Een wat kleiner peloton en een stevige wind maakten het bij voorbaat onwaarschijnlijk dat het peloton compleet de finish zou halen. Na een rondje of vijftien was de eerste breuk een feit. Zeven man waren niet bij machte om het gaatje dicht te rijden en waren dus gezien. Het peloton laat zo’n kans niet lopen om flink wat rijders op achterstand te zetten. De achterblijvers reden vervolgens een afvalrace. Waar de een besloot om maar direct op het peloton te wachten of een illusie armer uit de koers te stappen, proberen anderen zo lang mogelijk uit de greep van het peloton te blijven. Na 25 ronden ontstond er zo weer een behoorlijk peloton. Maar rustiger werd het daardoor niet, constant waren er ontsnappingen. Tegen de tijd dat de gedubbelden door de jury uit koers werden genomen (kost altijd heel wat moeite) ontsnapten er drie keer een duo, waardoor er een kopgroep van zes man ontstond (en een peloton van nog maar 3 renners). Ruud Verbeek greep zijn eerste overwinning van het seizoen, voor Jock Hughson. De sprint om de laatste podiumplaats werd op het scherpst van de snede uitgevochten door Cor Baas en Cees de Wit waarbij Cor nipt won. Rob van de Geest en Edwin Commandeur lieten de sprint lopen en werden 5e en 6e. De afwezigheid van de top drie betekende dat Ruud Verbeek flink is opgeschoven en de derde plaats in het zicht krijgt. De stand na de wedstrijd van 21 juni: klik.
Dinsdagavondcompetitie: wind bepaalt koersverloop.
Reacties zijn gesloten.
