De Nieuweling- en Junior-dames hadden zondag 6 mei de Ronde van Standdaarbuiten op het programma staan. Inmiddels is bewezen dat ze goed presteren als ze met zijn allen in één auto naar de koers gaan. Dit keer mocht Erik Evers als chauffeur optreden van Feline Lindeboom, Yvette Broex, Nike Beckeringh en Julia Evers en omdat zijn auto slechts twee fietsen kan vervoeren, was de auto van Maarten Lindeboom al een dag van te voren in Ouderkerk ingevlogen. Bij de overdracht werd een kleine kanttekening gemaakt: er zijn heel soms startproblemen!
Erik nam geen enkel risico en begon al ruimschoots op tijd met het startproces. Blijkbaar deden de startproblemen zich voor bij koud en zonnig weer, want wat hij ook probeerde en hoe hard Julia en Alexander (die ernstig werd gestoord op zijn rustdag) duwden, de auto gaf geen enkele reactie. Wat nu? Yvette was inmiddels gearriveerd bij de Eversfamily en handelde snel. Judith (met bus) zou met Menno en Victor naar “De Hel van Netersel” gaan en die was misschien nog niet weg. De jeugdploeg stond inmiddels te tanken bij de plaatselijke Esso en was klaar om “Wieleropa” op te halen en vervolgens door te rijden naar Netersel. De oplossing was dus nog voorhanden. De Broexen haalden als een speer de auto leeg, Nike en Feline kregen opdracht door te fietsen naar de Esso en na het weer terugduwen van de auto van Maarten en het opnieuw vullen van de Toyota, meldde de rest van de damesploeg zich ook bij de Esso. Daar werd alles over en weer overgeheveld en vertrok de één naar West Brabant en de ander naar Oost Brabant. Wieleropa werd gebeld dat er geen tijd meer was om hem thuis op te pikken en kreeg de opdracht om zelf naar de carpool van Vinkenveen te rijden en daar in de Toyota te springen.
Judith nam zich voor pas op de klok te kijken bij de aankomst in Netersel. Op sommige dagen zit alles mee, want drie kilometer voor aankomst werden we tegengehouden door een verkeersregelaar (ja Ronny, hij had een goede opleiding gehad), want de dameswedstrijd van de Omloop van de Kempen zou passeren. Aangekomen werden de wielen in de fietsen gezet en hoorden we de speaker omroepen dat categorie V naar de materiaalcontrole mocht. Dik op tijd dus! Victor reed desondanks een sterke wedstrijd, eindigde als derde en won hiermee voor de derde keer een kassei. Menno had de pech om als allerlaatste te moeten starten en op een parcours als dat van Netersel is dat echt een nadeel. Menno werd 32ste, dezelfde plek als de dag ervoor in Oosterwolde. Victor won daar overigens en Enzo Leijnse in categorie IV werd vijfde.
De dames hadden uiteindelijk minder stress en waren keurig op tijd aan de start. In de wedstrijd waren er toch nog tegenslagen. Feline reed lek en Yvette kreeg een defect aan haar achterwiel maar kreeg geen ronde vergoeding. Beiden konden de koers daardoor niet uitrijden. Voor Yvette was dit erg jammer, want die zat goed met Nike en Julia in de eerste groep. Nike werd uiteindelijk vijfde en Julia 29ste.
Rond de klok van 18.00 uur was er weer overdracht van het wagenpark op de carpool van Vinkenveen en konden we met elkaar vaststellen dat we het toch maar mooi hadden opgelost. Nu nog de Volvo (toch?) weer terug naar Amstelveen.
Enzo was zondag te zien in de ronde van Raalte. Een rondje van 2,8 kilometer over de rechte polderwegen onder Raalte.
Onder toeziend oog van zijn opa en oma kwam hij al in de eerste ronde door met alleen nog maar 1 amechtend ademende dame in zijn wiel. De volgende 6 rondes heeft Enzo solo gereden want ook de dame moest zijn wiel tegen de wind in lossen. Bij de finisch had Enzo een voorsprong van een minuut op het achtervolgende peloton.
Een mooie eerste plek dus.
Enzo’s verhaal: Ik was een beetje chagerijnig over mijn 5e plek van zaterdag dus ik ben gewoon hard op kop gaan rijden tot dat er niemand meer over was………
Polder in Salland? Waar?
Ik ben bang dat er toch geïnvesteerd moet gaan worden in de aardrijkskundige kennis van deze en gene.
Was toevallig getuige van het tafereel, fietsend naar Amstelveen over de Burg. Stramanweg. Bij het Essostation een wuivende maar nog lachende Judith, naast haar een uiterst koele Victor, die de fiets losje met het stuur in de handen op het achterwiel hield. Even verderop bij de brug over de Amstel, reden twee druk pratende en gestresst ogende Amsteldames me tegemoet. Kort daarop kwam Auke me achterop: “Wat? Staan ze nog bij het tankstation?”
Sorry Willard,
voor een Amsterdammer is alles na Diemen polder…..
Ik herinner mij dat Willard altijd last had van “schuine polders”als het omhoog ging ;-).
Trouwens: als Enzo wil winnen moet hij gewoon een beetje chagrijnig zijn.