Op zoek naar een uitdaging, weg van de geëikte koersen, even geen Sloten, Spaarnwoude of Amstelveen: Koningshooikt! Het bestaat en het ligt in België. Permanence in café Jong Jut, een wielercafé en thuisbasis van de fanclub van Fabian Cancellara. De politie bewaakt er met acht man sterk het parcours met op ieder kruising 3 vrijwilligers. Start en finish voor het café, waar de Belgen onder het genot van de lekkerste bieren naar de koers kijken. En wind, heel veel wind.
In een wedstrijd over 70 kilometer moest er 13 keer een rondje worden gereden met 7 soorten betonplaten en 3 soorten asfalt. Erwin Bak stuiterde zodoende bij iedere volgende betonplaat bijna van zijn fiets en vreesde onnodig voor een lekke band. Pierre Deen, iets minder rank gebouwd, had er minder moeite mee.
De koers werd verder bepaald door de wind. Op het eerste stuk stond de wind vol op kop. Daar kon je mooi demarreren, fijn met nog een stuk of vijf man het gevoel hebben dat je in de slag zat. Maar dan kwam er een scherpe bocht naar links waar met de wind in de rug iedere ontsnappingspoging door de eerste de beste pannekoek ongedaan kon worden gemaakt. Het zou wel een massaspurt worden.
Maar met nog een ronde te gaan leek zich toch een serieuze groep los te maken van het peloton. Deen zat helemaal achterin, die moest nog even wachten. Bak, ondanks zijn ranke voorkomen, gezegend met een paar redelijke sprintbenen zat zich voorin het peloton te verbijten. Maar zoals gezegd, op het stuk wind mee moest het toch mogelijk zijn de kopgroep te achterhalen. Dus Deen zette zich toch nog op kop van het peloton en, door krap langs de kant te rijden, het op een lang lint te zetten. Bak in zijn wiel. Kopgroep ingelopen op 200 meter voor de laatste bocht. Sprinters dringen zich naar voren en nemen de laatste bocht. Bak in 3e positie. Sprint. Bak 9e, Deen niks. In Konginghooitk, GP Jong Jut.
In cat. A won Dave Bruylandt. Wie kent em nog?
Dat is koersen zoals Krabbé dat in de jaren 70 ook al deed: niets veranderd daar in Vlaanderen. Mooi verhaal!