Donderdagmiddag is onder feestelijke omstandigheden het wielerparcours aan de Startbaan omgedoopt in “Peter Post” baan. Dit gebeurde in stralend weer, met toespraken en onder grote belangstelling van de wielerwereld en in aanwezigheid van veel pers. De Jeugd reed ook nog een wedstrijdje ter omlijsting.
Het gemeentelijk Sportbedrijf had de nodige voorzieningen getroffen, maar een aantal vrijwilligers en bestuursleden van De Amstel heeft er zeker ook voor gezorgd dat de middag een succes werd. De gasten werden ontvangen, er kwamen drankjes en hapjes en de verhalen kwamen los.
Vele bekenden uit de wielerwereld
Voor de Jeugd was het natuurlijk niet eenvoudig om zich voor te stellen dat er vroeger jaarlijks minstens 5 Touretappes naar Nederlandse renners gingen en dat er de nodige klassiekers gewonnen werden. Ze zullen er dan ook geen benul van gehad hebben dat er o.a. een Gerben Karstens (6 x Tour etappe, 14 (!) Vuelta-etappes), Leo van Vliet (Gent Wevelgem, Touretappe), Jo de Roo (2x Lombardije), Henk Lubberding (3x top tien Tour, 3 etappes, Gent Wevelgem en een dag geel) rondliepen. Grijzer, ouder, maar nog altijd fit. En dat die héél oude meneer die het startschot loste, in 1954 een etappe naar Bordeaux won (Faanhof) en ook uit de journalistieke hoek (Frits Barend, RTVNH, regionale pers en TV) en showbizz (Tonny Eijk, Koos Alberts) waren er vertegenwoordigers, terwijl we nog veel andere bekenden niet noemen. Uiteraard waren ook veel mensen van het eerste uur van het parcours aanwezig, zoals in het bijzonder ook toenmalig bestuurslid Roel Fridsma, en waren onze clubsponsoren allemaal uitgenodigd. Met ruim 200 aanwezigen was het dus een drukke bedoening.
Ben Harmsen trapte het geheel af, waarna al snel de Jeugd de baan in ging voor een door de trainers Hans en Erik georganiseerde wedstrijd. De start en finish was voor een keer bij het hek zodat ook de Jeugd een keer de “dinsdagavond-aankomst” kon testen. Christiano won bij de jongste groep, Niek bij de middengroep en Victor was de snelste bij de oudsten. In de finale volgde de ploegleiderswagen van WPA -bestuurd door ploegleider Martijn van Es – met de wethouder John Levie, mevrouw Post en Tim Veldt de laatste meters achter het peloton. Tijdens de huldiging kreeg Christiano op het podium een Ti-Raleigh shirtje aan op het podium en dat deed menige oudere aanwezige smelten. Voor ons Amstelrenners ook nog het goede nieuws dat de VJC volgend jaar de Peter Post-competitie zal heten en dat er van gemeentewege een sponsorbedrag aaan verbonden zal zijn!
“Van Peter Post moest alles altijd netjes verzorgd zijn: dit kan beter”
Vervolgens kreeg de nog altijd jongensachtige Henk Lubberding het woord. Henk – die zijn hele carrière onder Post reed – haalde een aantal anekdotes aan. Maar hij gaf de Gemeente toch ook meteen een kritische noot mee: dit parcours werd niet goed verzorgd, en dat zou de oude Post niet blij maken! En hij had gelijk. Lubberding was bij aankomst meteen een rondje gaan lopen en trof langs het parcours (behalve op de finishstrook) een weelderige bermbegroeiing aan, tot wel meer dan een meter hoog. Daardoor ziet het er wat rommelig uit, is het parcours smaller en – zo merkten we twee weken terug – zouden er zomaar onverwacht meerkoeten de weg op kunnen schieten. Oftewel: Gemeente zorg dat je het regelmatig even maait, dan is het “Peter Post-waardig”! Maar ook gaf Lubberding een aardig inkijkje in het wielrennen in de jaren ’70 waar een contract nog op een bierviltje werd afgesloten. Na Lubberding was er dan het min of meer officiële moment met de onthulling van het straatnaambordje: ” Peter Postbaan” door mevrouw Post (die iedereen ook nadrukkelijk bedankte) en de onthulling van de plaquette. Daarna werd er nog even rustig nagekeuveld in het prettige avondzonnetje. Een verslag van de opening staat ook op SportAmstelveen: http://www.sportamstelveen.nl/wielrennen/3937-wielrennen-opening-peter-postbaan.html
Met een aantal mensen van De Amstel van het bestuur, Sponsorcommissie, kantinebeheer en de trainersstaf is het gelukt om – nadat de gemeente informeerde dat er op 6 juni een opening zou plaatsvinden – om binnen twee weken een mooi visitekaartje van de club neer te zetten. Bijzonder knap hoe al deze mensen in hun “Petit Comité” met hun betrokken inzet dit voor elkaar gekregen hebben.