De Wim Hendriks trofee is de tweede wedstrijd in de Women Cycling Series en vindt plaats in Zeeuws Vlaanderen. Een koers in een open gebied, goed voor veel wind en voer voor waaiers. Waaide je zaterdag nog uit je hemd, zondag was er juist weinig wind maar wel veel regen. Geen ideale omstandigheden. De koers bestond uit twee grote omlopen van 37 km en drie kleine omlopen van 12 km met twee kasseien stroken in iedere omloop.
Het team bestond uit Renée van Hout, Rosan Koper, Suzanne Mulder, Anne van Berkel en Else Dekker. In de voorbespreking werden de opdrachten met de rensters gedeeld. Veel was natuurlijk afhankelijk van het koersverloop, maar de opdracht was ook om het koersverloop te bepalen. In de finale zou zoveel mogelijk de 10e plek van Rosan in het klassement verdedigd worden.
Na het startschot werd er hard vertrokken, en bleef de neutralisatie achterwege. De achterdeur ging gelijk open en direct wapperden de eerste rensters er af doordat de wind toch wat was gaan opsteken. Na de start was het voor de ploegauto ook volop koers en moest zo snel mogelijk de positie gepakt worden waar recht op is volgens de loting. Dit was net goed en wel gelukt (plek 9) toen op de koersradio pech werd gemeld voor rugnummer 115; Rosan!! Geen lekke band maar de elektrische shifter deed het niet meer en schakelen was onmogelijk. Dikke streep door de rekening; Rosan was uit koers. De ploegleiders moesten de teleurstelling snel een plek geven en weer snel door naar het peloton dat al in een paar groepen gebroken was. Met de smalle wegen duurde het even voordat de auto alle kleine groepjes gepasseerd was. De auto nam uiteindelijk plaats achter een groep van 20 rensters, met Anne en Else, die op 25 seconden achter het peloton van 50 rensters reden, met daarin Renee en Suzanne. Na de eerste grote omloop had de tweede groep het peloton in het zicht en was nog niets verloren. De achterstand ging als een elastiek op en neer De tweede groep gaf het niet op, Anne en Else beukten op kop en net voordat ze voor de 2e keer de finish passeerde werd de aansluiting gemaakt. Bij deze doorkomst pakte Suzanne 2 punten voor het sprint klassement. Met nog drie kleine omlopen te gaan waren er 4 rensters in de eerste groep.
Het wedstrijd verloop werd een beetje halen en brengen; af en toe een ontsnapping die dan weer teniet werd gedaan. In de kleine omloop volgden twee kasseien elkaar snel op. Onze rensters handhaafden zich goed in de eerste kleine omloop en Suzanne pakte bij de doorkomst nog maar eens een punt voor het sprint klassement.
In de 2e kleine omloop moesten er toch weer wat rensters lossen, zo ook Renée en Else. Else moest haar inspanningen van de achtervolging bekopen en Renée haar tank was gewoon leeg. Met nog twee rensters in de spits werd de laatste omloop gereden. Uit het peloton reden twee rensters weg die voor de winst ging. Het peloton sprintte voor de derde plek. Zou Suzanne of Anne voor een verrassing kunnen zorgen? Dat lukte helaas niet. Ze reden naar een 41e plek voor Suzanne en 64e plek voor Anne.
Met wat pech en teleurstelling is er flink gestreden voor wat ze waard waren. Door de vele buien en de wegen die onder de modder zaten waren de rensters na afloop onherkenbaar..
Komende zaterdag verplaatsen we ons naar Eijsden voor de volta classic 118 km met 950 hoogte meters.
