De trainer (locatie Amstelveen) verkondigde lang geleden dat je beter kunt trainen op onderdelen van het veldrijden waar je niet goed in bent, maar waarin je wel verbetering kunt aanbrengen, dan eindeloos doortrainen op datgene waar je al goed in bent. Combineer deze opdracht met het gegeven dat het NK Huijbergen op een soortgelijk parcours wordt afgewerkt als Beesel Reuver: dan lag het voor twee Amstelrenners voor de hand om de dagtrip te maken naar Noord Limburg. Maar dat kreeg je ook het hoofdmenu voorgeschoteld: 100% bosgrond en zand, gesitueerd rondom de Walsberg. Vier keer omhoog waarvan 1 keer lopend, steile afdalingen met veel wortels, stukje single track en enkele brede snelle stroken die je weer bij de heuvel brachten. Klapstuk was een fraaie zandafdaling, in het zicht van de finish en de speaker, die uitsluitend op snelheid heelhuids kon worden genomen (u voelt ‘m aankomen).
De mediator van Bert Jan Hamer had goed werk verricht: hij droeg weer de outfit van zijn broodheer. In schutkleur bruin reed hij volmaakt en beheerst zijn ronden. Die vroegen echter conditioneel het uiterste van hem. Lopen, stukje naar beneden, weer omhoog fietsen, steil naar beneden, spoor houden en weer omhoog fietsen. Na afloop de twijfel over 20ste of 21ste. Het werd de laatste. De vraag is nu of de sponsor hiermee tevreden kan zijn.
Bij de Masters geen sponsorperikelen, maar gewoon dezelfde riedel als jaren: Jan van Herwijnen trekt de deur achter zich dicht in Bussum, Pieter Heidema stapt in zijn auto in Wilnis, and the twain shall meet in ’s Graveland. Beiden genezen van welke ontkenning dan ook; ze waren er klaar voor. Bijna dan, want Jan moest nog zijn afdalingen in het zand verbeteren. Speciaal daarvoor had hij profielloze zandtubes aangeschaft. Met een kleine 30 man aan het vertrek waren beide heren moreel verplicht zich in de punten (eerste 20) te rijden. Jan was goed weg van de tweede rij, zag Pieter voorbijkomen en kon even aanhaken. In het op- en af in de heuvelzone voelde Pieter zich veel beter thuis, en wist zo een onoverbrugbaar gat te slaan. Toen Jan ook nog voor publiek en speaker over de kop in de afdaling ging, zandhapte en vastzat met zijn schoen in het stuur(!), was de kermisattractie compleet: ‘Ja dames en heren, het is een lastige afdaling’. Een ronde later: ‘Gaat hij weer vallen? Nee, hij blijft overeind’. Na ruim 40 minuten bolde Pieter als 12de over de streep, enige tijd later gevolgd door Jan.
Hebben we iets geleerd? Ja zeker: meer lef tonen, want alles wat we zien in het Klokhuis kwam er nog veel te aarzelend uit: http://player.omroep.nl/?aflID=13243316
Briljante aflevering van het Klokhuis!
Verplichte kost voor alle veldrijders, zeker hen die het Veldrijhandboek der Natie (nog) niet gelezen hebben. Vóór elke koers even kijken.
En ik zie ongekende mogelijkheden in de indoor – veldrijtraining!