Wie de geschiedenis van De Amstel op het gebied van de voorjaars- en de najaarscompetitie een beetje kent, weet dat het vaak een garantie voor toekomstig succes is als je in de laatste wedstrijd van de competitie uit de leiderstrui gereden wordt. Als deze aloude wet nog steeds van kracht is, dan betekent dat, dat we volgend jaar moeten letten op Sandor Heman (senioren) en Max van de Water (jongeren). Beiden gingen in de laatste wedstrijd van start als klassementsleider en beiden redden het (net) niet.
De koers werd na het startschot voortvarend geopend door Dylan Groenewegen die er als een speer vandoor ging. Het peloton reageerde aanvankelijk lauw en haalde de schouders op, maar dat duurde (helaas voor sommigen) niet lang en ook in het peloton ontbrandde de koers. Lars van de Vall had er zin in en schroefde het tempo regelmatig stevig op, maar ook anderen (o.a. Derk Abel Beckeringh) meldden zich aan het front en Dylan bleef, na teruggehaald te zijn, het peloton lastigvallen met demarrages.
Door al dit geweld ontstond er een behoorlijk peloton van renners (jong en oud) die één of meer keren gedubbeld waren en hierin zaten alle jongeren behalve Matthew Overste. Hij pakte dus eenvoudig de dagzege en de derde plaats van Max achter Hessel Bokhorst zorgde ervoor dat Matthew en Max in punten gelijk kwamen en het resultaat van de laatste koers doorslaggevend werd. Matthew dus winnaar van de najaarscompetite bij de jongeren.
Bij de senioren leek Sandor Heman de zaak onder controle te hebben: hoe hoog het tempo ook opgeschroefd werd, hij handhaafde zich moeiteloos voorin. Concurrent Markus had een slechte dag en zat achterin te sterven en concurrent Buisman was duidelijk uit zijn doen door het bericht dat de KNWU de compressiekousen in de ban doet: hij kwam zelfs een keer serieus in de problemen, maar vocht zich terug naar het peloton. Bleef over als enige serieuze bedreiging Auke Broex, een renner die ook al eens als drager van de leiderstrui in de laatste wedstrijd jammerlijk ten onder ging en pas het seizoen daarna het zoet der overwinning in de voorjaarscompetitie mocht proeven. Hij verloor Heman niet uit het oog en wist dat het aan zou komen op de sprint. Daarin werd Auke achter Dylan en DAB knap 3e, terwijl Sandor het moest doen met de 7e plek. Daardoor kwamen ook zij in punten gelijk en werd Auke door het resultaat van de laatste wedstrijd uitgeroepen tot eindwinnaar van de najaarscompetite bij de senioren. Bekijk hier de complete stand.
Het was een mooie maar pijnlijke afsluiter inderdaad. En dat ‘moeiteloos’ is misschien een tikkeltje overdreven 😉
Na de laatste bocht had ik nog keurig Jan, Marcel en Auke voor me rijden…maar Auke had nog voldoende sprint in de benen om over Lars heen te gaan. Mijn benen wilden niet meer sprinten, dus dat was het genadepuntje. Auke, proficiat, sterk gereden.