In de eerste gravelrace van het seizoen, afgelopen zondag in Valkenburg, was het direct raak. Caspar Hermans behaalde in de categorie 55-59 een hele knappe tweede plaats. Maar ook in de andere categorieën tekenden Amstelrenners de startlijst. Een terugblik op een type event dat alsmaar groter lijkt te worden.
Het zag er allemaal nog erg donker uit, de dagen voor de eerste echte gravelrace in Nederland, afgelopen zondag rondom Valkenburg. Niet alleen het weer, maar ook de berichten vanuit de voorverkenning van het parcours. Hele stukken onbegaanbaar door de modder: wat nu, bandenkeuze? De organisatie greep in en stuurde medio de week een parcourswijziging door. Als geheel werd het iets korter, 105 km, maar er kwam op zondag wel een bak wind voor in de plaats. Geen Keutenberg meer vanwege het broedseizoen. Per saldo kwam het neer op twee listige afdalingen, die je echt verkent moest hebben, en twee pittige klimmen. Op de plateaus had de soms gevaarlijk harde wind vrij spel, opletten dus.
De bandenkeuze leek nog even penibel te worden. Maar gelukkig droogde de ondergrond snel op in de dagen voorafgaand, en het weekendweerbericht was gewoon goed. Grosso modo koos je voor een iets bredere band voor dan achter. Bij voorkeur tubeless en niet te hard.
Gravel Series
De Grand Fondo Limburg is onderdeel van de UCI World Gravel Series, en dat moet je letterlijk nemen: bijna alle continenten worden bediend. Het doel voor de meeste rijders is plaatsing voor het WK Gravel, dit jaar op 5 en 6 oktober in België.
Startgroepen
Naast het bijna dubbele aantal deelnemers was het belangrijkste verschil met vorig jaar dat je van start ging in je eigen leeftijdscategorie met idem kleur rugnummer, telkens met twee minuten er tussen. In de koers was het dus continu opletten wie er voor je reed, want het zou uiteindelijk een secondenspel worden.
Races
Ook bij de Amstel is het gravelracen al een volwaardig onderdeel geworden van het seizoen. Verschillende clubgenoten gingen dan ook zondag van start. Een zo goed mogelijk overzicht.
Bij de Elite liet Jasper Ockeloen (In tweede positie boven) zien dat hij nog altijd tot de beste gravelracers van ons land behoort. Net naast het podium, plek vier achter winnaar Toon Aerts (zesde in de rij boven).
Stephan Scherpenisse had niet zijn dag bij de M19, dat kan ook gebeuren. Helaas geen kwalificatie. Willem Kullberg is relatief nieuw binnen onze club. Zo nieuw dat veel AmstelMasters dachten van doen te hebben met een leeftijdgenoot binnen de gravel appgroep. Niets was minder waar. Zeg maar gerust jong en veel belovend. Geen qualify, wel de mooiste met de hand beschilderde fiets van ons allemaal!
De fiets van Willem
Teun Mouris was ook weer present. Reed een goede race en kreeg een Q in de uitslag.
Suzanne Mulder reed bij de F40 een dijk van een wedstrijd. Derde Nederlandse en zesde in de groepsuitslag. Een dikke Q.
Bij de M45 waren Jan Dijstelbloem en Sander Baars gebrand op een goede uitslag. Jan kende de nodige tegenslag in de aanloop, maar bewees in de trainingen dat er met de vorm niets mis was. Het materiaal was op orde, nou bijna dan. De achterrem (4-letterig merk) bleek aan te lopen, en zelfs ZAAF kreeg het niet hersteld. Het onderzoek naar vermogensverlies is nog gaande, maar 35 seconden heeft het zeker gekost. Dat was nodig om een Q te halen.
Sander Baars, dit seizoen weer helemaal terug, zag zijn goede vormpeil niet verzilverd in een Q. De broekriem mag er weer even af.
Met z’n vieren bij de M55 in het startvak. De oudsten van het stel met de langste ervaring, en dan toch op de vooravond afvragen ‘Waarom doe ik dit tijdens het Koningsdagweekend.’ Het verstand verloor het weer eens van de drang.
Direct op de Cauberg was de latere Deense winnaar gaan vliegen, zo veel vertrouwen had hij om mee te liften op de voorgangers! Daarachter Caspar Hermans, Pierre Deen, Auke Broex en wat verder Jan van Herwijnen. Caspar was goed en wist wat hem te doen was, de wind zou het nog heel zwaar gaan maken. Door slim en tactisch te koersen kon hij de laatste vlakke kilometers met voorsprong beginnen. Dat lukte ruimschoots, heel knap tweede!
Pierre Deen, niet voor niets vorig jaar al tweede in de Gravel One Fifty, komt naar eigen zeggen wat te kort in de ultieme push. Niettemin goed voor plaats acht. Auke Broex kwam na wat problemen terug in een groepje met Jan. Voluit rijden was de opdracht want veel renners begonnen in te zakken en voor ons zat de goede groep – dat voel je aan. En dat lukte. Auke kon nog naar voren op de laatste stijgende meters en daarna positie behouden. Voldoende voor een Q. Jan deed nog wat hij kon maar kwam – volgens de officiële uitslag telkens – zes seconden te kort.
Zo hadden we allemaal mooie koersen meegemaakt in een prachtige omgeving.
Terugkijken
Your Gravel Race of a Lifetime, alles van deze fotogenieke sport op een rij.
