Allereerst wensen de paradepaardjes van de Amstelmasters, Jeroen van Hoeijen en Willard Gerritsen, nadrukkelijk te verklaren dat u niet alles moet geloven wat een of andere assistent-correspondent meent te moeten schrijven over de veldrit van Vorden. Kort en goed: Willard en Jeroen zijn daar helemaal niet geweest, weten niet eens waar Vorden ligt en zijn ook niet op de hoogte van het feit dat ze daar een kasteel hebben. Aanvankelijk dachten de Amsteltoppertjes bij de Masters nog dat er sprake was van goeder trouw en dat de correspondent per ongeluk personen verwisseld had, maar aangezien hij ook nietszeggende foto’s in de strijd gooit (kunnen overal gemaakt zijn; nergens op de foto’s is een bord met ‘Vorden’ te zien of een kasteel) is maar één conclusie mogelijk: boos opzet. Onbegrijpelijk dat er mensen zijn die deze sympathieke vaandeldragers van het veldrijden zwart willen maken!
De veldrit in Den Haag was de laatste test voor het NK veldrijden van volgend weekend in Sint Michielsgestel. De Amateurs moeten zich vastklampen aan het cliché dat een slechte generale gevolgd wordt door een goede première. Michael Breedt vraagt zich nog steeds af waarom hij na een goede seizoensstart momenteel zo slecht rijdt en stapte één ronde voor het eind af: hij weigerde voorlaatste te worden. Marcel Witte leek af te stevenen op een goede uitslag maar hij werd gedwongen af te stappen door de combinatie ‘tube-naar-zijn-grootje-en-derailleur-in-het-achterwiel’: daar is geen enkele renner tegen bestand.
Bij de Masters de zoveelste confrontatie van dit seizoen in de zinloze competitie tussen Willard en Jeroen. Het parcours met zijn hoogteverschil en – leve de dooi! – modderstroken leek op voorhand geknipt voor vedergewicht Van Hoeijen, maar Willard zat nog boordevol moraal van zijn succesvol verlopen oliebollencross, had zich bovendien gespaard door in de jury plaats te nemen en – klap op de vuurpijl – aanschouwde het vuurwerk van de jaarwisseling vanuit bed: als dat niet leven als een prof is… Jeroen daarentegen was na zijn overtuigende verlies in de oliebollencross (2e) kapot en liet zijn prijs (beker, vaatwasbestendig, opschrift niet) tot het ochtendgloren in een bekend café in Amsterdam Oost aan iedereen zien en – onverstandig! – volschenken.
Willard vertrok als een speer, misschien was het wel zijn beste start van het seizoen; zelfs zijn tegenstanders spraken er na afloop met respect over. Jeroen deed ook een poging als een speer te vertrekken, maar imponeerde niet: belandde in het gedrang van de meute en moest ver vooruit kijken om de rug van Willard te ontdekken. Dankzij de goddelijke modderstroken slaagde Jeroen er toch in Willard halfkoers voorbij te steken en toen die als wanhoopsoffensief een tip van Jeroen over de ideale lijn in de praktijk bracht knalde hij als een aangeschoten condor tegen de grond (les 1 uit het ‘Handboek Veldrijden’: wantrouw altijd de ‘tips’ van je tegenstander!) en was het voor deze dag gedaan met de onderlinge strijd. Jeroen glibberde als 17e over de streep, Willard werd toch nog 19e. Hiermee is de stand in de zinloze onderlinge competitie gekomen op 10 – 5 in het voordeel van Jeroen.
