Na zijn tweede plek in de Ronde van Heerhugowaard van afgelopen weekend, vond Patrick dat hij nog iets recht te zetten had. Geklopt worden in een sprint doet pijn voor een sprinter. Op naar de Ronde van Nunspeet. Een echte avondwedstrijd met start pas om 19.30 uur, dwars door het centrum. Veel klinkers, veel publiek.
Met ruim 80 renners aan het vertrek, waaronder de kersverse kampioen bij de Elite zonder contract Lars Horring, en een aantal buitenlanders, had deze ronde een internationaal tintje.
Door een spervuur van aanvallen en door het hoge tempo raakten achterin vele renners het contact kwijt en het peloton dunde lekker uit. Toch was het nog dringen geblazen om voorin te komen en te blijven. Patrick, die tijdens de koers vele malen probeerde om weg te komen, raakte niet in paniek toen de bel klonk voor de laatste ronde. Hij zat toen nog niet lekker voorin, maar met het ingaan van de het laatste rechte stuk richting finish lag hij derde. Ideaal voor een sprinter.
Ronald Roos deed er alles aan om voorop te blijven. Maar Tijmen Eijsink lukte het net als Patrick om Roos voorbij te steken. Het verschil op de streep was met het blote oog nauwelijks waarneembaar, maar het was Patrick die won. Zijn vierde overwinning van dit seizoen alweer.
