De rit naar het mooie Friesland werd afgelopen zaterdag extra spectaculair door het noodweer wat zich buiten de auto afspeelde. Windhozen raasden over het IJsselmeer, weerlichten wisselden elkaar of met oorverdovende donderklappen: kortom het was goed toeven in de auto, jammer dat de fietsen achterop stonden.
Tijdens het inrijden was het droog, maar het bleef rommelen: dus onzeker of er überhaupt gefietst zou worden. In het startveld voor WTC de Amstel aanwezig Tim Veldt, Richard Louman en Marcel Witte. Ook Bart van Haaren, toch ook Amstel, had zich laten verleiden door deze mooie omloop van totaal 100 kilometer verdeeld over 11 rondes.
Het was een geneutraliseerde start omdat er binnen 50 mtr een rotonde was die recht overgestoken moest worden wat ongetwijfeld tot de nodige brokken zou leiden. Nadat de auto het parcours vrijgaf was het gelijk koers. De ene na de ander poging werd ondernomen om weg te komen wat uiteindelijk een kleine groep lukte. Hierbij was geen Amstelrenner vertegenwoordigd, reden voor Bart om in zijn eentje – met succes – de oversteek te wagen.
Na een aantal vruchteloze pogingen waaraan Richard en Marcel hun steentje bijdroegen, leek het erop dat de rest van het peloton, mede door het nodige afstopwerk van een aantal Ruiter-boys, de aansluiting met de kopgroep kon vergeten. Half koers bleek er toch nog een groep aan de greep van het peloton te zijn ontsnappen. Helaas geen Tim, Richard en/of Marcel aanwezig in deze groep. Dit tot frustratie van de twee laatstgenoemden. Het is dan ook niet verwonderlijk dat deze twee met een aantal anderen zich het snot voor ogen reden om alsnog de aansluiting te maken. De achtervolgers kwamen tot een meter of 50, maar toen was de tank leeg en van samenwerking geen sprake meer.
Met de groep nog in het zicht, maar niemand die nog iets wilde of kon, vond Tim het tijd worden om de brommer te starten: deze kwam langzij, gaf gas en reed als een pijl uit een boog naar het groepje toe. Er was niemand die zelfs maar dacht om het wiel te pakken en mee te liften, indrukwekend wat een hoogte stage met een mens kan doen.
Vanuit het peloton waren er daarna nog een aantal pogingen om weg te komen, waarbij uiteindelijk Richard succesvol was. In het volgende groepje dat uit het peloton wegreed was Marcel vertegenwoordigd, maar de hoofdprijzen werden vooraan verdeeld. Het was vanuit de positie van uw verslaggever niet zichtbaar, maar Tim is van de tweede groep overgestoken naar de eerste maar hij kon uiteindelijk Rene Hooghiemster niet meer bijhalen en werd dus – zeer verdiend – 2e. Bart werd na diverse 6e plekken nu eens 5e, Richard werd 22e en Marcel 29e. Alle Amstelrenners in de prijzen: niet gek. De regen was zo onder de indruk van dit optreden dat het, op een enkele spat na, keurig buiten de parcours bleef .
