Zaterdag stond alweer de 30e veldrit van Woerden op het programma. Zondag de wereldbekerwedstrijd in Namen. De Amstel liet zich weer zien in beide wedstrijden.
Dertig jaar een veldrit organiseren in Wijkpark Molenvliet is ook dertig keer een ander rondje. En ook dertig keer andere weersomstandigheden. Voor de meeste Amstelrenners die al wat langer meegaan (25+ jaar) zal de associatie toch vooral modder zijn. Vooruit, vorig jaar was het bevroren en ijzig, en in een verder verleden komen ook de herinnering aan sneeuw bovendrijven. Terug naar zaterdag: de organisatie had dit keer het hoogteverschil maximaal benut (à la Namen), de start verlegd zodat er eerst wat brede lussen moesten worden getrokken, en een hele diepe schuine kant (Namen) aangebracht. Het was bijna genieten. Tel op dat het dit keer eens niet al te modderig was en je had een prachtig parcours. De citadel werd niet gemist.
Geen Nieuwelingen, wel Junioren. Met Thomas Landman mooi op plek 20. Fabio Valerio liet ook de fiets het werk doen: 22e. Vincent van Spijker sloot de hekken in de uitslag.
Stephan Scherpenisse liet weer eens zien dat glijden zijn ding is. Met een prima resultaat als 21e bij de Amateurs.
Zelfde verhaal geldt voor Michael Breedt bij de Masters. Stoempen is goed maar er moet ook wat techniek bij komen kijken. Het lichaam vond dat ook en beloonde hem met een 17e plek. Jan van Herwijnen start áltijd in Woerden, weer of geen weer. Stiekem niet zijn parcours, maar dat is geen argument. Uitslag in de achterhoede maar vertrouwen en positiviteit voerden dit keer de boventoon. En: de tweede dag rijdt een Master altijd beter.
(Foto’s Jolanda Pauli)
Namen
Steile klimmen en diepe dalen, modder, stenen én de beroemdste schuine kant aller schuine kanten: ga naar de Citadel van Namen. Zondag was het de eer aan Michiel Mouris bij de Junioren en Roxanne Takken bij de Junioren vrouwen.
Michiel reed een hele gedegen wedstrijd, om 9.30 uur! Als je het ons vraagt weer een sprong vooruit. Op de website van de ploeg: ‘Ik kwam als 25ste boven op de eerste klim. Daarna heb ik twee rondes lang heel goed kunnen opschuiven naar top-15. Laatste twee rondes een beetje blijven hangen. Als 13e over de streep. Zeker wel tevreden mee.’ Het frietje na afloop was verdiend (bron Strava).
Roxanne Takken had duidelijk niet haar dag, wel op karakter knap uitgereden. Zou het dan toch dat rugnummer zijn? (foto team ORCTA)
