Stromende regen in Volendam, hitte in ‘s Gravenzande en lekker koersweer na de buien bij de De Amstel. Deze weken roert de Hollandse zomer zijn staart en als wielrenner heb je het er maar mee te doen. Zondag werd de prima organisatie van de Ronde van Volendam een groot deel van de dag getroffen door regen, stortbuien, een klap onweer, nog meer nattigheid en een heel klein opklarinkje. Wel een mooi parcours, maar er zaten door de nattigheid wel wat glibber-bochtjes in zodat het bij de Jeugd soms wel leek alsof iemand met een grote bowlingbal te keer ging: achter elkaar werden er renners en rennertjes tegen de grond gekegeld. Schade? Die viel mee; je kan beter bij nattigheid onderuit glijden dan met 70 km per uur op een massaexecutie inrijden (TdF). De meeste renners konden meteen weer door en – al dan niet met een ronde-vergoeding – weer aansluiten. De organisatie had extreem sterke deelnemersvelden aan de start met vele Nederlandse kampioenen.
Enzo haalt zijn gram
Enzo Leijnse wist op magistrale wijze te winnen. Hij stond tot twee minuten voor de start nog ontspannen bij de inschrijving te keuvelen totdat Victor Broex hem erop wees dat zijn startgroep aan de start stond. Enzo snelde naar de start en wist, hoewel achteraan gestart in één ronde naar voren te knallen en alles op een lint te trekken. Twee rondjes duldde hij een ander in zijn wiel, maar toen trok hij door en wist hij solo (terwijl er achter hem flink gejaagd werd) een enorme voorsprong op te bouwen. Was het omdat Enzo geacht wordt “geen goede bochten” te rijden, of omdat hij een tijdrit had verloren? In elk geval stond er geen maat op en dit was een heel knappe zege.
Victor mocht daarna van start op het nog steeds natte parcours. Met twee Nederlandse truitjes aan de start en een glad parcours was het meteen gas geven en kegelden er al snel enkele renners omver. Voor Vincent Luijken en Ruben van der Pijl een teken om het iets kalmer te doen: zij reden hun koers aan de achterkant uit. Victor moest wel mee: hij had zaterdag in Maren Kessel eindelijk weer eens een koers gewonnen (zie filmpje: klik) en was über-gemotiveerd om de Nationale kampioen Perry Frijters te kloppen. In het zinderende ‘s Gravenzande kwam Victor van de week nog te kort en nu dan voorzichtig manoeuvreren voor het huis van Simon (of was het Nick?). Halfkoers schoof Perry vlak voor hem onderuit en Victor wist wonderbaarlijk overeind te blijven en de angstige blikken van Frijters te ontwijken. Maar in de koers viel het even stil, zodat Perry weer snel aan kon sluiten. Net als anderen met een rondje vergoeding deden. In de sprint met acht wist de Nederlands kampioene bij de meisjes, Amber van der Hulst, de bocht zo snel te nemen dat Perry (2e) en Victor (ruim 3e) geklopt waren.
Daarna ging het nog even harder regenen en kwamen categorie VI en VII in het strijdperk. Koen Warnier glipte heel slim steeds meer naar voren en werd keurig 10e en Teun Mouris en Sander Luijken zaten in het peloton met o.a. hun Nederlands kampioen. Teun kwam een keer door een val voor hem tot stilstand, maar was door vader Nico vooraf al geïnstrueerd: “meteen melden bij de jury” en weer aansluiten. Dat deed Teun keurig en samen met Sander finishten ze dan ook in de eerste groep. Een deel van de renners gaat zich nu voorbereiden op de “grote” koersen: Achterveld en Assen; daarover later meer en hopelijk wat stabieler weer.
