Rond het parcours van DTS werd zondagmorgen de vierde rit van de Amsterdamse Crosscompetitie verreden. Het afwisselende parcours lokte weer heel veel deelnemers in alle klassen het veld in, met daarbij ook heel wat nieuwe namen, maar met veelal bekende winnaars.
Ruim 90 deelnemers met daaronder opnieuw veel Amstelleden, hadden geluk dat het niet erg veel geregend had. De zompige veengronden zorgen er immers voor dat sommige delen van het parcours met de ronde zwaarder werden en uiteindelijk ook in het dure materiaal gingen zitten. Met name in het laatste kwartier was het aantal uitvallers met afgebroken derailleurs en gebroken kettingen ongekend hoog.
Toch was de sfeer goed, niet in het minst door de speaker, die het koersverloop opvallend goed wist te schetsen, maar ook ongekende verhaspelingen van namen wist te produceren. Bertrand – Bernard – Breman – Breezand – Barend Hartemink – Van Harteren – Hardebrink spande daarbij de kroon. Maar ook Julia en Erik van Ravenzwaaij hadden bij elke doorkomst een andere achternaam. Het parcours kende (gelukkig) enkel asfaltstroken met de pas aangelegde brug, maar ook een aantrekkelijk singletrack en de genoemde zompige stukken. Hoogtepunt was het tweetal beklimmingen van het talud van de A7 dat meestal wel te fietsen was. Om dat te bereiken was een tweetal (tijdelijke) bruggetjes aangelegd dat voor de nodige hilariteit zorgde: de ramptoeristen stelden zich daar op, maar een aantal hartstochtelijke fans kon de spanning daar niet aan. Het aantal pirouettes, valpartijen, duikelingen, slips en bijna-ongelukken was niet te tellen.Toch was er maar één renner die na een snoekduik als een compleet zwarte Piet (maar dan ook echt zwart van top tot teen!) de finish passeerde: thuisrijder Mel van der Veekens bij de jeugd.
Jeugd
Bij de Jeugd was de weer grotere opkomst van bijna 30 renners en rensterjes een heel mooi gezicht. Voor De Amstel in de jongste groep Niek Voogt. Niek had concurrentie van Tristan Geleijn van UWTC die op zijn nieuwe fiets met name de laatste brug, vlak voor de finish iets sneller nam. Samen reden ze aan de kop en Tristan haalde een mooi overwinning voor Niek die niet teleurgesteld was overigens. In de oudste groep ruim 20 renners met o.a. de in het veld debuterende Ruben van der Pijl. Nils Eekhoff reed meteen op kop met Pijke Steenhuis, terwijl Teun Mouris weer een inhaalrace aan het doen was. Teun kreeg de kop nog wel in zicht, maar meer dan derde zat er niet meer in. Victor Broex ontbrak deze keer. Hij reed in het Brabantse plaatsje Zeeland in een landelijke koers naar een knappe 4e plek. Broer Menno was er wel weer en finishte op de 10e plaats, voor Julia van Ravenzwaaij die de knap rijdende Ruben maar net van het lijf kon houden.
40-
De jeugd stelde zich vervolgens op bij “dé brug” voor de koers van de grote groepen van de senioren. De grote startvelden zorgden er ook voor dat de sporen in het parcours steeds dieper werden en een aantal stukken steeds glibberiger. Bij de 40- nam Dylan Groenewegen vanaf de start resoluut de kop met op korte achterstand Bertrand Hartemink, Stefan Breemes en Dirk van de Craats. Na twee ronden was het tempo van Dylan te hoog voor de rest en langzaam reed hij verder weg naar een ruime zege. Dylan is dit jaar nauwelijks landelijk in het veld actief met het oog op zijn wegvoorbereiding, maar regionaal laat hij zich des te meer zien. Breemes werd uiteindelijk na een fel gevecht tweede voor Van de Craats en Bertrand. Daarachter hadden achtervolgers als Guido de Koning, Marcel Witte, Kenny Nijssen en Barry Beerepoot in meer en mindere mate met pech te kampen. Marcel Witte wist wel nog te finishen door de volledige laatste ronde (!!!) met de fiets op de nek lopend af te leggen.
40+
Bij de 40+ ontbraken Willard Gerritsen (koffers inpakken) Jan van Herwijnen en Auke Broex om uiteenlopende redenen. Pierre Deen kwam net op tijd om te zorgen dat het evengoed nog een grand slam werd voor De Amstel: de plaatsen 1 t/m 4 waren voor De Amstel. Jeroen van Hoeijen zag het parcours met genoegen zwaarder worden en kon zijn medekoploper Brendan Divall in de laatste ronden afschudden en soleren naar een mooie zege. Daarachter was er na het wegvallen van Rinus Cerfontein (ook derailleur, net als Erik van Ravenzwaaij in de laatste ronde) een strijd tussen Patrick Molenaars en Pierre Deen die Patrick in de finale in zijn voordeel besliste.
Nieuwelingen/Dames
Twee renners van DTS waren stiekem(?) meegestart met de 40+ klasse, maar gelukkig werden ze al snel ingerekend en achtergelaten door Judith Jelsma en Mitchell Cornelisse (Bataaf). Na een kat en muis-spelletje wist Cornelisse uiteindelijk te winnen voor Judith. Daarachter reed Gijs Jorna (deze keer op banden met enig profiel) een sterke koers door o.a. vóór zijn belager Michael den Toom te eindigen.
Bij de huldiging was iedereen het er over eens dat het een zware koers was, met een gezellige entourage. Wel jammer van het gesneuvelde materiaal, maar er is nog tijd voor reparaties tot de volgende rit van de ACC: zondag 6 november in het Waarderpoldergebied bij HRC Excelsior.
De complete uitslag en de standen na de vierde rit volgen nog.
Misschien moeten de veldrijders het een keer proberen met een baanfiets in de modder. Je rijdt zonder derraileur, dus die kan in ieder geval niet kapot gaan.
Of zonder fiets starten kijken marcel dan dat lijkt me toch niet lekker met een fiets op je nek