De 47e Ronde van Nes a/d Amstel werd gekenmerkt door een straffe wind uit het noordwesten. Dat betekende wisselende omstandigheden daar waar het parkoers langs de Amstel slingerde, vervolgens tegenwind op de Hollandsedijk en langs de provinciale weg en tot slot de Nesserlaan als scherprechter: meewind joeg daar de snelheidsmeter hoog op.
Als eerste vertrok het peloton van de A-klasse (Amateurs, Junioren en Sportklasserenners die een uitdaging zochten). Het tempo lag direct hoog, maar de eerste twee ronden bleef het aantal uitvallers beperkt tot een enkele renner die het hoge tempo niet kon bijbenen. Pas in de derde ronde ging het spel op de wagen toen op de Nesserlaan Brian Burggraaf (HSV de Kampioen) de gaskraan helemaal opendraaide. De snelheidsmeter ging richting 60 km/u en het peloton begon te kraken in zijn voegen. Het resultaat van deze ‘forcing’ was een kopgroep van elf man met alle grote namen en daarachter een geslagen peloton. Bij het ingaan van de laatste ronde leek oud-prof Marco Vermeij (RRC de Pedaalridders) van plan solo de laatste ronde af te leggen, maar na het binnenhalen van de premie liet hij zich wijselijk weer inrekenen door de overige koplopers.
In de laatste kilometer waren twee man licht vooruit, maar in het zicht van de finish zette Dylan Groenewegen de turbo erop en denderde over het tweetal heen. Burggraaf en Stephan Wolffenbuttel (UWTC de Volharding) probeerden nog over Groenewegen heen te komen, maar tevergeefs. De Nes kreeg hiermee een podium met een mix van jong en oud: Junior Groenewegen op de hoogste trede, oude rot Burggraaf op de tweede stek en het andere aanstormende talent, Stefan Wolffenbuttel, op drie. Amstelrenners Richard Louman en Marcel Witte hielden zich goed staande in al dit geweld en werden respectievelijk acht en negen.
De tweede groep die vertrok was de B-klasse, een mix van Sportklasserenners en Nieuwelingen. Hier liet Hans van Eijk van RTV de Bollenstreek er geen misverstanden over bestaan wat zijn bedoelingen waren. Nog voordat het peloton voor het eerst de Hollandsedijk opdraaide ondernam hij zijn eerste vluchtpoging en daar zou het niet bij blijven. Pas in de tweede ronde vond hij zijn ideale metgezel in Martijn Suk (HRC Excelsior) en de twee hardrijders bouwden goed samenwerkend een voorsprong op van zo’n 150 meter. Het peloton leek erop te vertrouwen dat op de laatste passage van de Nesserlaan de snelheid hoog genoeg opgeschroefd kon worden om de vluchters tot de orde te roepen. Het tempo in het peloton ging op de Nesserlaan inderdaad flink omhoog en de groep verbrokkelde verder, maar de vluchters bleken nog over reserves te beschikken en leverden geen centimeter van hun voorsprong in. In de eindsprint was Hans van Eijk de sterkste van de twee koplopers en hij werd daarmee de opvolger van zijn broer Ton die vorig jaar in deze klasse de winst pakte. John Oudshoorn (Uithoornse WTC) werd derde door de sprint van het peloton te winnen.
De laatste groep die vertrok was de mix van Vrouwen, Junior-Vrouwen en Nieuweling-meisjes, een primeur. Zij kwamen in de plaats van de koers voor trimmers die traditioneel in de Nes op het programma stond. De trimmers maakten hun ongenoegen hierover kenbaar door in een ouwe schuit – opgetuigd met een spandoek met de tekst “Waarom geen trimmerkoers – over de Amstel heen en weer te varen en daarbij overvloedig bier te drinken. Daar ligt misschien meteen het antwoord op hun vraag en anders heeft het zeker te maken met de veranderende KNWU-regels. Gewoon een licentie nemen dus.
In de dameskoers leek het peloton definitief in twee stukken gebroken, maar in de laatste ronde kwamen de groepen toch weer bij elkaar. In de sprint was Silvie Haakman (RRC de Pedaalridders) de snelste vóór Amstelrenster Nike Beckeringh en Helena van Leijen (WV Eemland).
De jury heeft toegezegd morgen de complete uitslag op Wielerland te plaatsen. We zullen zien.
uw trouwe verslaggever stond deze keer als verkeersregelaar vlak bij de finish. na afloop hoorde hij diverse nieuwelingen hun beklag doen over het kamikazegedrag op de fiets van een enkele oude knar op de fiets. Je zou denken een genereatiekloof tussen de aanstormende nieuwelingen en renners die het einde voelen naderen. Ware het niet dat hij met eigen oog bij de tussensprints heeft gezien dat het dichtgooien van ruimte (net uit het zocht van de jury)wel erg opzichtig gebeurde. Gelukkig waagden de nieuwelingen niet hun leven voor die paar euries en bleven zij dankzij gezond verstand en stuurmanskunst op de been. Het schijnt dat het gooien en kwakken hoort bij het oude wielrennen. Als jeugdtrainer probeer ik mijn renners bij te brengen dat ze eerlijk moeten rijden. Misschien wat naief, maar ik zal dit blijven doen. Om misverstanden te voorkomen: mijn waarneming en de verhalen van enkele nieuwelingen betroffen niet de twee renners die uit het peloton waren ontsnapt en als nummer 1 en 2 over de finish kwamen.
Voor het overige was het weer een mooie wedstrijd en blijft deze wedstrijd met een omloop van 12 km een unieke wedstrijd in de regio, met dank aan de supportersvereniging voor de prima organisatie.
Bij deze wil ik graag toevoegen dat de master in ontkenning, Marcel Witte, onder de koers ook nog de tijd heeft om wat schakeltips te geven aan een beginnende renner. Waarvoor dank!
Fantastische wedstrijd, ik hoop dat ze nog lang op de kalender zal blijven. Een dikke pluim voor de organiserende vereniging WV de Amstel en dank aan de vele vrijwillgers die dit evenement mogelijk – en veilig – hebben gemaakt.
Groeten van de winnaar van DE RONDE VAN NES A/D AMSTEL 1994 (voor Henk Leurs en Daan Bouquet).