiden van de De Amstel. De eindsprint is een feest om te kijken. Een lange,
rechte klim, met storm tegen. Dit is het wielerequivalent van een kooi gevecht.
In de school nemen de oudste deelnemers Max Bergsma en Taco de leiding in het ” jongenslokaal”. Mooi om te zien. Lieuwe en Ravi tonen het belang van rusten. De meiden slapen een paar lokalen verder op. Voor het herstel wordt er gezamenlijk gevoetbald in de gymzaal. We verwachten deze actviteit de komende jaren terug te zien in de world tour protocollen. Beuken tegen een bal en heel hard lachen. Dat is de kern, vermoedelijk.
Op vrijdagochtend de tijdrit van 12,4 km met de start aan de voet van een klim van ruim 2 km. Weer zo’n etappe waar de Amstel jongens en meiden blij van worden. Iedere renner heeft wel 
z’n eigen ambitie. Fabio aast op de top 20. Max Bergsma wil gewoon knallen. Lieuwe vergelijkt het met schaatsen, waar mede schaatser Moos het dan niet mee eens is. Taco en Ravi nemen zich voor gewoon alles te geven. De startvolgorde geeft gedoe. Mylaps werkt niet goed. De gepubliceerde klassementen komen niet overeen met de uitslagen tot nu toe. Het maakt allemaal niet veel uit. Je moet gewoon hard rijden, ruim 12 km lang. Michael Mouris (zoals de speaker Michiel neemt) wint nipt. Jente komt op het podium. Max Baars net buiten top 10.
Vrijdagmiddag staat de “gravel race” op het programma. Veel wind, geen meter vlak en dan ergens halverwege een gravel strook van 750m. Taco en Max Bergsma rijden lek. Fabio zit net achter een valpartij. Ravi geeft gewoon weer alles. Lieuwe volgt zijn speciale koers tactiek
“sparen om te pieken”. Moos ziet het allemaal wel en blijft koel. De jongste deelnemers (Max Baars, Nick en Greg) lijkt het enorm lachen, zo’n gravel strook. Een paar verhalen springen eruit. De nieuwelingen meiden rijden verkeerd, in al hun gretigheid, en worden door de politie naar de juiste gravelstrook geleid. Michiel en twee mede-crossers van De Pedelaars gaan met zo’n snelheid door de bochten dat het achter hen tot valpartijen leidt. Met z’n drieen rijden ze naar de streep. Greg is niet lekker en moet het peloton laten. Alleen en bijna van de weg waaiend rijdt hij de koers uit. Stoppen is geen optie voor Greg.
De “Kings Stage” is de slot etappe. Deze is langer (bv 32 km voor de u13 en 129km voor U19) en zwaarder (een bruut van een klim, met windkracht 6 tegen: de Pederstrup) dan vrijwel iedereen gewend is. De doelen verschillen van dag succes tot behoud klassement positie voor Jente (3) en Michiel (1). Het is een feest om naar te kijken. Max Bergsma en Taco moeten de
eerste groep net laten gaan. Ravi en Moos vinden mooie groepen om bij aan te sluiten. Mimi draait dapper haar rondjes en oogst luid applaus bij iedere doorkomst. Jasmijn overtreft haar eigen doelen en rijdt gewoon 4 keer omhoog. Lieuwe stapt helaas ziek af. Fabio moet op het allerlaatste klimmetje laten lopen, omdat voor hem renners op een gaatje komen. Max Baars en Nick eindigen keurig in het gedecimeerde peloton. Greg geeft weer niet op en rijdt wederom uit.
De prijsuitreiking
Na 5 prachtige etappes worden de klassementen opgemaakt en de prijzen verdeeld. Michael Mouris wint het algemeen klassement, de punten trui en de berg trui (!). En een heel pakket enveloppen met Deense kronen. Jente wordt knap derde. De jongens onder 13 worden derde in het ploegenklassement.
De meegereisde ouders voelen zich allemaal winnaar. De samenhorigheid en de zorgzaamheid tussen de renners is prachtig te zien. Ze moedigen elkaar aan. Rijden samen naar start/finish en zijn altijd benieuwd hoe het met de ander gaat. Wat hebben een ze een lol samen.
Tour de Himmelfart, internationaal leren wielrennen in drie dagen, prachtige koersen en ervaringen voor het leven. ” Volgend jaar weer!”, roepen de jongens en meiden in koor.
