Niet elke nationale cross is een klassieke cross, die van het bosrondje Lieshout wel. Waarom? Misschien omdat de Bavariabrouwerij er gevestigd is, of omdat de regio een rijke crosstraditie kent? Voor twee Master Amstelrenners reden om naar Brabant af te zakken.
Jeroen Verhoeven hoefde dit keer niet ver te reizen; vanuit zijn ouderlijke woning in Bakel kon hij na de verkenningsrondes bij wijze spreken thuis een bakkie doen. Jan van Herwijnen wilde na twee weken out vanwege een griep wel eens de zandsporen van Rhenen (5 november) van zijn fiets en schoenen wissen. Jeroen maakte vooraf weinig verwachtingen bij zichzelf, Jan liet het wat in het midden, maar in de verkenning al volop moeten hijgen beloofde geen wonderen.
Was het vorig jaar bij de Amateurs (Jan) nog enorm dringen op de eerste stroken richting bos, bij de Masters was het ‘na u’, ‘gaat u voor’. Zodoende nam Jan na wat ritswerk plaats achter de brede rug van Richard Visscher, en bleef daar de hele koers achter. Macht en enig vermogen was ver te zoeken, zo min mogelijk fouten maken in het zand werd het doel. Tsja, dan wordt je 34e. Jeroen ging een stuk vlotter van start, kwam al snel richting eerste twintig. Maar op een strook waar je niet onderuit mág gaan, lukte het Jeroen toch om hard tegen de grond te smakken; z’n stuur sloeg uit zijn handen. Daarna werd hij ook nog eens vóór zijn dubbeling uit koers gehaald. Tsja, met plek 27 ben je dan niet tevreden. Gelukkig wel voor beide heren: hun tubes bleven op de velg. Geheel op het gevoel pakte Jan thuis de thermometer: oelàlà, met rondjes 38.0 win je geen 10 kilometer meer. Hopelijk wordt het koortskoersen geen nieuwe trend na sportvasten.
