Deen niet bang voor regen en kou: Nederlands Kampioen Docenten 40+

Het zat er al een paar dagen aan te komen: zondag 3 juni zou wel eens de koudste junidag van de eeuw kunnen worden. En dat werd het ook! Het was even koud (warm) als op de eerste Kerstdag. Het zou ook regenen, dus Jeroen van Hoeijen was bij voorbaat afgeschreven. Pierre Deen rijdt altijd, dus hij moest de kleuren van het Tabor Werenfriduscollege in Hoorn verdedigen en die van WTC De Amstel.

De regen maakte het parcours extra interessant, want het was op de vuilnisbelt van Beverwijk. Dat betekent op glibberige steentjes naar boven sprinten, daarna een bochtige glibberafdaling naar de aankomst en dan opnieuw omhoog.

Bij de start keek Renner Deen wat om zich heen en achtte zich kansrijk voor het podium. Er stonden heel wat renners met zadeltasjes aan de start. Maar gelukkig ook de nodige bekende gezichten uit het nationale peloton. Met name Gaul! was goed vertegenwoordigd, zij waren medeorganisatoren.

Na de start zette men er toch flink de vaart in, renner Deen had het er moeilijk mee, want hij had niet warm kunnen rijden. (Bij aankomst op het parcours, een uur eerder, kwam hij er namelijk achter dat hij zijn schoenen was vergeten. Dus snel nog even op en neer naar Amsterdam).

Naast aanklampen in de grote kopgroep viel er verder nog het nodige te beleven. Mensen met benen uit de pedalen door de bochten en uit de bocht. Renners die op een recht stuk ineens op de klinkers sloegen en renners die met de fiets in hun hand en hun ziel onder hun arm terug liepen naar het clubhuis. Fiets stuk, sleutelbeen stuk, of hélemaal rood van de brandnetels.

Na opgewarmd te zijn deed Deen ook af en toe zijn plicht in de kop van het peloton, zich er van vergewissend dat de concurrentie steeds kleiner werd. Nog één plaaggeest vond zich nog in de kopgroep van zo’n 15 man, Ivo van Outheusden. Wat nu te doen? Zijn tegenstrever kende hij van gezicht, maar niet van reputatie. Maar hij had Auke Broex eens tegen Victor horen zeggen: “Zorg dat je als eerste de laatste bocht uit komt!” Nou,  dat lukte. En ondanks het feit dat Deen echt totaal niet kan sprinten, wist hij met een ruime banddikte voorsprong de prestigieuze titel Nederlands Kampioen Docenten 40+ in de wacht te slepen.

(Er werd en passant ook nog een dikke 4000 euro voor Warchild ingezameld).

5 gedachten over “Deen niet bang voor regen en kou: Nederlands Kampioen Docenten 40+

  1. ben benieuwd hoeveel leerlingen vandaag vrij hebben omdat hun leraar even bij moet komen?

  2. Waar gaat het heen met het onderwijs Deen die les geeft waarin dan ?
    En waarom mogen concierges niet meedoen ?

  3. Ook ik wist niks van Deens move vanuit het bruisende Den Haag naar het onderwijs en geloofde natuurlijk helemaal niet dat hij echt werkzaam is in het onderwijs. De school blijkt echt te bestaan (wie kent Tabor en Werenfridus niet?) en afficheert zich zelf graag als de sportiefste school van Nederland http://leidraad.nisb.nl/documenten/lospecial.pdf
    Het hele plaatje klopt…Gefeliciteerd Pierre!

  4. Ik lees elke dag kinderen (en hun ouders) de les. Ik ga denk ik toch maar aan mijn conditie werken om volgend jaar een NK te mogen rijden.

Reacties zijn gesloten.

Ondersteund door WordPress | Thema: Baskerville 2 door Anders Noren.

Omhoog ↑