Afgelopen weekend waren de gravelaars (mag je dat zo zeggen?) maar liefst op twee locaties in actie. Zaterdag de wedstrijd in Aken (Duitsland) in de reeks van de UCI World Gravel Series, en zondag in het Gelderse Aalten, onder de vlag van de NL Gravel Series. Wie op 30 april de wedstrijd gemist had in Valkenburg kreeg afgelopen zaterdag een herkansing dicht bij huis in Aken, net over de grens bij Vaals. Doel was weer plaatsing voor het WK in Veneto later dit jaar. De UCI Gravel World Series gaat letterlijk over de meeste continenten, dat geeft wel aan hoe deze tak van het wielrennen aan het groeien is. Afgezien dat de startvelden veel malen groter zijn dan de NL Gravel Series, is het voornaamste verschil dat je in de UCI-wedstrijd start in je startvak per leeftijdsklasse. Dat haalt net wat meer stress weg in de startfase.
De wedstrijd in Aken kende in totaal 130 kilometer over zeven ronden. Met de regen voorafgaand in de week waren delen van het parcours nog flink nat, met gevolg dat de renners er diepbruin uitzagen. Hard labeur dus in dit lange parcours met veel hoogtemeters. Best geklasseerde Amstelrenner was – hoe kan het bijna anders – Jasper Ockeloen. Met zijn niet de beste benen van het seizoen werd hij wel knap zevende. Anders Amstelrenners, voor zover na te gaan in de uitslag: Joppe van der Weerdt met helaas een DNF. Raul Woudstra bij de heren 45-49 werd 26e, net niet genoeg voor kwalificatie voor het WK. Heleen Kibbelaar reikte tot plaats 25 in haar categorie 19-34. Volgend jaar wellicht meer Amstelrenners ook daar aan het vertrek.
Want zondag trapte de reeks NL Gravel Series af in Aalten. Bij voorinschrijving was de categorie Heren geheel volgeboekt met 200 man. In de praktijk wel iets minder aan het vertrek. Wat kregen de coureurs voor hun kiezen op de zonnige en droge zondag? Een fraaie omloop van 13 kilometer net ten noorden van Aalten, totaal 9 keer af te leggen. Over landerijen, zandwegen, listige gravelstroken met putten en ook wat asfalt om het allemaal echt te maken. Niet te vergeten het fraaie landschap, hoewel daar in de koers geen oog voor kon zijn. Wel op gehoor het ‘naoberschap‘ van het publiek langs de kant!
Veel haakse grindbochten in het parcours – Auke Broex zet aan om een gat dicht te rijden. Foto Ronny Wormgoor
Halverwege de eerste ronde werd Koos Jeroen Kers al gesignaleerd buiten het parcours. Hij reed lek, en beloofde na afloop nu echt op tubeless over te gaan. Of dat geholpen zou hebben blijft de vraag. Er waren veel uitvallers te noteren, waarbij ongetwijfeld ook tubelessrijders zaten.
Wat in de cross niet altijd nodig is, is voor ‘de gravel’ wel een aanrader: de kettingvanger bij een enkelblad. De ijdelheid van Jan van Herwijnen om deze niet terug te monteren werd na 1/3 koers uitbetaald. Ketting eraf en groep kwijt. Gevolg een lange solo en aansluiting bij laatste groep in koers. Wel met resultaat twee keer gedemarreerd in finaleronde om groep te breken.
Auke Broex zat beter van voren. Sterker, hij werd elke ronde beter en beter, het hield maar niet op. Dan ben je dus in vorm zeggen we. Plaats 62.
Stephan Scherpenisse heeft zijn draai in het gravelen helemaal gevonden. Was goed mee in het begin en kon zich daarna prima handhaven, mooi 54e geworden.
Bij de Dames ook Amstelkleuren aan het vertrek. Puck Pinxt werd 14e en Roxanne Takken als junior-dame prima 16e.
In juni gaat de reeks verder in Zandvoort. Weer een heel anders parcours.
