Sommige mensen kunnen in één nacht grijs worden, in sommige crossen kan je in één wedstrijd je ketting verslijten en van sommige crossen krijg je grijze haren. Zou dat de reden zijn dat volgens eigen waarneming maar één Amstelrenner zaterdag naar het natuurgebied en de motorcrossbaan van Kwintelrooijen afzakte? Jan van Herwijnen (Master, ex-ontkenner, genezen sinds 15 januari 2011) had zich wederom voorgenomen om te starten op een sterk glooiend parcours dat hem voor een deel totaal niet gezind is: zand met singletrack afdalingen en grove zandstroken in dalende lijn die alleen op hoge snelheid te verteren zijn.
In voorgaande edities was het koud en nat, en het parcours grotendeels veranderend in enorme waterplas van zand en modder. Zaterdag was het ronduit warm en een stuk droger, het parcours was iets verlegd over minder natte delen, maar nog steeds was er zuigend nat zand en modder tot het hoogste punt van de omloop. Daarna in rechte lijn naar beneden door rul zand, enkele lussen over een tweetal heuveltjes, om weer bij de finishstrook uit te komen die vals plat omhoog liep.
Voor het eerst dit seizoen had Jan een uitgesproken slechte start en kon met moeite wat opschuiven gedurende de wedstrijd. In de afdalingen behoor je te consolideren, Jan verloor daar telkens de aansluiting. Een verkeerde bandenkeuze achter (zandprofiel) zorgde op de steile klimmetjes voor wat slippen en soms voetje aan de grond. Allemaal niet bevorderlijk voor de gemoedsrust. De speaker was wel zo vriendelijk (leedvermaak?) om de 21ste plaats te noemen voor ‘de man uit Bussum’.
