Het NK voor de Masters (30+, 40+ enz.) was dit jaar lekker dichtbij: in en om Volendam. De Amstel keerde terug zonder prijzen, maar gelukkig wel heelhuids, en dat was al een hele klus.
Men reed op een omloop van ruim 5 km. De wind was een erg bepalende factor, maar niet zoals men gehoopt had. Verwacht was dat een stuk langs de dijk tussen Volendam en Edam zijwind zou zijn, maar de wind stond dit keer pal tegen. Gevolg was dat het af en toe helemaal stilviel tegen de wind en dat mensen vooraan onderin de beugel moesten om een beetje vaart te maken, terwijl men achterin de groep keuvelend met de handjes op het stuur reed. Daardoor was het ook een hectisch gedoe om voorin te blijven: zat je even van voren, dan schoven er van achteren tientallen renners weer in en verloor je zo weer vele plekken in het gedrang.
Bij de 50+ hielden Maarten Lindeboom en Jelle Maarsse makkelijk stand in de groep, maar ondervonden ook zij de gevolgen van het gedrang en de gretigheid van de renners op leeftijd. Maarten reed naar eigen zeggen erg hárd, maar dat deed hem niet in de buurt van het podium belanden. Nico Kingma had wel zicht op het podium: hij wist zich prima staande te houden in het gedrang en kwam met een meer dan verdienstelijke 6e plek naar huis.
Ook in de 40+ veel gretige mannen: zet 130 40-plussers aan de start en het lijkt af en toe wel oorlog. Daarnaast blijken veel renners de gewone gedragsregels te vergeten en worden overal in en rond het buitengebied van Volendam allerhande verpakkingen en dergelijke in de kant gesmeten. Benieuwd wat deze mannen hun kinderen vertellen over opruimen van hun rotzooi? De renners van de Amstel (Witte, Bonstra, Broex en Deen) stopten hun papiertjes keurig terug in het pak, maar bemoeiden zich wel af en toe met het andere gooi en smijtwerk. Zo ging Pim Bonstra de eerste ronden zijn rammelende ribben even testen in een aanvalletje en was Marcel Witte (man in vorm) enkele keren weg met een groepje. Telkens werden die groepen tegen de wind in vanzelf weer in de kraag gegrepen. Pierre Deen zocht ook ruimte voor een solo, maar dat zat er deze keer echt niet in en de snotterende Auke Broex kwam met nog vijf ronden te gaan eindelijk van het staartje naar voren, demarreerde meteen en reed een half rondje in een ontsnapping die kansloos was. Na dat rondje aanvallen bleek er in de berm niet alleen afval te liggen, maar ook op allerlei plekken renners die links en rechts werden verzorgd. Pierre moest bij het ontwijken van een valpartij even de berm opzoeken, maar bleef wonderwel overeind en kon (op twee minuten achterstand) de koers afmaken. Witte, Broex en Bonstra bleven wel in het wat uitgedunde peloton en zagen vanaf de staart dat kampioen 2010 Wolfkamp een mooie solo niet kon afronden, dat thuisrijder Schuitemaker een jump in de laatste twee kilometer wel kon bekronen, en ontweken nog een aantal valpartijen (Auke moest zelfs nog even voet aan de grond zetten) maar kwamen rustig over de streep ver buiten de prijzen, heelhuids. Na afloop vertelden zij de 30+ ers Breedt en Louman hun verhalen. Michael en Richard kregen meteen minder zin om te starten en een beetje bleek om de neus gingen ze van start. In de uitslag staan ze als 18e en 32e. Dus ook gefinisht.
Knap werk van de heren om in al dat gedrang bij de les te blijven, en heelhuids te finishen!
Wellicht miste het peloton enkele ervaren ‘docenten’? Die reden hun NK op een bekend parcours in Amsterdam-Zuidwest.
http://www.pixagogo.nl/9444654161
Zou er een verband zijn tussen het keurige gedrag van de Amstelrenners en de matige uitslagen? Bij de 40 plussers zie ik een renner staan in de top 20 van uitslag die in Nes aan Amstel dankzij het nodige gooi en smijtwerk een bos bloemen mee naar huis mocht nemen.