Olympia’s Tour, Nederlands oudste etappekoers, kende de afgelopen week een sterk deelnemersveld, een uitdagend parcours en extreem zware weersomstandigheden. Vier Amstelrenners waren prominent aanwezig. Enzo Leijnse wist met succes een mooie aanval in de etappe naar Tiel af te ronden: zijn eerste echte zege op dit niveau.
Het begon met een tijdrit op een nat TT-circuit van Assen, vervolgens een waaierspektakel in Drenthe; daarna 180 km zijwind en regen in de rit van Gieten naar Ruurlo, vervolgens meer regen en heel veel wind in de rit van de Achterhoek naar Tiel, en tenslotte nog vier uur door de regen in Limburg. Alleen voor de echte bikkels dus.Uiteindelijk druppelde dan ook nog maar een klein aantal renners over de streep op de Adsteeg in Beek. 60% van de in Assen gestarte renners haalde het einde niet.
In rit 1 (de tijdrit) eindigden Enzo (DSM) na pech en fietswissel, Owen Geleijn (Jumbo-Visma), Victor Broex (Metec) en Wessel Mouris (Scorpions), nog niet in de voorste gelederen, maar de dagen erna zouden ze zich veelvuldig laten zien, ook ‘s avonds in de Eurosport uitzendingen.
De tweede etappe was de Olympia’s Tour-versie van de Dorpenomloop door Drenthe: veel open stukken en met de wind elke keer weer opletten. Na vele schermutelingen leek een eerste waaier van 20 met daarin Victor de slag te slaan. Toch kwam een eerste peloton van een man of 40 in de finale weer aansluiten en begon het finale spel opnieuw. Daarin weer wat waaiertjes waarbij Victor net achter het eerste kopgroepje naar plek 12 sprintte. Wessel en Owen hielden in de volgende groep nog zicht op een goede klassering.
In etappe 3 was het van start tot finish een kat en muisspel tussen een waaier van 17 (met opnieuw Victor) en een groep van een man of 40 waar DSM, Jumbo-Visma en UNO-X continue het tempo hoog hielden. Toen de kopgroep het leek te gaan halen was er een onverwachte wegomlegging van 10 km en werd de eerste groep 2 km voor de streep alsnog bijgehaald. Wessel en Victor zaten nog in de eerste groep en Owen en Enzo moesten na gedane arbeid de eerste groepen laten gaan.
Etappe 4 was er een van stromende regen en keiharde wind (veelal tegen). Opnieuw een slagveld waar uiteindelijk maar een kleine 30 renners vooraan overbleven die nog aanspraak zouden kunnen maken op de zege. in de laatste 40 km reden Victor en Wessel met een kopgroepje van vier kansrijk voorop, maar toch schoot het peloton in gang en werden ze
bijgehaald. Dat was voor Enzo het sein om met een Deen te vertrekken. In de laatste kilometer wist Enzo zijn concurrent te lossen en een heel mooie zege op te tekenen. Enzo rijdt veel en lang hard en vaak in dienst, maar het is mooi als het een keer de goede kant op valt. Wessel en Victor hielden stand in de eerste groep en stonden op plaats 18 en 19 met de laatste Limburgrit nog te gaan.
De Limburgrit dan: opnieuw….regen, maar iets minder wind. En wel de heuvels: Keutenberg, Gulperberg, Cauberg…ze zaten er allemaal in. Voor Enzo was het kaarsje op zeker moment leeg, maar Victor en Wessel reden aanvallend van voren. Wessel wist zelfs in de finale de oversteek naar de kopgroep te maken en kwam met 8 man voorop te zitten die voor de zege zouden gaan. Maar toen, op de Maasberg, sloeg het noodlot toe: op Eurosport was te zien hoe zijn ketting vast sloeg, hij omviel en de laatste kilometers solo naar plek 8 wist te rijden. De Nieuwelingen van De Amstel (in Limburg voor hun trainingskamp) zagen het gebeuren. Op zich was Wessel tevreden over het presteren, maar het was een gemiste kans: Wessel was anders waarschijnlijk 5e in het eindklassement geworden….Nu werd hij 16e en Victor 20e in het eindklassement.
Voor beiden knap na een aanvallende week, maar toch het gevoel dat er meer had in gezeten. Enzo werd 31e in het eindklassement, maar mét een mooie zege. Owen moest in de laatste rit afstappen. Mooie prestaties dus in een epische koers. Beelden van de laatste etappe: zie Eurosport
