Na drie eerdere races (Vorden ging niet door) was het zaterdag de dag van de ‘grande finale’ van de NL Gravelseries: het NK in Epe, Gelderland. Geen duintjes en dikke keien van Zandvoort, niet stofhappen onder meedogenloze hitte in Meerveld, en ook geen klim- & daalwerk en opdrogend leem uit Banholt. Wat kregen de Amstelrenners dan wel voor de kiezen?
Vijftien genummerde bochten, veelal goed aangereden zand – sommige stukken flink hobbelig – wat stukjes asfalt en een gemeen aantrekkend windje. Een fraaie omloop van ruim 10 kilometer, net buiten Epe. Wanneer er truien zijn te verdelen trekt een evenement als dit altijd net wat meer deelnemers. Zo waren bij de dames de ogen gericht op Marianne Vos en Lorena Wiebes, en bij de heren was Amstellid Jasper Ockeloen een van de favorieten. Natuurlijk waren er Amstelrenners bij!
Gravelen, het is al eerder geschreven: een mix van wegwielrennen, crossen en MTB. Dit keer voerde wegwielrennen de boventoon, al waren er een paar plekken met verraderlijk los zand. De wedstrijd van de heren was goed voor 12 ronden, de dames mochten er 7 ronden over doen voor het rood-wit-blauw.
De dameswedstrijd zat lang op slot vertelde Renée van Hout na afloop. Maar nadat Marianne Vos alleen was weggereden brak de koers open in verschillende groepen. Renée kon goed in mee in een grote groep op enige achterstand. Zelf was ze niet helemaal tevreden met haar 23e plaats; volgend jaar in herkansing in het Zuid-Limburgse Banholt. Suzanne Mulder reed naar een prima 29e plaats. Ingeborg Kers was eerder uit de wedstrijd.
Rechts Suzanne Mulder (Foto Ronny Wormgoor)
De herenwedstrijd was direct koers (lees liever sprint) na de zogenaamde ‘rollende’ neutralisatie. Jasper Ockeloen zat meteen van voren, evenals Koos Jeroen Kers. De drie Amstelmasters Romke van der Weerdt, Pierre Deen en Jan van Herwijnen (JanH) hadden meer moeite met de snelle start. Op basis van het regelmatigheidsklassement mochten ze vooraan starten, maar die plek was domweg onhoudbaar voor ze in de eerste kilometers. Alleen Romke had iets minder moeite, zou het door zijn opvallende bandenkeuze komen? Auke Broex en Jan Dijstelbloem (JanD) konden nadat ze van verder waren gestart wel goed opschuiven. Ze raapten een flink over de kook geraakte JanH op die blij was om even in de grote groep te rijden. Helaas van korte duur, want op een hobbelig stuk ging zijn ketting eraf (iets met Sram), en was hij voor de rest van de wedstrijd aangewezen op gezelschap van beperkte omvang.
De bandenkeuze bepaalde in belangrijke mate de gretigheid van Romke. De 32mm conti’s racebanden waren zeker gewaagd, maar niet onmogelijk. Alleen die bochten, daarin moest echt het gas eraf. Twee keer ging het mis, twee keer in dezelfde bocht. Wel uitgereden. Karakter!
JanD probeerde weg te geraken (Foto Ronny Wormgoor)
Ergens tussen dit gravelgeweld reed ook nog Roel Mouris, verscholen in een ander tenue. Helaas duurde zijn NK slechts vier ronden, we vermoeden materiaalpech.
Pierre Deen toonde zich veruit de beste Amstelmaster door een paar minuten voor de groep met Auke en JanD te finishen. JanH zat daar een kleine twee minuten achter.
Mooie verhalen allemaal, maar de strijd om de titel was vooraan. Jasper probeerde het een paar keer, hij wilde zo graag zijn mislukte WK goedmaken. Toch kon hij niet voorkomen dan Coen Vermeltfoort en Lars Loohuis hem voorbleven. Niet vergeten, graveldebutant Koos Jeroen gaf zijn visitekaartje af, negende!
Kortom: gravelen is een prachtige vernieuwing binnen het klassieke wielerconcept, om het eens beleidsmatig uit te drukken. Maar het is vooral zeer fotogeniek!
Uitslagen Amstelmasters? Zie Mylaps, maar lees eerst de comment onderaan dit stuk.
Na de stofwolken van de start: de grote groep met JanD, Romke, Pierre en Auke (niet zichtbaar) (Foto Ronny Wormgoor)
Spiegelbeeld door @sanderhemert
Zoals het bij nieuwe ontwikkelingen wel vaker gaat laat soms de automatisering wat te wensen over (nog net geen toeslagenschandaal). Zo is een grote groep renners die na de Amstelmasters over de finish kwam hoger geklasseerd. Volgens Mylaps in een snellere tijd dan de winnaar maar met 1 ronde minder gereden. Zijn zijn derhalve niet gedubbeld. Dit zaakje stinkt 😉 (Met een slag om de arm durf ik te beweren dat we allemaal minimaal 15 plekken naar voren op mogen schuiven).