De omgeving rondom het Belgische Oud Heverlee, regio Leuven, was zondag 1 oktober het decors voor het EK gravel. Tezamen met het BK gravel was deze Vlaams-Brabantse gemeente dus ‘écht even het epicentrum van het gravelgebeuren’. Natúúrlijk deden er Amstelrenners mee. Met meer dan duizend starters in álle categorieën, van prof, naar junior tot master 60+, zorgde bij voorbaat al voor spektakel. Niet alleen voor de renners, ook voor de organisatie was het de vraag of alles wel in goede banen kon worden geleid.
Wat kregen de renners voor de kiezen? Aan het woord is de website: ‘Het parcours bestaat uit een grote en kleine lus doorheen de Brabantse Wouden. De lokale lus (28km) volgt hoofdzakelijk onverharde wegen in de open ruimte in Oud-Heverlee, Leuven en Bierbeek, en loopt zo onder andere door het Meerdaalwoud en Heverleebos. De grote lus (47 km) brengt je langs Vossem en Tervuren tot aan Jezus-Eik en terug langs Loonbeek en Sint-Agatha-Rode naar het Zoet Water.’ Bijzonder fraaie omgeving, al had je daar tijdens de koers zo goed als geen oog voor. Het massaal toegestroomde publiek op heel veel plekken kon je niet ontgaan zijn, geweldige ambiance langs het parcours.
Maar liefst negen startvakken, met Elite mannen en vrouwen vooraan. Hoe ouder hoe meer naar achter geplaatst, met tussendoor de Belgische junioren die in de koers vermoedelijk zelf het meeste last hadden van hun ‘voorblijvers’. Licentiehouders hadden op hun beurt weer recht op een vooraanpositie in het startveld – recht, want in de praktijk was het wie het eerst komt wie het eerst maalt.
De Brabantse-Wouden kenmerken zich door lange rechte, meest brede en gloeiende boswegen. Daarnaast ook veel kasseistroken omhoog en dalend, wat smalle grasstroken, grint en vooral op de grote lus wat meer asfalt. Nergens tè gevaarlijk, maar je moest wel scherp blijven, want een val of lek was snel gebeurd.
Amsteldames Judith van Maanen (50-54) en Suzanne Mulder (40-44) deden het meer dan goed. Judith mooi derde en Suzanne heel goed vierde, en vlak na elkaar over de meet! Maar tijdens de twee kleine lussen en een grote lus ging het niet vanzelf. Uiteraard de snelle start met de lange en best steile klim. De snelle mannen kwamen al gauw voorbij waarna het kwestie werd van wel of niet kunnen aanhaken. Suzanne kende pech met de ketting en moest stukje lopen en verloor de aansluiting. Judith reed in tweede groepje maar voelde zich helemaal niet goed. Had zelfs bij verzorger Floortje in de post overwogen om te gaan afstappen. Nadat Suzanne passeerde hervond ze zichzelf en stapte opnieuw op. Met als resultaat een welverdiende bronzen plak. En beiden een dikke Q voor het WK gravel 2024*.
De start van het vak van Michael Breedt en Raúl Woudstra (45-49) en Jan van Herwijnen (50-54) kenden ook een hectische beginfase. Een eindeloze sliert renners, waarin Michael en Raúl dicht bij elkaar bleven tot op de finish. Na twee kleine, en grote en weer een kleine lus tekende Raúl af op 29 en Michael op 34. Ook zij een mooie Q in de uitslag.
Jan kreeg de boel niet goed op een rij in de eerste lus. Doorgaan en het goede wiel pakken was de enige optie.
Ondertussen waren Coen Emmer en Pierre Deen (55-59) uit de startblokken geschoten. Pierre startte met ambitie maar moest dat bekopen, terug naar de toermodus. Hij herpakte zichzelf en kon terugkomen naar Jan en daarna naar Coen. Het werd een sprint, Coen begon van de kop, Pierre er in de laatste meters voorbij. Zinderend! Plek 25 en 26 na twee kleine en een grote lus. Helaas net een paar minuutjes te kort om te kwalificeren voor het WK 2024.
Jan had tijdens de grote lus af te rekenen met een lekke voorband. Met was lokale hulp (pomp) zat het wiel er redelijk vlot terug in. Enigszins uitgepierd begon hij aan zijn derde kleine lus en miste na start/finish halsoverkop de bidon met voeding van verzorger Floor. (Had natuurlijk gewoon even moeten stoppen en omkeren!) Dan maar leeg rijden voor plek 55, alles was winst.
Beste Nederlander en Amstelrenner was, hoe kan het bijna anders, Jasper Ockeloen! Na vier kleine en een grote lus een prachtige 15e plek achter winnaar Jasper Stuyven.
Speciale dank naar Floortje die met een tas vol bidons elke ronde weer klaar stond in de chaos van de verzorgingspost!
In *2024 is Oud-Heverlee gastheer van het WK gravel, de (logistieke) schoonheidsfoutjes van de organisatie zijn dan vast weggewerkt. Maar eerst komend weekend de 2023-editie in Veneto, Italië. Ook daar weer Amstelrenners aan het vertrek.
Zie ook: UCI Gravel Series.
