De tweede rit van de Amsterdamse crosscompetitie betekende – na een weekje rust – ook de doorstart van de diverse onderlinge competities der Amstelrenners. De dagen voorafgaand aan de koers bereikt de psychologische oorlogsvoering een kookpunt, tijdens de koers wordt er op het scherpst van de snede geduelleerd en ongegeneerd met modder gegooid, maar na afloop – tijdens de uitgebreide après-cross met een hapje en een drankje – is alles weer pais en vree. Maar deze keer liep het anders, in ieder geval daar waar het de après-cross betrof. Willard Gerritsen had zijn voorwiel nog maar net over de finish geduwd of hij kondigde al aan onmiddellijk weg te moeten; waarom was niet helemaal duidelijk. Zelfs voor een heldere verklaring was blijkbaar geen tijd. De redactie daarentegen liet zich van zijn sociaalste kant zien en vertrok als een van de laatste uit de altijd gezellige kantine van de WVA. Bij thuiskomst ging de computer aan voor een min of meer waarheidsgetrouw verslagje, maar nog voor de redactie goed en wel op gang was klonk het al ‘Ping!’: mail van Willard, een verslag. Aha! Vandaar die haast om weg te komen: over je successen schrijf je natuurlijk het liefst zelf! Daarom hieronder de 2e rit van de Amsterdamse crosscompetite vanuit het perpectief van Willard:
In de moeder aller competities – sommige niet-wetenden zouden zeggen zinloze competities (en dat vind ik heel jammer voor ze) – die al jarenlang woedt tussen Jeroen van Hoeijen en Willard Gerritsen is een nieuw hoofdstuk geschreven. Nadat Willard vorig jaar smadelijk verloor ging hij bij zichzelf te rade teneinde te kijken waar hij het had laten liggen.
Al snel werd hem duidelijk dat hij nooit had kunnen winnen, want hij deed hetzelfde als Jeroen. Trainen op dinsdagavond in Hilversum; maar wie gaf de training en had de gelegenheid om deze volledig af te stemmen op eigen benen? Jeroen! Door te imiteren kan hij op zijn best net zo goed worden, maar nooit beter dan het origineel.
Dit jaar ging hij het anders doen. Hij gaat niet meer trainen bij Jeroen, maar gaat naar Woerden. Sterker nog, hij is zijn eigen trainingsgroep begonnen op donderdagavond en tot zijn niet geringe vreugde maakt Jeroen daar zijn opwachting. Jeroen realiseert zich niet dat dat in zijn nadeel is. Je moet je onderscheiden.
Bij de Jeugd was De Amstel al zwaar vertegenwoordigd. Bij de jongere mannen/vrouwen was er een strijd op het scherpst van de snede tussen Menno Broex en Julia van Ravenzwaaij. Julia had vorige week gewonnen, maar volgens eigen zeggen alleen maar omdat Menno er niet was. De goede luisteraar hoort dat ze dus van plan was vandaag te gaan verliezen. In de praktijk kwam hier weinig van terecht. Toen uw verslaggever op het parcours arriveerde reed ze een meter of 30 voor Menno. Deze gaf niet af en sloot weer aan en een ronde later reed hij op kop. Uiteindelijk moest het beslist worden in de eindsprint. Menno dook als eerste de laatste bochtencombinatie in en remde heel hard om de boel stil te laten vallen. Op het asfalt ging hij vol aan in de hoop Julia te overklassen met deze manouvre. Dat Julia niet van gisteren is bleek wel, want gewiekst als ze is had ze hierop geanticipeerd. In de sprint kwam ze eerst naast en daarna zelfs over Menno heen. Ze won met 9 duizendste van een seconde voorsprong. Op de vraag of het niet erg was dat Menno meisjes plaagt op de fiets antwoordde de winnares routineus dat het prima was, ze had toch gewonnen!
Ondertussen was in de kantine bij de oudere jeugd, met name de 40-plussers, de koude oorlog begonnen. Jeroen bood Willard een kopje koffie of thee aan, maar Willard geheel in het stramien van de nieuwe benadering, besloot dat hij ook dit anders ging doen. Jeroen drinkt iets warms, dus gaat hij naar buiten in de kou.
Nadat het veld van de 40-minners was vertrokken met daarbij Amstelrenner Michael Breedt die routineus naar een tweede plaats reed achter Dirk van de Craats, was het woord aan de Meesters. Willard had weer zijn gebruikelijke kopstart. De demarrage van renner Gerard van Rijssel van de Bollenstreek liet hij onbeantwoord: geen Jeroen, sterker nog geen Amstel, dus niet interessant.
Rocket zag ook zijn kans schoon en kreeg ook de zege. Het spel tussen de beide klasbakken was nu echt op de wagen. Ze beloerden elkaar dusdanig dat zelfs renner Van Herwijnen (erkend slowstarter) na 20 minuten aansluiting vond. Meteen na het aansluiten verdapperde hij en Willard sloot aan. Jeroen was blijkbaar al zo gesloopt dat hij meteen loste. (Of was het nou zo dat niet Jan versnelde, maar Jeroen verlangzaamde? Wend u tot Auke voor de oplossing hiervan!) Willard kon de deze dag niet-meer-ontkennende-master-in-ontkenningsfase volgen tot de laatste ronde, maar moest Jan toen laten gaan. De winst was voor Van Rijssel, Brendan werd 2e, Jan 3e, Willard 4e en Jeroen 5e.
Maar wat in de ogen van de incrowd belangrijker was, was er een verzwakking bespeurbaar van renner Van Hoeijen of was dit een tactische zet met het ook op de Nacht van Woerden van aanstaande dinsdag? Jeroen deed zelfs al het voorstel om dinsdag ook punten toe te kennen aan de renner die na afloop de meeste combinatiemaaltijden bij de chinees kan eten. Arrogantie of zwaktebod? De tijd zal het leren. In ieder geval is renner Gerritsen eindelijk verlost van de smadelijke nul in de zinvolle onderlinge strijd: tussenstand 3-1 voor Van Hoeijen. Brendan tegen de rest: 4 – 0.
Is er voor de meeschrijvers ergens een volledige uitslag te lezen?
op de site van WVA