Was Pierre D. in een posting bij de voorbeschouwing nog bang voor afgelasting wegens stof, door de regen de nacht voorafgaand aan de openingstraining van het nieuwe veldrijseizoen was er geen sprake meer van stof. Gelukkig was het de hele middag droog en waaide het flink waardoor er een ideaal compact, niet modderig parcours lag. Zelfs de fietsen hoefden niet schoongemaakt te worden achteraf! En als je als deelnemer niet gezweet had, hoefde je ook zelf niet onder de douche. Maar helaas(!), liet de trainer je WEL zweten.
Op een behoorlijk technisch parcours met veel bochten, single-tracks, hobbelheuvels en een echte zandbak was een parcourtje uitgezet waar menig open koers nog een puntje aan kan zuigen. Om 7 uur stonden er een dertigtal gretige renners en -sters, gelijkelijk verdeeld over jeugd en jeugd-plus (Voor de duidelijkheid: junioren tot en met super-masters. Vooral de laatste groep rekent zich nog graag tot bijna jeugd. red.)
De gretigheid waarmee het rondje werd aangevallen sprong in het oog. Met name de jeugd viel op door het enthousiasme waarmee ze zich in de zandbak storten, terwijl ze niet eens emmers en schepjes bij zich hadden.
Na een kort wennen aan de fiets en het rondje bestond de eerste opdracht uit een interval. Een groot rondje zo hard mogelijk, waarna men een klein technisch stuk met zand en heuvel 2x nam om te herstellen. Toen iedereen hiervan hersteld was werden de starts geoefend. Zoals velen al ervaren hebben en waarover nog vele anderen zich zullen verbazen begint een veldrit met een sprint, in tegenstelling tot de meeste andere sporten die er mee eindigen.
Deze 5 miniwedstrijdjes zorgden meteen al voor de nodige reputatieschade en excuses her en der. Sommigen zullen er slecht van slapen.
Terwijl de senioren op het grote rondje een oefening deden om de inhaaltechniek te verfijnen, werden er op het kleine technische rondje door de jeugd 2 wedstrijden over 5 minuten gereden. De eerste ging de bekende kant op en de tweede, oh verrassing, ging tegengesteld. Nadat ze ook deze technische hindernissen hadden overwonnen konden zijn moe maar voldaan richting bed.
De senioren “moesten” nog een half uur verder. Zij reden nog 2 wedstrijden op het grote rondje, waarvan, het zal u niet verbazen, de laatste tegengesteld. Verliep dit bij de jeugd nagenoeg probleemloos, de grown-ups hadden meer moeite: een valpartijtje in de zandbak en eentje op een single-track. Ook hadden enkelen moeite om de juiste weg te vinden. Gelukkig was er geen jury die 25 euro boete uitdeelt wegens het verlaten van het parcours.
Toen om half negen de natte doekjes over hun stuur hingen te hijgen, zat er eindelijk ook hun maiden-training op. Het parcours werd gezamenlijk snel opgeruimd en zonder dat men de fietsen hoefde schoon te spuiten toog men huiswaarts.
Pas bij het op slot draaien van het hek kreeg de trainer een buitje over zich heen. Een nagenoeg ideale avond, wat nogmaals onderstreept dat thuisblijvers (bijna) altijd ongelijk hebben!
Opvallend detail: Ondanks de oproep aan de jeugd om zich te verdiepen in het appendix van “Veldrijhandboek der natie” over fietsonderhoud, wist men toch niet hoe lucht uit een band te laten lopen of een ketting terug op het voorblad te leggen. Het zal bij jeugdwedstrijden in de pits stressen blijven voor ouders als hun kroost na een half rondje rennen de fiets presenteert om de ketting terug te leggen. Wellicht dat een volgende training dient te beginnen met “Het hoe en wat van een band oppompen”.
Ha ha, iedere overeenkomst met de waarheid berust zeker weer op toeval? Niet onvermeld mag blijven dat renner MB weer uitblonk in hard rijden, maar ook veelvuldig de grond op zocht of in de touwen hing. Hoort er zeker bij.
De Broexen hebben het “Veldrijhandboek der natie” proberen te bestellen. Wat blijkt ……..? Uitverkocht! Gelukkig hoefde je je fiets niet te poetsen deze keer.