In Vijfhuizen, een slaperig dorpje aan de ringvaart van de Haarlemmermeer, onder de rook van Schiphol, werd zondag geschiedenis geschreven. De hele KNWU was er neergestreken om er voor te zorgen dat de Grote Prijs Vijfhuizen een succes zou worden. Waar het in voorgaande jaren een bijnummer van de feestweek was, was het nu de hoofdact, en dat is mooi.
Het wielerfestijn bestond uit een ploegentijdrit voor niet-licentiehouders. Prachtig gezicht: Wapperende rugnummers, gemengde teams, zadeltasjes en veel gezelligheid en echt trotse wielrenners. Daarna de tijdrit voor de licentiehouders met Nieuwelinge- en Junior-dames en daarna hun vaders bij de sportklasse en 40+. Tenslotte criteriums voor de dames en heren.
De tijdrit ging van start vanaf het KNWU schavot. Voordat de rensters m/v werden weggeschoten gingen ze allemaal op de foto met de miss. Dan kon je van onder je tijdrithelm naar de camera loeren terwijl de miss haar mooiste glimlach opzette. De dames zag je kijken met een blik van “Ik heb ook zo’n jurkje hoor, maar vandaag even niet!”, en de heren zag je denken “Mijn dochter heeft ook zo’n jurkje hoor, maar vandaag even niet!”. Bij het wegschieten applaudisseerde ze voor iedere deelnemer m/v.
Femke Markus, Juul Evers en Yvette Broex waren niet ontevreden, ze eindigden gezusterlijk op de 6e, 7e en 8e positie. Bij de heren was het niet veel anders, Marcel Witte toch knap, 4e (nummer 3 had precies 1 minuut achterstand op degene die na hem startte, hoe komt dat? Antwoorden naar wtcdeamstel@yahoo.com), Pierre Deen stelde wat teleur met een 7e plaats, de vader van Yvette Broex 8e, Pim Bonstra bleef Joos Francke met 1/1000 seconde voor, ze werden 9e en 10e. Roel Gerritsen was de boutjes van zijn opzetstuur vergeten dus die reed ontgoocheld naar een 22ste plaats, ver achter Jan Buisman en Michiel Vesuvius Verspuy. Willard Gerritsen, die de dag er voor een afmattende poldersportdag organiseerde om de vader van Yvette uit te putten (Auke zegt nooit nee tegen een wedstrijdje om wat dan ook) zag zichzelf tot zijn grote verdriet niet in de top 10 eindigen, maar hij is dan ook al 50.
Al met al kon worden gesteld: WTC De Amstel is sterk in de breedte, maar echte toppers?
In het criterium leek het ook al niet anders. Julia Evers en Femke attent voorin het peloton, in het laatste wiel Yvette Broex. Maar Yvette stoorde zich aan alles. Eerst voorwiel gewisseld, zat los, later leek de achterrem aan te lopen: Allemaal tussen de oren. Alsof er niets beters is om je mee bezig te houden in een koers? Aanvallen, demarreren, knallen, rammen! Maar Yvette leek vooral de wedstrijd ongeschonden uit te willen rijden, en dan maar in het laatste wiel.
De onoplettende toeschouwer zag zodoende Yvette op een halve ronde van het peloton rijden. Tja, die is zeker gelost, dat zag je al een tijdje aankomen. Maar toen begon het te gonzen rond het feestterrein. Yvette is los! Ze rijdt vooruit! De hele WTC De Amstel-camper stroomde leeg en al snel stond er langs het parcours om de 50 meter een vader te roepen! Vooruit, vooruit, je haalt het! Maar Yvette moest nog 5 ronden. Vijf ronden over een klinkerparcours waar ze in België alleen maar van kunnen dromen. Nog vijf ronden! Maar Yvette bleef doorgaan, het gaatje werd kleiner maar bleef aanzienlijk. Zou ze het halen? In de voorlaatste ronde was alle vaart uit de dappere Broex, maar bij de laatste passage zat er weer snee op. Maar ook bij het peloton, dat vaak met een controlerende Juul en Femke op kop, probeerde het gat te dichten.
Yvette ging als eerste de laatste bocht in, met nog 200 meter naar de meet. Achter zich hoorde ze het peloton aanstormen maar ze had nog een heel klein beetje onder in haar tenen en sprintte… Twee. Net niet gewonnen. Maar eigenlijk wel. Yvette is niet meer de dochter van Auke Broex, Auke Broex is de vader van Yvette.
Bij de heren was WTC De Amstel actief met bij iedere aanval wel een Deen, Witte, Broex of Gerritsen in de kopgroep. Bonstra sterk in de voorlaatste ronde, Buisman steeds attent in 10e wiel. Michiel Vesuvius Verspuy spaarde zicht voor het Kopje van Bloemendaal. Brian Burgraaf, de Marianne Vos van de Sportklasse, won het omnium omdat hij bij de tijdrit met een gemiddelde van meer dan 46km/uur het hele peloton naar huis had gereden. Sterk.
