De omstandigheden – benauwd warm en een stevige wind – maakten het selectieve parkoers van de Ronde van Amstelveen nog selectiever. Het peloton van een kleine zestig Nieuwelingen spatte dan ook vrijwel direct na de start uit elkaar. Binnen enkele ronden was er al een kopgroep van vier man gevormd bestaande uit Brian van Rhee, Stan Wijkel, Stef Krul en Remco Schouten. Achter de koplopers was het een slagveld: het peloton werd in korte tijd gereduceerd tot een mannetje of 25 en daarachter ploeterden eenlingen en kleine groepjes. In het peloton wisten zich vijf Amstelrenners te handhaven: Matthew Overste, Ewoud Hartemink, Mark Veldt, Ted Berger en Nils Wolffenbuttel. Laatstgenoemde raakte aanvankelijk het contact met het peloton kwijt, maar wist met een indrukwekkende jump de gelosten achter zich te laten en terug te keren in het peloton. Onder de gelosten waren de Amstelrenners Job Lutjens, Max van de Water en Victor Veys: zij waren vandaag (nog) niet sterk genoeg om mee te kunnen in deze zware koers.
De kopgroep bleef onwetend van het slagveld dat zich achter hen afspeelde: zij waren weg en bleven weg. Stan Wijkel uit Holsloot toonde zich op de streep de sterkste, vóór Stef Krul uit Tjalleberd en Brian van Rhee uit Nijverdal. Nils Wolffenbuttel leverde ruim voor het ingaan van de finale een tweede kunststukje af door samen met Bram Groen (Oudkarspel) weg te rijden uit het peloton en tot de streep weg te blijven. Het leverde Nils een welverdiende, mooie 6e plek op. In het peloton sprintte Matthew naar de 15e plek, Ted werd 20e, Mark 22e en Ewoud 24e.
