Finaledagen in de Vogezen

De meeste Vogezengangers zijn ondertussen uitgezwermd naar kantoor- en studiestoelen, of naar andere koersoorden. Het herstel is ingezet, dus tijd voor een laatste terugblik op de twee finaledagen. Dat waren er een paar om niet snel te vergeten.

Donderdag

Na de korte omloop van woensdag was het tijd voor de ‘overgangsetappe’. Routemeister Joris had een ronde uitgezet ten noorden en westen van standplaats Gérardmer. Niet te gek allemaal, een kleine 80 kilometer en 1500 hoogtemeter, met zes ‘Ardennenachtige’ beklimmingen op en af. De helft van het aantal hoogtemeters wat vrijdag zou komen, dus waarom zou je je druk gaan maken.

En toen werd het stil tijdens de briefing. Het moment van de presentatie van de startgroepjes is sowieso al een moment, maar nu zat bijna iedereen met de mond open: tweetallen! Nog nooit meegemaakt. Maar goed, directiebesluit en koers is koers.

De volgende dag leek weer een dag als de anderen, behalve dat het weer wat graadjes warmer was geworden. Na 50 kilometer was er bevoorrading, daarna nog twee klimmen tot de finish.
De top van het klassement Lars en Koos hadden op elke klim strijd. Toch was het Lars die telkens de aanvallen (op de meest onverwachte plekken) van Koos kon afslaan en zelfs in de laatste honderden meters er 11 seconden voorsprong bij kon pakken.

Ruim daarvoor was Peter Vermeulen al als winnaar over de streep komen. Als een aan te schieten Bambi, zoals hij het zelf verwoordde. Helemaal niet nodig, de ruime voorsprong en zijn sterke rijden waren ruim voldoende voor winst. Marike Veldhuis tweede en de vandaag zeer sterke Roel Mouris derde. Maud, Tessa en Ingeborg daar weer achter. Alexander derde bij de mannen. Elyse verloor de leiderstrui aan Marike, die hierdoor vrijdag in de slotrite in het ‘oranje’ mag starten.

De dagwinnaars mannen etappe 5

Wederom opvallend hoe kapot iedereen was. De opeenvolgende klimmen zorgden nauwelijks voor herstel, en de warmte werd een steeds grotere tegenstander. Hoe zou dat op de slotdag zijn?

De nieuwe klassementsleiders voor de slotrit

Grote finale op vrijdag

Aan het parcours lag het niet. Drie “ongecategoriseerde” klimmen vooraf (de facto: het waren er vier, op en af met stroken van 10+ stijging, slopend!), daarna Col de Croix/Ballon de Servance, afdaling, Planche des Belles Filles en weer terug de steilere kant van de Servance waarop bovenop de verlossende finish lag. Ruim 90 kilometer met 2900 hoogtemeters, bijzonder zwaar in de klamme warmte.

De startgroepjes waren weer terug naar oude stijl. Lars en Koos samen, Joris alleen met vrije rol (verrassend), verder meest drie- en viertallen. Wederom warm, klam zelfs. Om logistieke redenen lag de verzorgingspost pas op de Planche (na ruim 70 km!). Gelukkig zag de finishauto in dat er toch echt ook water op de eerste doorkomst Servance moest zijn. Hulde voor de onderweg ingeslagen flessen water, die gingen leeg.

Dat ongecategoriseerd viel voor de meesten toch erg tegen. Was je boven, kwam er nog een klim. En het wegdek leek soms meer geschikt voor gravelbanden dan voor racebanden, vooral het gehobbel bergaf. Kortom, iedereen begon redelijk gekookt (of choco, wij zeggen gekookt) aan de laatste drie finaleklimmen. Vooraf op de camping klonken er geluiden door ‘waarom doen we dit’. Gebruikelijk, alleen was dit gevoel dit jaar wat breder verdeeld. Jip stapte niet meer op; zag in dat het goed was zo. Voor Ingeborg en Josien lag de finish op eerste doorkomst op de Servance. Een wijselijk besluit. Joris had in het voorafgaande ongecategoriseerd nog vreselijk huisgehouden, maar op de Servance was dat het signaal om in de remmen te knijpen. Bijzonder. Altijd zwaarder dan je denkt zo’n week.

Op de Planche zagen we Serge als eerste de duik naar de slotklim nemen. Een uur eerder starten voor allen deed ook hem goed, alleen de slotklim was hem net te veel. Want het waren Lars en Koos – ze reden na de eerste dag de hele week op elkaars wiel – die er een bijzondere sprint van maakten. De gebruikelijke aanvallen van Koos werden ondertussen vakkundig opgevangen door Lars. Honderd meter voor de streep begroeven ze de strijdbijl en kwamen samen over de streep; Koos een banddikte voor. Lars Ruizendaal winnaar Vogezenweek 2024.

Finish Lars en Koos

Renée tweede en eerste vrouw, Joppe op drie. Elyse Schuyt weer heel sterk als vijfde. Enkele Masters hadden geen heel gemakkelijke dag gehad. De tijdsverschillen tussen enkele startgroepjes waren vandaag zodanig dat het wel heel lastig werd om van onderlinge strijd te spreken in de slotetappe.

De oplettende lezer mist klassementsaanvoerder Marike. Het zat haar tegen. Een onbenullige beweging zorgde ervoor dat haar fiets eerder die ochtend op de rechterzijde omviel. Pierre zette ‘m weer recht zonder naar de derailleur te kijken. Toen hij Marike later langs de kant zag staan met de ketting tussen cassette en spaken keerde hij als een ware Hippocrates resoluut om. “Ik zweer/beloof dat ik de fietsenmakerskunst zo goed als ik kan zal uitoefenen ten dienste van mijn medemens.” Op achterstand reden zij samen de koers daarna uit. Marike verloor zodoende de leiderstrui aan Elyse, de winnares bij de vrouwen!

Na afloop zag de top van de Servance er behoorlijk gehavend uit. Een slagveld aan renners die niet goed wisten of ze nu moesten zitten of liggen. Het geheugen en gevoel voor tijd werkte sowieso al minder gaandeweg; een etappe eerder op de week leek ineens een eeuwigheid geleden, de slotdag leek wel een boze droom na aankomst terug op de camping. De boeken vertelden niet dat er nog een kleine 50 km terug naar Gérardmer moest worden gereden. Met tussenstop bij een cafetaria (topdag) en gelukkig slechts 1 col van naam.

Dagwinnaars mannen

Dagwinnaars vrouwen

Wat hebben we meegemaakt

Te veel om op te noemen. Grandioze strijd, heel veel gezelligheid, goed weer, warm weer, onweer de eerste nacht, koude eerste nachten – dekens bijkopen, dagelijkse bidons vullen, rituelen voor de start, afkoelen in het meer, avondbriefings, goede lezingen, mooie (wieler)verhalen bij het ‘vuur’ van de avondbriefing, knuffels bij het afscheid. Tot slot: truien, huldigingen en vooral organisatie en jury die er een fantastische week van hadden gemaakt. Heel veel dank!
De einduitslag (let wel: je moet erbij geweest zijn om het te snappen) staat hier.

Slotbanket en huldigingen

Op vrijdagavond het gebruikelijk slotfestijn. Dit jaar geen zelfgemaakte schotels, iedereen was veel te moe. Pizzaparty dus, met aansluitend de huldigingen.