Op de startlijst van de Ronde van Ameide Masters 40+ stonden Pim Bonstra, Jeroen van Hoeijen, Egbert Vos en Pierre Deen. Hoewel de ereplaatsen dus al bekend waren stonden er toch zeker 60 Masters aan de start in het zonnige Ameide. Ameide is trouwens een typisch dijkdorpje aan de rivier de Lek, waar het fantastisch fietsen is. Dus als je zin hebt in een flinke omweg: rijd dan naar Utrecht, dan richting Houten, IJsselsteijn en Vianen, en dan na de Lekbrug rechtsaf. Het rivierengebied is werkelijk weergaloos!
Deen aan de Lek.
Maar: Egbert was nog terug aan het komen na een blessure, Pim had zijn enkel verstuikt en Jeroen wil niet te vroeg in vorm komen voor het cross-seizoen. Dus uiteindelijk stond Pierre Deen er alleen voor. Omdat hij de vorige week in Purmerend nog moest lossen bij de Elite, besloot hij nu wat meer van voren te koersen. Dat was puur opportunisme want de vorm is niet wat hij ooit geweest is. Maar na ook nog een premie te hebben gepakt besloot hij zich aan te sluiten bij een vluchter en nog wat later maakte hij onderdeel uit van een kopgroep van elf die niet meer terug gehaald zou worden. Oude wijze les: ook als je niet in vorm bent is aanvallen de beste tactiek. Dat werd toch nog behoorlijk afzien want die andere tien hielden er goed de sokken in. Pierre moest genoegen nemen met plaats 11.
En Koos Jeroen aan de Lek.
Koos Jeroen, (zijn ouders konden niet kiezen maar wel kozen?), beproefde na zijn mooie 2e plaats in Krimpen afgelopen woensdag, ook zijn geluk op het mooie rondje van Ameide. Met het oog op de klassieker van de volgende dag hield hij zich in, zodat hij met de handjes op het stuur zijn rondjes midden in het peloton draaide. Overigens werd bij elke premiespurt wel zijn naam genoemd, de reiskosten waren in ieder geval gedekt. Opvallend was ook dat hij bij het passeren van de juybus de ogen ontegenzeggelijk richtte op het vriendinnetje van de rondemiss. Ingwijden weten dat hij dan in vorm is. Gokkend op een massasprint mengde hij zich niet in het echte strijdgewoe,l zodat hij de slag met (weer) elf renners miste. In de spurt werd hij 19e.
Mooi verhaal Peer!
Dat sparen voor de klassieker had verder weinig nut. Uurtje gekoerst de volgende dag en toen was ik eraan voor de moeite, de verkoudheid vierde hoogtij. Toch een mooi dagje Maastricht. Vanaf de verzorgingspost nog mogen aanschouwen hoe makkelijk Lars in het steeds verder uidunnende peloton rondreed totdat een Duitser hem flikte (zoiets flikten ze 65jaar geleden ook al wist Daniel zijn opa te vertellen) bij een rotonde waardoor Lars met de Duitser rechtuit reed waar men alle voorgaande en daarop volgende keren rechtsaf hadden gemoeten.
Volgend jaar! (is een kreet die mij al erg vaak ter oren is gekomen de laatste tijd)
X
ps. de rondemiss EN vriendin waren niet mis, zonde..
Goh, daar kijk van op! Dat je niet kon imponeren.
Trouwens, van de Ronde van Ameide stond ook nog een verslag op het Haags Wielercafé.
http://wielercafe.web-log.nl/verhalen_uit_het_wielerca/2009/09/rv-ameide.html