Zoals gemeld in het verslag van etappe 3 en 4 werden er weer allerlei plannen gesmeed. De inspirate daarvoor werd ‘s avonds in de bar alleen maar vergroot toen de renners plotseling omringd werden door tientallen vrouwen. Al de vrouwen waren druk in gesprek en de belangrijkste overeenkomst was dat ze niet echt knap waren en een fles wijn en een glas in hun hand hadden. De avances die werden gemaakt werden dan ook afgeslagen, maar de renners vingen wel op dat het ging om engelse schrijfsters van romantische boeken en zogenaamde chicklit (bekendste aanwezige: Jill Mansell; kijk op haar Twitter ” It was brilliant: lots of lovely writers and friends” (and bikers…..maar dat stond er niet). Zij waren hier voor een congres en kijk dus niet vreemd op als binnenkort een boek in de boekhandel ligt waarin een romance ontstaat tussen een wielrenner en een aanbidster.
Maar goed, de koers: in het begin van de 5e etappe een tweetal serieuze lange klims en daarna ruim 50 km Wales “vlak” (u weet wel). Het weer was deze keer minder normaal: alleen een paar spatjes in het begin en hier en daar een natte weg. Na 10 km doemde de eerste klim op en in de aanloop daarnaartoe was het al spektakel: één lang lint en hoge snelheid met De Amstel op het vinkentouw. Na de eerste klim kon de schade opgemaakt worden: Deen (sterk) nog aan de staart van het peloton, Joos en Auke in een groepje daarachter en de rest op achterstand. Auke en Joos begonnen groepen op te vegen en na de tweede klim, aan het begin van een lang vlak stuk, hadden ze een groep van een man of 25 verzameld en toen gebeurde het onvermijdelijke: de kopman in koers werd ook opgeveegd… Deen was ook gelost op de tweede klim. Daarna werd er door de hele groep keurig gedraaid en werden de vlakke kilometers snel afgedraaid en was het sprinten op een klein bergje met als inzet de top 50. Dat lukte net niet, maar het ging ze nog redelijk af: Auke 55, Joos 58e en Deen 59e. Op 10 mnuten daarna bolden Willard en Jan over de streep en op vele minuten daarna het vaste groepje van Pim en Martijn. Die kaarten zijn nu dus wel geschud.
Morgen de laatste etappe: de organisatie waarschuwde nog dat de slotklim de zwaarste van de hele week is: 6 km lang en stukken van 20%. De aanloop lijkt enigszins vlak te zijn dus er liggen kansen. Vooral Willard heeft zijn kaarten nog op de borst gehouden en men rekent op een cartouche. Joos en Auke hebben nog een onderlinge strijd om de beste Amstelrenner: het gat tussen hen is 9 seconden (in het voordeel van Joos) en Joos gaat Auke nauwlettend in de gaten houden. In de bar zal wel weer de nodige inspiratie gevonden worden voor een volgende romantische engelse bestseller. De schrijfsters hebben hun slotdiner en zijn op hun (engels) mooist gekleed. De goede verstaander weet wat dat betekent: veel strakke jurkjes om iets te wijde lijven. Het detoneert wel met al die magere kerels met gloeiende hoofden.
Ik werd ná de 2e klim gelost, daar waar het weer “vlak” zou zijn. Om gek van te worden want ik zat me al te verheugen op een aankomst zonder die pestkoppen van een Joos en Auke.