De R zit in de maand en dat betekent crossen. Bij de teams wordt al getraind en komend weekend is de Nederlandse opening in het Zuid-Limburgse Mechelen. Niet ver daar vandaan in Banholt was afgelopen zaterdag het NK gravel. Een terugblik. Warm was het op zaterdag 9 september. Erg warm. Eigenlijk te warm om lekker te koersen over de onverharde wegen rondom dorp Banholt. De organisatie had een mooie ronde uitgezet van 15 kilometer met de nodige hoogtemeters. Onverhard werd het nergens écht steil, maar wel slopend. Scherprechter was de bloedhete verharde Molenbergweg met stukken 12%, met snel daarna gevolgd door een vals gemene klim naar het dorp. Ten opzichte van vorige jaar was het parcours uitgebreid met een extra lus, én, niet onbelangrijk, de organisatie had her en der de grootste gaten gedicht met leem. Dat hield overigens niet tegen dat er weer veel werd lek gereden. Hoewel de meeste DNF’ers een andere reden hadden.
Om het gravelen ook voor een bredere doelgroep aantrekkelijker te maken was gekozen om ‘s ochtends de Dames te laten starten met de niet-licentiehouders. ‘s Middags was het de beurt aan de KNWU-licentiehouders, álle licentiehouders van Elite tot Master 60+.
Dames
Na het ontbreken van titelverdediger Marianne Vos had TJV Fem van Empel naar voren geschoven als nieuwe kandidaat. Dat was een goede keuze. Zij won na vier lange ronden voor de specialisten Pauliena Rooijakkers en Tessa Neefjes. Wel met de aantekening dat er lange tijd een kopgroep met daarin ook Jente Koops en Roxanne Takken. In de finale moesten zij de rol lossen waarna Jente knap zesde werd en Roxanne achtste. De vorm is goed.
Jente Koops in actie. Foto Björn van der Schoot
Ook zagen we Ingeborg Kers en Suzanne Mulder terug in dezelfde ronde, die resp. 16e en 18e werden. Voor Ingeborg was er nog geen rust: zij zou Koos Jeroen voorzien van de nodige bidons en fraaie foto’s (zie onder) van lijdende renners maken.
Heren
Enkele AmstelMasters maakten er een potje van? Nou nee, maar ze lieten zich wel verrassen bij de start. Daarover zo meer.
Het startveld was als volgt verdeeld: vooraan de eerste dertig van het klassement van de NL Gravel Series (Aalten en Zandvoort). Daarna kon de rest oprijden. Dus op tijd aan de start staan. Jasper Ockeloen (Elite) stond uiteraard vooraan, Michael Breedt (Master) had ook zijn plek. Net als Jan Dijstelbloem (Master). Maar wat deden de Masters Raúl Woudstra, Pierre Deen, Romke van der Weerdt, Caspar Hermans en Jan van Herwijnen daar op die laatste rij? Wisten zij niet dat de start weliswaar geneutraliseerd zou zijn, maar dat dat in de praktijk alleen voor de eerste onverharde bocht was en dat het daarna binnen mum van tijd een honderdenmeters lang lint zou zijn?
Timing, planning en miscommunicatie. De verkenning en groupe duurde lang, daardoor laat bij de auto’s terug om waterzakken, bidons, gelletjes en repen te halen. En waar was Pierre? Waar waren jullie? Toch maar bidons aan Floor van Michael geven bij de verzorging. Rugnummer zat ook los, shirt uit – shirt aan. Kortom strak van de stress in de chaos beland. En dan kom je aan wanneer alles en iedereen staat opgesteld.
Detail voor de kenners: na shirt uit – shirt aan-actie van Pierre is zijn rechtermouw niet mooi uitgerold.
Zoals al geschreven, in de startfase ging het als een razende. Alles op een lint met talloze gaten ertussen. De eerste gravelstrook nauwelijks zichtbaar door het stof. De eerste lekke banden al op de verharde weg. Oh ja, en Michael die al voor de wedstrijd goed en wel op gang was tegen een paaltje botste en terug moest om materiaalpech op te lossen. Wat later in koers ook Jasper met pech, hij zou niet meer finishen. Mees van Duren (Belofte) was ook weer van de partij, helaas voor hem een DNF. Koos Jeroen Kers nu eens geen lekke band, hij werd mooi 21e.
Ondertussen hoefde Jan Dijstelbloem (nieuwe fiets) al die krachten niet aan te spreken. Hij zat goed van voren, later zou de warmte hem ook parten gaat spelen. Raúl was scherp en wist behoorlijk op te schuiven naar beste AmstelMaster in het veld. En dat zonder werkende waterzak!
Caspar Hermans viel in de eerste ronde, zonder al te veel erg. Terug op de fiets voor de achtervolging … Een ronde verder, … steen, lek, met geknakte moraal naar de kant om te pluggen. Ondertussen zag hij de kopgroep voorbij komen: die zagen eruit alsof ze zes uur gekoerst hadden! Na reboot van het mentale systeem weer opgestapt en met tevredenheid gefinisht.
Blijven drinken in de warmte, Jan Dijstelbloem
De hitte eiste van steeds meer renners zijn tol. Velen konden de schaduw van de bevoorradingspost niet weerstaan. En soms gaf het lichaam zelf aan dat het genoeg was. Zo vond Pierre dat hij er wel klaar mee was, er viel domweg niet meer te koersen. En prompt voor zijn passage van de mat liet de jury de renners finishen. Toch nog hitteprotocol. Kort daarna kwamen Jan D en Romke (zijn waterzak was lek) binnen. Jan H had het ook wel gehad, nauwelijks een groepje van naam gezien, en zat je er toch in, dan stapten ze af. Michael denderde naar voren, niet ver achter ‘groepje Pierre’.
Daarna afkoelen! De organisatie had een brandweerslang geregeld, waarna iedereen zo blij was als een olifant die door de verzorger in de dierentuin wordt natgespoten!
De uitslagen: lees ze terug.
Het gravelnieuws is nog niet gestopt op deze site, met onder andere een EK en een WK. Wordt vervolgd.
