De afgelopen weken is er door flink wat Amstelrenners v/m, jong en oud, weer volop gegraveld. Afgelopen zondag in Aalten en Denemarken, en eerder Duitsland en Schotland. En daar waren wat successen te vieren. Een zo volledig mogelijke terugblik.
Gravel racen is op z’n zachts gezegd booming. De toertochten waren dat al, en sinds twee jaar heeft de UCI en de KNWU het ook groots opgepakt. De NL Gravel series kent dit jaar vier wedstrijden in Nederland. Afgelopen zondag was de eerste daarvan in Aalten, later in september volgt nog een NK. De UCI organiseert maar liefst ruim 20 races over verschillende continenten, merendeel Europees, met als hoogtepunt het wereldkampioenschap begin oktober rondom het Belgische Leuven.
Aken
Op zondag 12 mei stond een behoorlijke afvaardiging aan het vertrek in Aken. Vlak over de grens, en handig voor degene die eerder in april de UCI-race in Valkenburg moest missen. De organisatie had zich wel voor een grote uitdaging gezet: twee races op 1 dag, gravel en een gran fondo op de weg. Je moest als renner ook nog opletten waarvoor je je inschreef…
In alle complexiteit van de logistiek was het afzetten van de wegen er wat bij ingeschoten. Met name de Eliterenners hadden last van veel gevaarlijke situaties, maar ook bij de categorieën daarachter bleef het goed opletten. De organisatie heeft ondertussen beterschap toegezegd.
Bij De Amstel waren de prestaties wisselend. Auke Broex en Michael Breedt reden een prima race zonder echt in de problemen te komen. Ook Teun Mouris liet zien nog steeds uitstekend te zijn op de grote stenen. Bij Raúl Woudstra kwam de pechduivel langs met een lekke band. Pierre Deen werd gekweld door een acuut griepvirus onderweg en stapte wijselijk af. Jan Dijstelbloem had zo’n dag die je liever niet te veel hebt: compleet choco naar eigen zeggen, DNF.
Raúl in actie, foto Tim Schreurs
The Gralloch
The Gralloch. Alleen de naam al doet je naar een fles Schotse whisky grijpen – zelfs de niet-drinker. Het Galloway Forrest Park in Zuidwest Schotland (Unesco) tekende voor de prachtige omgeving van deze UCI Gravel race. Weinig Amsteldeelname hier, maar wat niet is kan nog komen. A true gravel classic in the making, expect thrilling, action packed racing on the UK’s best gravel.
Judith van Maanen nam de boot en liet zichzelf op 18 mei uit over het Schotse heuvelland. In een sprint a deux reed zij zeer knap en verdiend naar de eerste plaats in haar leeftijdcategorie! Verder een uitstekend georganiseerde race aldaar met ruime startvakken zodat elke categorie een eerlijke eigen race kon rijden.
Tessa Neefjes en Judith
Blaavands Huk
Denemarken dus. Om precies te zijn, west-Jutland aan de kust. Redelijk vlak en veel wind. Beetje zoals Nederland. De twee landen lijken op elkaar, wordt weleens gezegd.
Ook hier weinig Amstelrenners die de vakantie-gravel-formule ontdekt hadden. Suzanne Mulder wel. Ze ging met bloemen weer naar huis terug na de mooie tweede plaats in haar leeftijdsklasse.
Aalten
Meer in de natuur zijn dan bij gravelracen kom je niet. Afgelopen zondag in de fraaie Achterhoek, waar een behoorlijk peloton klaar stond voor de eerste race van de NL Gravel series (KNWU). Het opstellen in de startvakken ging moeizaam. Hoe tegennatuurlijk kan het zijn om tegen renners te zeggen (jury) dat ze naar achteren moeten wanneer ze al staan opgesteld. (Leerpuntje!) Verder niets dan lof over de organisatie: een mooi en veilig parcours van een kleine 12 km met 15 meetellende bochten. Gravel-criterium-klassieker, zoiets voelde het ook. Bijna nergens even een moment van herstel, en soms ook nog gemeen vals plat met een flinke wind. Hashtag zwaar dus.
De Amstel liet zich in de volle breedte zien. Vooruit, Patrick Bos is geen lid, maar heeft het vak wel bij ons geleerd, en ging vrijdag nog zegevierend over de streep in Nes. In Aalten zat hij direct mee en werd in de sprint knap derde. Koos Jeroen Kers had geleerd en had zijn banden tubeless gemaakt. Ehm, toch lek. Een ultieme krachtsinspanning bracht ‘m weer naar de omvangrijke kopgroep. Daar werd hij 15e.
Koos Jeroen Kers en Patrick Bos (in het wit), foto Ronny Wormgoor
Ingeborg Kers reed in een sterk deelnemersveld een hele goed wedstrijd bij de Dames, heel knap 12e. Julia Mullié werd 25e.
De Masters streden weer hun eigen race. Caspar Hermans kwam daarbij het verst met plek 88. En dat ondanks het experiment om in 1 setup je schoenplaatjes naar achteren te zetten én kortere cranks te nemen. Dat verdict is nog geen uitgemaakte zaak. Pierre Deen (alleen schoenplaatjes) was met plek 98 misschien wel stiekem beter, maar hij kreeg kramp op het einde. Jan Dijstelbloem startte voortvarend maar behoorde tot de eerste der ongelukkigen die een ronde eerder moesten stoppen. Auke Broex zat daar niet ver achter. Jan van Herwijnen blokkeerde in de openingsronde maar kon daarna zichzelf toch weer heruitvinden. Michael Breedt was zo ongelukkig om vanuit een goede positie lek te rijden.
Verder in de uitslag Gerben Voogd, Justin de Hart, Hugo Voogd. DNF voor Sam Hutzezon.
Floor wederom alle dank voor de uitstekende bidonnen-aangeef-verzorging!
Zondag 16 juni gaan we verder met de NL race in Zandvoort. Let op: deze race geldt meteen al het eerste officieuze eerste Clubkampioenschap Gravel. Aan de hand van het opschonen van de uitslagenlijst zullen we clubkampioenen benoemen in zoveel mogelijk categorieën (iig Heren en Dames en 40-plus/50 – plus).
