Het laatste weekend van augustus stond voor een aantal Amstelrenners om verschillende redenen dikgedrukt in de agenda. Dán is immers de klimkoers bij Munstergeleen voor Jeugd, Nieuwelingen en Junioren (m/v). Een aantal renners was enkele dagen tevoren afgereisd en enkelen maakten er een heen en weertje van.
Nieuwelingen
De op zaterdag verreden Klimomloop ging over een rondje van ruim 4,5 km met veel smalle wegen, een flauwe klim en de Wanenberg met zijn 17% passage. Doordat het een wat langer rondje was is het minder zwaar dan de Jeugdronde, maar desondanks veeleisend met zijn smalle en bochtige wegen. Gijs Jorna was op vrijdag al aanwezig en trof een tiental clubgenoten om het parcours te verkennen. Na een ronde dacht hij het wel te kennen, maar toen hij het zelf even ging rijden raakte hij hopeloos verdwaald: dus dat inrijden was hard nodig en het kwam hem goed van pas op zaterdag. De Nieuwelingen waren opgedeeld in een A en een B peloton van beiden 100 man. Hoewel Gijs wel wat meer wedstrijdhardheid en -ervaring kan gebruiken (méér koersen rijden dus – zeggen de trainers!) handhaafde Gijs zich heel goed in de zware koers en werd hij keurig 25e. Het kostte hem zichtbaar veel energie. Michael den Toom reed zijn koers ook uit en werd 36e. Beide mannen waren daarna niet in staat om de A-koers af te zien: Gijs omdat hij niet meer recht uit zijn ogen kon kijken, en Michael wilde naar huis….maar dan kon hij niet meer broodnodige kennis opdoen van het koersverloop inde A-klasse, én kon hij clubgenoot Max niet aanmoedigen. Volgende keer dus wel even blijven, net als een aantal clubgenoten wel deed: zij zagen Max net te kort komen om de hele koers in het peloton te blijven en 30e worden. Had Max zich daarvoor gespaard bij de clubrit? Zijn coach was niet helemaal tevreden, want met zijn Bantamgewicht zou hij zich moeten kunnen handhaven.
Jeugd
De zondag was voor de Jeugd en de meiden. Het rondje was iets korter en daardoor zwaarder, want dé klim kwam veel vaker terug, én het was ook nog eens regenachtig, kil en met veel slijk op de weg leek het wel een cross, zo zag men eruit. De Jeugd (Menno en Victor Broex, Julia van Ravenzwaaij en Teun Mouris) had het parcours al uitgebreid gereden en ook het WK parcours was verkend, en naast het zwembad van de camping was er goed gevisualiseerd voor dé koers van het jaar. In cat. V was weer de top van Nederland aanwezig en Victor, Menno en Julia hadden er zin in om na een zomerstop weer te knallen. Victor zat de hele koers bij de eersten, maar vlak voor het ingaan van de laatste ronde schoof hij in de snelle gladde afdaling met zeker 50 per uur onderuit. Het liep echter wonderbaarlijk goed af met een kras en een vies pak stond hij op, maar helaas liet de fiets het niet toe om door te gaan: einde van dé koers. Klimmer Menno reed weer een keurige koers vlak achter de eerste groep en werd 16e en Julia liet ook zien dat ze net als haar moeder lekker kan klimmen: 20e. Vader Nico had “eindelijk” de fiets van Teun onder handen genomen en Teun werkte zich in de sterke cat. VII vanaf de laatste rij langzaam maar zeker op tot de 27e plaats. Dat gaf een goed gevoel, maar in de laatste ronde had een wesp hem te pakken. Dus toch pijn, een megadikke lip en geen lekker gevoel meer. Hij kon vervolgens wel nog kijken naar de Amstelmeiden die daarna startten.
Amstelmeiden: er stond wat op het spel
De Junioren en Nieuwelingen meiden reden in twee aparte koersen met Yvette Broex bij de Nieuwlingen en Julia Evers, Nike Beckeringh en Riejanne Markus bij de Junioren. Voor Yvette was het als niet klimmer gewoon weer eens lekker een koers rijden en dat ging verrassend goed: de eerste groep moest ze laten gaan maar in het steeds slechtere weer kon ze zich toch als 17e klasseren en daarmee was ze best tevreden. Na afloop gaf ze lachend aan dat ze het WK parcours voor de ploegentijdrit ook best zag zitten. Voor met name Riejanne en Nike was de Juniorenkoers nog zeer belangrijk: zouden zij zich immers onderscheiden, dan zou er nog een kansje zijn voor een WK selectie. Alle meiden die daarvoor in aanmerking komen waren er dan ook en de volledige Belgische selectie. Riejanne en Nike konden zch heel goed voorin handhaven, maar hadden nét niet dat extraatje om erboven uit te steken. Met een 7e (Nike) en 9e plaats (Riejanne) reden ze echter een machtige koers onder werkelijk heroïsche omstandigheden. Zij moesten hier wel hun meerdere erkennen in enkele andere sterke Nederlandse meiden, waarbij winnares Demi de Jong zich echt onderscheidde. Julia moest al vroeg afhaken en stapte af omdat ze zich niet helemaal fit volede.
