De jeugdronde van UWTC werd afgelopen zaterdag onder mooie, maar door de wind zware, omstandigheden verreden. Voor de Amstel niet al te veel deelnemers (op zaterdag hebben velen andere (sport)verplichtingen). In bijna alle categorieën zorgde de harde wind op het finishstuk voor een lang lint dat op een zeker moment ergens op het parcours wel in stukken brak.
In categorie 3 stonden voor De Amstel Victor en Menno Broex aan de start, samen met een aantal sterke landelijke renners. Na een aantal aanvallen van o.a. Victor bleef een tiental renners over dat uiteindelijk voor de zege zou gaan sprinten. Victor had bedacht dat hij brug af en wind mee de kop zou nemen en maar zou zien wie er nog overheen kwam. Het plan was goed, maar helaas voor hem kwam de sterke Kirstie van Haaften er nog net overheen (zij won daarmee haar 14e koers (en 39e podiumplaats!)). Menno reed in een derde groepje en werd door de jury als 17e geklasseerd (daarover later meer).
In categorie 5 stonden Yvette Broex en Karel Scheepstra aan de start. Enkele landelijke toppers trokken het tempo meteen op en achterin vielen de nodige slachtoffers (waaronder Karel, die overigens de koers keurig en op een goed tempo uitreed, en geklasseerd werd als 17e, zie ook hieronder). Meteen nam een drietal sterke mannetjes de benen en toen Yvette eenmaal warm gedraaid was sprong ze ook weg. De kopgroep haalde ze niet meer in maar met één klein hijgend kereltje in Yvettes wiel (en ook alleen maar in haar wiel) reed ze de hele koers op de vierde plek en kon niemand in het peloton haar nog inhalen. Een sterk nummertje hardrijden en na een wat mindere periode weer een mooie uitslag.
In categorie 6 stonden Michael den Toom, Gijs Jorna en Alexander Evers aan de start. De harde wind eiste meteen zijn tol en ze kwamen alle drie achterin te zitten. Ze werden als resp. 14e, 15e en 16e geklasseerd. Desondanks ook voor hen een goede ervaring en gewoon blijven koersen.
Bij categorie 7 stonden twee Amstelrenners aan de start. Max van de Water (die in de ochtend had ingereden in Dommelen) en Nils Wolffenbuttel. Al in de 2e ronde ontstond er een kopgroep van vier renners waaronder de erkende hardrijders Jouke Schelling van UWTC, de Nederlands kampioen Kevin Kooyman en Hanzerenner Remie Reints. De vierde renner in de kopgroep was Max. Ondanks dat deze kopgroep flink de gang er in had werd de voorsprong op het peloton nooit groter dan 15 seconden. Vooral Bas Overdevest van Olympia zorgde er voor dat de vier koplopers niet echt weg kwamen. Met nog negen ronden te gaan was de voorsprong van de vier koplopers teruggelopen tot nog maar 5 seconden. Nederlands kampioen Kooyman besloot op dat moment de gashendel nog verder open te draaien. Helaas kon Max deze tempoversnelling niet bolwerken en moest hij zich laten terugzakken in het peloton. Nadat de drie koplopers waren afgesprint (Kooyman voor Schelling en Reints) was het aan het peloton om te sprinten om de 3 resterende eindprijzen. Nils Wolffenbuttel had zich deze keer geheel tegen zijn gewoonte in redelijk koest gehouden in het peloton en wist met overmacht de sprint te winnen van het peloton. Van Nils was dat een knappe prestatie aangezien hij enkele sprintkanonnen achter zich wist te houden die al vele wedstrijden hebben gewonnen. De speaker van dienst verwart Nils regelmatig met zijn broer Stefan, maar deze keer was dat gezien de machtsprint van Nils volkomen terecht. Max wist ondanks al zijn inspanningen die dag toch nog beslag te leggen op de 6e plek. Met twee eindprijzen in deze mooie harde wedstrijd waren de twee Amstelrenners tevreden.
Wat betreft de jurering viel er nog wel het een en ander op de uitslag aan te merken. In alle categorieën van de jeugd wordt er in alle groepjes, op kop en ver daarachter, meestal om elke plek gestreden alsof het een WK is. Dan vind je het leuk om ook in de uitslag te staan op de juiste plek. Helaas moesten veel renners constateren dat ze niet eens geklasseerd waren of op een onjuiste plek in de uitslag stonden. Ook in Amstelveen vorige week viel nog wel wat op de jurering aan te merken. De eerste tien lukt meestal wel, maar de minstens vijf (5!) aanwezige juryleden raken meestal enigszins de draad kwijt als er groepjes op achterstand raken en vanaf plek tien wordt meestal maar wat ingevuld. Dat hoeft echter niet zo moeilijk te zijn, en ook met het door laten rijden van de gedubbelden is het met een beetje opletten mogelijk om alles in de juiste volgorde te zetten. Jammer voor de betrokken renners en rensters, want het is nu eenmaal een wedstrijd waarin je voor je plaats gaat.
