Een groep renners is begin juli weer afgereisd naar Frankrijk om de Tour de l’Ain voor Nieuwelingen te rijden. Amstelrenners Phaeroun Chaillou en Quinten de Jong, DTS’ers Tijs Witte en Pieter Westbroek en Olympiaan Paul Vriesman. En uiteraard ploegleider Alexander Evers. Dit is een meerdaagse wedstrijd die over hetzelfde parcours gaat als de profs later (of zelfs dit jaar tegelijkertijd) op de dag zullen afleggen. Dat betekent publiek langs de weg, flink klimmen, duizelingwekkende afdalingen en vooral een hele leuke en professionele sfeer. Bij elke etappe hebben 2 renners een stuk geschreven over wat ze hebben meegemaakt tijdens de etappe.
Vooraf
De Amstel komt al meerdere jaren naar de Tour de l’Ain en er is zelfs enkele jaren gestreden om de eindoverwinning, namelijk de winst in het ploegenklassement. Dus een en ander werd weer goed voorbereid. Om de etappes te kunnen verkennen kwamen we op donderdag middag aan zodat we direct de verkenning van etappe 3 konden doen, de dag erna gingen de renners alle afdalingen van etappe 2 verkennen. Met alle ambities en gemaakte plannetjes konden we zo goed voorbereid starten aan de 3 dagen koers.
Etappe 1 – “Frans vlakke” etappe
Quinten: We gingen naar de start met de bus en de sfeer zat er goed in. Alle teams zaten op een parkeerplaats waar ook de teampresentatie was. Daarna gingen we warmrijden voor de start. De voorbereiding voor de start was heel chaotisch, tijdens het opstellen moesten er nog ploegbussen en wagens langs. Uiteindelijk kon ik wel vooraan starten. Ik was best nerveus over hoe het hier in Frankrijk zou gaan, hoe het peloton zou rijden, hoe hard het zou gaan en hoe ik zelf zou rijden in dit toch voor ons redelijk onbekende deelnemersveld.
De start was gegeven en het eerste deel was lekker meebollen in het peloton. Op 38 km was er een sprint voor de groene trui en mijn rol was om Pieter in zo goed mogelijke positie te brengen. We reden als team heel goed voor de sprint, maar voor de sprint was er nog een brede
klim omhoog en daar ging het voor mij iets te hard om een goede lead-out te doen. Na de sprint ging er een groepje vandoor dat het haalde tot de finish. Voor mij was het herstellen en focussen op de eindsprint. Ik was samen met een andere renner naar voren aan het rijden, maar toen moesten er nog motoren langs het peloton, wat niet helemaal goed ging. De motor viel voor mij en ik was al mijn posities kwijt, een grote teleurstelling want ik kon geen goede sprint rijden. Maar als team waren we goed gefinisht.
Pieter: Dagen zelfs weken van te voren keken we uit naar Tour de l’Ain. Het was dag 1 van Tour de l’Ain, voor mij was er één groot doel: de groene trui. Onderweg in de bus, met de muziek op maximaal volume om ons wakker te schudden, voelde iedereen wel wat zenuwen. Maar ik wachtte vooral vol enthousiasme op de start. Aangekomen stond de box keihard de
Nederlandse bangers te knallen en alle teams keken onze kant op, iedereen was zo serieus en gefocust. Eenmaal als team ingeschreven gingen we inrijden en richting de start. De start was “anders” om zo te zeggen en de Nederlanders hadden moeite om het te begrijpen, maar we kregen wel een idee van wat er bedoeld werd. Vanaf de start was het al veel duwen en trekken zeker als je achterin startte het lukte mij toch om voorin te komen in de eerste 10 kilometer. Snel probeerde de Amstel renners zich allemaal te verzamelen om een lead out te doen voor mij, zodat we misschien Etappe 2 in de groene trui konden starten. De sprint was op 39 kilometer en dat is waar ik rekening mee had gehouden, precies op 39. We zaten vanaf 35 kilometer in een rijtje op kop van het peloton. Het ging erg goed en ik dacht dat ik deze sprint wel zou kunnen gaan winnen als het zo door ging, maar helaas heb ik bordjes langs de kant gemist dat de spint eerder was dan gedacht en heb ik helaas niet kunnen sprinten voor de groene trui. Na de sprint was er een groep die weg ging rijden en iedereen liet ze gaan, ik zelf ook. Er reden er in totaal 8 weg en deze zijn ook tot het einde weg gebleven. Dus werd het een peloton spint voor plek 9. In de laatste 5 kilometer zat ik al van voren om de ideale positie te zoeken voor de eindsprint. Ik zag het treintje van Acrog-Tormans en dacht daar moet ik tussen maar die lieten dit niet toe. De renner van Acrog-Tormans maakte het me niet makkelijk en hierdoor belande ik 1km voor het einde op kop van het peloton. Ik had daarna helaas bijna niks meer over voor de eindsprint, maar ik ben wel geëindigd met een 15e plek en zeer tevreden over mijn koers.
Alexander: De eerste dag is altijd extra spannend en wennen voor de renners, je staat in een onbekende stad in Frankrijk met 155 renners waarvan je maximaal 20 renners kent. Dit jaar waren we met 2 tweedejaars en 3 eerstejaars, dat maakt het allemaal nog spannender. Na de etappe lieten alle renners weten dat ze de wedstrijd heel leuk vonden en echt konden meedoen met het spelletje, in Frankrijk is het net even wat makkelijker om als grote Nederlandse kerel vooraan te komen tegen de Franse klimmers, dat maakt het koersen altijd erg leuk. Met een goed team klassement (de eerste 3 dicht bij elkaar en goed vooraan in het peloton) werden we 7de in het dagploegenklassement. Er werd erg goed, en vooraan gereden door iedereen.
Etappe 2 – Flink klimmen op de Col de Menthières
Tijs: Vandaag beloofde een pittige dag te worden, met als hoogtepunt de Col de Menthières. Voordat we aankwamen bij de Col de Menthières, begonnen we met een afdaling die voor ons allemaal de eerste keer was. Na de afdaling kwamen we bij een klim die niet heel lang was, maar wel erg hectisch; er waren ook meerdere valpartijen. Daarna volgde de afdaling naar de Col de Menthières. Deze klim was erg zwaar en lang, waardoor het peloton in meerdere kleine groepjes brak, van ons zat Paul in de kopgroep van 3. Na de klim was er een afdaling die we verkend hadden, dus er waren geen verrassingen meer voor ons. Na deze afdaling was er nog een klim die niet zo steil was, maar toch erg zwaar. Uiteindelijk zijn we allemaal goed gefinisht en redelijk bij elkaar in de buurt, wat goed was voor het klassement. Het was een erg zware dag, maar toch hebben we het allemaal goed gedaan en veel geleerd. We hebben mooie ervaringen opgedaan.
Paul: De tweede etappe was de etappe met de meeste hoogtemeters, inclusief de Col de Menthières en een aankomst bergop. Omdat ik klimmen heel leuk vind, wilde ik proberen om voorin mee te doen, maar ik wist niet goed wat ik kon verwachten van de tegenstanders. De eerste afdaling direct na de start was lastig maar hier ging alles goed en zat ik goed in het
peloton. Bij het eerste kleine klimmetje zag ik dat er enkele renners, waaronder Phaeroun, wegreden. Ik wilde met hen meegaan, maar ik zat op dat moment niet in de juiste positie en het lukte dan ook niet om mee te gaan. Gelukkig had dit voor mij geen gevolgen, want ze bleven niet weg en ik kon met frisse benen aan de Col de Menthières beginnen. Bijna direct op de klim demarreerde een renner van het team met de gele truien en ik volgde hem. Toen ik na een halve minuut omkeek, waren er nog maar vier renners in ons groepje. Dit werden er uiteindelijk drie en we hebben goed samengewerkt om onze podiumplaatsen te verdedigen en tijd in het klassement te pakken. Op 5 kilometer van de finish reed de gele trui, Antonie Salamin, definitief van ons weg en bleef ik over met de Belgische renner Sander Willems, die in de sprint te sterk voor mij bleek. Zo werd ik derde op het podium. Ik had veel ambitie voor deze etappe, maar om deze ook echt waar te kunnen maken was voor mij ook belangrijk. Ik ben erg blij dat dit gelukt is en ik kan zeggen dat het een van mijn leukste en beste races ooit was. Het hele team van Amstel reed prima en we werden gezamenlijk 5de in de etappe.
Alexander: De dag der dagen. De renners gingen de Col de Menthières op, een lange en steile klim met twee lastige afdalingen. De etappe eindigde met een lange klim van 11 kilometer naar een skidorpje. Het is een prachtige etappe voor renners, ploegleiders, en verzorgers/ouders. Maar er is een klein nadeel: de etappe is loodzwaar. Paul, die dit jaar de Bergomloop Simpelveld heeft gewonnen, wilde zien hoe hij zich staande kon houden bij een zware bergetappe. Hij kon mee met de sterkste renners, waaronder die van de nieuwelingenploeg van Acrog-Tormans. De renner in de gele trui, van de ploeg Talent Romandie, was zo sterk dat hij weg kon rijden op de laatste vals platte klim. Paul was al erg diep gegaan en eindigde als derde in de etappe na een sprint om de tweede plek. Dit was echt heel erg knap zeker omdat Paul nog maar eerstejaars nieuweling is.
Tijdens deze etappe bleek dat de hele ploeg extreem gemotiveerd was voor een goede klassering. Phearoun viel voor de Col de Menthières nog aan om het zwaar te maken, wat hem uiteindelijk een goed resultaat kostte, maar hij opende de weg voor Paul om goed vooraan aan de 
klim te beginnen en met de snelste renners mee te gaan. Quinten verraste iedereen, en vooral zichzelf, door heel lang bij het peloton te blijven op de Col de Menthières. Pieter verbaasde zichzelf over hoe lang hij kon meegaan en hoe hard hij na een kort herstelmoment weer kon rijden. Dit is natuurlijk heel belangrijk om op deze leeftijd te ontdekken waar je eigen grenzen liggen. Tijs had nog niet vaak in een wedstrijd zo’n hoge col beklommen en hij ging ontdekken wat hij kon bereiken. Hij zat in een grote groep als tweede Amstel-renner in de etappe.
Het resultaat was dat de hele ploeg, van Paul als derde tot de laatste renner van de ploeg, binnen een mum van tijd bij de finish was verzameld en we als team naar de bus konden. De ploegleider was trots dat alle renners zo hard hadden geknokt en iedereen zichzelf had verbaasd op een positieve manier.
Etappe 3 – Op af op af en keihard scheuren in de afdaling
Quinten: Het doel was om in de vroege vlucht te zitten en bij de start stonden we als team al goed van voren. Tijdens de eerste kilometers ging het niet heel snel. Toen dacht ik, ik zal het maar eens proberen, en ik had meteen succes. Na 1 kilometer kwam er een andere Nederlander aansluiten. Een paar kilometer daarna kwamen er nog 6 man bij, maar toen werd de koers stilgelegd omdat we te dicht bij de profs reden. Bij de herstart kregen we helaas geen voorsprong meer. 5 km daarna was er opnieuw een neutralisatie omdat we de profs weer inhaalde. Na de start werd er vertrokken op een zeer hoog tempo en begonnen de klimmen waardoor ik helaas niet meer in de vroege vlucht ben gekomen.
Phaeroun: Na de zware bergetappe van gister begon ik vandaag met als doel om bij de sterkste renners in het peloton te blijven tot de laatste en zwaarste klim, en om geen aanvallen of uitbraakpogingen te doen daarvoor. De race begon in een redelijk tempo waarbij enkele renners probeerden aan te vallen om de klim met wat extra voorsprong te beginnen. Tijdens deze fase probeerde ik helemaal niet op kop te komen om mijn energie te sparen. Bij de eerste klim zorgde ik ervoor dat ik de klim vooraan begon zodat ik niet achter breuken zat en bij de sterkste klimmers kon blijven, dit lukte goed. Een grote kopgroep werd gevormd na de eerste klim op het vlakke gedeelte van de etappe, het peloton liet dit gebeuren waardoor de kopgroep veel tijd kon pakken. Ondanks dat, probeerde ik niet aan te vallen of te veel op kop te rijden en hield ik me aan mijn oorspronkelijke plan. Bij de laatste klim veroorzaakte een aanval dat het hele peloton uit elkaar viel en zat ik in een sterke groep achter een andere kleinere groep met onder andere Paul. Die groep met Paul haalde een groot gedeelte van de eerste kopgroep in tijdens de klim, mijn groep haalde deze groep weer bij in de afdaling waar we erg hard reden. De laatste kilometers van de race waren grotendeels vlak en ik kon me goed positioneren voor de sprint, uiteindelijk eindigde ik als 23ste. Tijdens deze etappe heb ik mijn plan goed gevolgd en ben ik erg tevreden met mijn resultaat. Met het team zijn we uiteindelijk 6de geworden en dit is ook een erg goed resultaat.
Alexander: De Amstel ploeg met een groot gedeelte jonge renners heeft het echt heel goed gedaan deze dagen. In Tour de l’Ain draait het allemaal om het ploegenklassement (Paul is dan ook niet gehuldigd met zijn 3de plek, dat is ergens wel jammer) en dat is best wel wennen. De zesde plaats in het eindklassement is echter een topprestatie (in een veld van 31). Ook staan de renners tussen allemaal onbekenden en is het voor vele ook een van de eerste keer dat ze zulke grote klimmen gaan doen. Het is voor zowel renners als begeleiding een goed leermoment om kennis en koerservaring op te doen. Voor iedereen was het weer een week om nooit meer te vergeten en een ervaring waar geen andere wedstrijd aan kan tippen. We zijn als Amstel dan ook echt trots dat we hier kunnen starten en jaar op jaar ook kunnen meedoen voor een goed resultaat.
Foto’s en video’s van deze en andere wedstrijden zijn te vinden op Instagram: https://www.instagram.com/wvdeamstel_u17
** Foto’s zijn onder andere gemaakt door Wouter de Jong (vader van Quinten) bekijk ook zijn instagram voor leuke foto’s
De eindstand staat hieronder
Leuk verslag over de Tour de l’Ain met de Nieuwelingen! Ook de bespiegelingen van de ploegleider. Er is werk van gemaakt.